Եւ
ոչ
լուսաւորքն,
որպէս
յառաջագոյն
ասացաք,
կենդանիք
ինչ
են
եւ
պատճառք
բարեաց
կամ
չարեաց,
այլ
միայն
յոր
կարգեցանն՝
զայն
սպասաւորութիւն
հարկանեն։
Որպէս
268v
ասաց
Մովսէս՝
թե
արար
Աստուած
զլուսաւորսն
մեծամեծս,
եւ
եդ
զնոսա
ի
հաստատութեան
երկնից,
լուսատու
լինել
յերկիր։
Ուստի
յայտ
է՝
թե
վասն
լուսատու
լինելոյ
միայն
արարան,
եւ
ի
նշանս
եւ
ի
ժամանակս
եւ
յաւուրս,
յամիսս
[186]
եւ
ի
տարիս։
Ոչ
իբրեւ
զկենդանիս,
այլ
իբրեւ
զլուսաւորս
լուսատու
լինել
ի
ներքոյ
երկնից,
եւ
զնշանս
աստուածգիտութեան
ցուցանել,
եւ
զանձրեւաց
եւ
զաւդոց
փոփոխմանց։
Որպէս
եւ
Տէր
մեր
ասէ.
յորժամ
տեսանիցէք
ընդ
առաւաւտս
զերկինս
կարմրացեալ,
ասէք՝
թե
անձրեւ
լինելոց
է,
եւ
լինի.
եւ
յորժամ
հարաւ
շնչիցէ,
ասէք՝
թե
խորշակ
մեծ
լինելոց
է,
եւ
լինի։
Քանզի
ընդ
ծագել
արեգական,
ռաւդոյնք
զխոնաւութիւն
ջուրց
առեալ՝
զճառագայթիւք
արեւու
արկանէ.
եւ
քանզի
չեւ
եւս
է
թանձրացեալ
եւ
ամպացեալ
աւդն,
սակաւիկ
մի
արգելլով
զնշոյլսն՝
կարմրացուցանէ
միայն
զարեւն,
եւ
ոչ
մթացուցանէ.
ուստի
երեւի՝
թե
անձրեւի
նշանակ
է։
Նոյնպէս
եւ
ռլուսինք
ի
խոնաւութենէ
աւդոց
նեղեալ,
ջանայ
յիւրմէ
զխոնաւութիւնն
ի
բաց
պ269rարզել։
Ուստի
մերձեալ
խոնաւութեանն
եւ
ի
նա
չհասեալ՝
բակ
[187]
առեալ
ծրանայ
շուրջ
զնովաւ.
որով
յայտ
առնի
անձրեաց
նշանակ։
Եւ
այն
ոչ
միայն
ի
լուսնի
այլ
եւ
ի
ճրագի՝
որ
նուազագոյն
լոյս
է՝
եւս
երեւի։
