ԺԶ.
Վեշտասաներորդ
Մոլորութիւն
։
կարծեն
զինքեանս
օրինաւոր
։
Վասն
բնական
քննութեամբ
ցուցից
նոցա։
Նախ
.
զի
ի
քաղաքական
օրէնսն
պղատոնական,
պոռնիկքն
եւ
շունք
յայտնի
ի
փողոցս
եւ
ի
հրապարակս
նստել
հրամայեցան.
զի
այլքն
որոշեսցին
ի
նոցանէ
եւ
գարշեսցին
ի
չարութենէ
այնմ։
Իսկ
օրէնս
եդեալ
է
գովեալ.
եթէ
ոք
տասն
անգամ
կամ
աւելի
երթիցէ
ընդ
այն
ճանապարհ,
պատուեսցի.
եւ
գովեն
ազգն
թէ
ի
միում
գիշերի
ընդ
այսչափ
կնոջ
գնաց։
.
զի
ասէ
իմաստասէրն,
յոյս
մարդոյ
առ
այն
է
լինել,
որ
գերագոյն
գտանի
քան
զինքն։
Վասն
որոյ
յուսան
աղքատք
ի
թագաւորս։
Իսկ
այգն
Տաճկաց
այնպէս
յուսան
ի
Մահմէտ
թէ
դրունք
նա[յ]
է։
Եւ
յայտ
է
զի
բազում
անգամ
զԱստուած
յիշելով
երկիր
ոչ
պագանեն.
եւ
յորժամ
զՄահմէտ
յիշեն,
անկանին
ի
վերայ
երեսաց
իւրեանց։
.
զի
համբաւեն
նոր
օրէնս
Մահմէտի.
զոր
եւ
կարի՛
ստեն
այսու։
Զի
թլփատութիւն
նոցա
է
յօրինացն
Մովսէսի,
եւ
լուացումն
եւ
աղօթք
նոցա։
Զի
Իսրայէլացիքն
յամենայն
դիմաց
յԵրուսաղէմ
եւ
նոքա՝
ի
հաճն։
Այլ
եւ
մահրն
եւ
մի
դէմ
յԱստուած
ասել,
եւ
։
Բայց
այս
միայն
երեւի
զանազանութիւն
նոցա,
զի
նոքա
զՄահմէտ
մարգարէ
կոչեն
եւ
Ջհուտն՝
։
.
զի
Աստուծոյ
ուտելի
եւ
ըմպելի
քարոզեն
եւ
առնուլ
մի
մի
իւրաքանչիւր
ոք
քառասուն
կամ
եօթանասուն
կին.
որ
եւ
սուտ
ցուցաւ
ի
վերոյ։
Զի
զայս
ամենայն
խոստովանին
թէ
որք
մեռանին,
նոքա
յառնեն։
Արդ՝
բազումք
ի
յաշխարհի
նոքա՛
են,
որ
առանց
կին
,
նոցա
ուստի՞
յաւելցի։
Եւ
զայս
եւս
խոստովանին,
թէ
ոչ
աճէ
անդ
մարդկայինս
բնութիւն։
Ապա
ուրեմն
սո՛ւտ
է
օրէնք
նոցա,
եւ
սո՛ւտ
է
կին
առնուլ
անդ.
զի
կինն
վասն
զաւակի
։
Դարձեալ.
զԱստուած,
ասեն,
պաշտեմք,
եւ
զբանն
Աստուծոյ
ուրանան։
Յարութիւն
խոստովանին
եւ
հոգոյ
բաժին
տան։
Հատուցումն
ասեն
գործոց,
եւ
զամենայն
մեղք
։
Եւ
այլ
եւս.
զգինին
հարամ
ասեն.
եւ
ամենեքեան
արբենան.
եւ
դառնան
զմեզ
զրպարտեն
թէ
ձեր
քահանայքն
ի
ժամ
սալաւաթ
բերեն,
եւ
յեկեղեցի
տարեալ
հրաժարէ
ի
հաւատոցն.
թերեւս
լուեալ
զհրաժարումն
ի
դիմաց
մեռելոցն։
Այլ
եւ
ասեն
թէ
Յիսէն
գայ
ի
ղիամաթի
եւ
հարսանիք
առնէ.
թերեւս
զհոգեւոր
հարսն
եւ
փեսայ
Աւետարանին,
եւ
մարմնաւոր
կարծեն
։
Որ
եւ
հարցանեն
թէ
զի՞նչ
է
գրեալ
ի
դուռն
բեհեշտին,
իբր
թէ
անուն
Մահմէտին։
Վասն
նոքա
որ
մարմնական
ասեն,
այսպէս
մարմնական
դուռն
եւ
գիր
կարծեն,
ոչ
գիտելով
թէ
արքայութիւն
է
Աստուծոյ,
եւ
դուռն
Քրիստոս
է,
որպէս
ինքն
հրամայեաց։
Հա՛րց
զնոսա
թէ
առաջին
հարքն,
Աբրահամ,
Մովսէս
Դաւիթ,
ո՞րպէս
մտին
յարքայութիւն,
որ
ոչ
գիտէին
զանուն
Մահմէտին։
Եւ
թէ
Քրիստոս
հրամայէ.
ուրես
եմ,
անդ
եւ
պաշտօնեայն
իմ
եղիցի
յերկինս։
Ահա
զի
եւ
Քրիստոնեայք
մտանեն
եւ
զանուն
Մահմէտին
։
Այսքան
առ
այս։
