Դարձեալ՝
միւս
եւս
իմն
ասեն,
որ
ամենեւին
չէ
հաւատալի,
թե
իբրեւ
մեռանէր
որ<դի
Որ>մզդի՝
զսերմն
իւր
յաղբիւր
մի
արկ.
եւ
մաւտ
ի
վախճան
յայն
սերմանէ
կոյս
մի
ծնանելոց
է,
եւ
ի
նմանէ
որդի
եղեալ՝
հարկանէ
զբազումս
ի
զաւրացն
Արհմենի.
եւ
երկու
եւս
նոյնպիսիք
նոյնգունակ
եղեալք
հարկանեն
զնորա
զաւրսն
եւ
սպառեն։
Նախ
այնու
յանդիմանին,
զի
ջուր՝
սերման
ոչ
պահիչ
է,
այլ
կորուսիչ։
Եւ
ապա
միւսովն
կշտամբին.
քան
աղբերն
զսերմնն
կենդանի
տայր
պահել՝
զինքն
ընդէ՞ր
ոչ
զաւրեաց
պահել
կենդանի.
այլ
այնպիսւոյ
բարւոյ
աստուծոյ
որդի՝
ի
չարէն
որդւոյն
սատակեցաւ։
Եւ
յայտ
է՝
թե
որք
յանկածութեանն
[143]
յաղթեցին
բարւոյն
եւ
որդւոյ
նորա,
եւ
ի
վախճանի
նոքին
բռնանալոց
են,
որոց
այնչափ
անչափ
զաւրս
համարեն։
195
Դարձեալ՝
եթե
աստուածք
նոցա
մահկանացուք
իցեն,
ինք250vեանք
յարութեան
ակն
զիա՞րդ
ունիցին.
եւ
մանաւանդ
երեքմատեանն
յարութեան՝
զոր
չէ
պարտ
յարութիւն
համարել,
այլ
չյարութիւն։
Բայց
թե
արդարեւ՝
որպէս
ասենն՝
թե
որդին
մեռաւ,
եւ
յՈրմզդէ
եւ
ի
միւսմէ
որդւոյն
նորա
ի
Խորաշետէ
չէր
աւրէն
թերահաւատ
լինել՝
թե
չմեռանիցին,
որովհետեւ
միանգամ
ամուսնաւորաց
եւ
մահկանացուաց
ազգ
է
տոհմ
աստուածոցն
նոցա>
196
Եւ
զայնպիսի
աստուածս
ոչ
առ
աստուածս
պարտ
է
ունել,
այլ
առ
չաստուածս։
Զի
որ
ճշմարիտ
Աստուածն
է,
զամենայն
ինչ
զիւր
մշտնջենաւորութեամբ
ունի.
որպէս
զէութիւնն,
նոյնպէս
եւ
զյաւէժ
կենդանութիւնն,
եւ
զորդին
միշտ
ընդ
իւր
ունել՝
առանց
ի[144]րիք
պատճառանաց
եւ
միջնորդութեան,
եւ
զարարչութիւնն
ոչ
ի
հայթայթանաց,
այլ
ի
կամակար
կարողութենէ։
Եւ
ոչ
զոք
ունի
իւր
հակառակ՝
թե
ինքն
բարեաց
արարիչ
իցէ
եւ
միւսն
չարեաց.
որպէս
նոքա
Որմզդի
զբարի
արարածսն
դնեն
եւ
Արհմենի
զչարսն.
197
Զոր
ոչ
կարեն
ցուցանել,
թե
հաւաստեաւ
հայիցին,
չար
ինչ
արարած՝
որ
ի
բնէ
չար
իցէ,
251r
ոչ
զԱրհմնն
եւ
ոչ
զդեւս՝
զոր
նմա
արարածս
դնեն.
որպէս
բազում
անգամ
յոգնագոյն
աւրինակաւք
ոչ
մոռացաք
յառաջին
ճառսն
յայտ
առնել։
198
Այլ
թե
Արհմնն
չար
կարծիցի
նոցա,
վասն
զԽարամանի
անունն
յանձին
կրելոյ՝
առ
ի
յարեւէ
զարեգակնատենչիկսն
արկանելոյ,
ուստի
եւ
զանունն
իսկ
զԽարամանոյ
առ,
նոյնպէս
եւ
սատանայն
անուն՝
ոչ
բնութեան
ինչ
անուն,
այլ
բարուց,
որպէս
ի
բարութենէ
ոք
բարի
կոչի,
եւ
ի
չարութենէ
չար,
եւ
այն
ոչ
եթե
բնածին
բարք
են,
այլ
եկամուտս։
Եւ
յայտ
անտի
է,
զի
[145]
բազում
անգամ
զբազում
անզգամս
տեսանեմք
զգաւնացեալս,
եւ
զզգաւնս
անզգամեալս.
զլկտիս
զգաստացեալս,
եւ
զզգաստս
լկտեցեալս։
Այն՝
որ
ի
բանաւորաց
ի
կողմանէ
անտի
է։
