Եւ
իբրեւ
տեսանէն՝
թե
ոչ
ոք
պաշտէ
զնա՝
բարկացեալ
արար
զնոսա
մահկանացուս.
եւ
որոց
ոգիքն
ի
մարմնոցն
ելանեին՝
արկանէր
զնոսա
մի
ըստ
միոջէ
ի
գեհեն։
Արդ
քան
զնոսա
արկանէր
ի
զ298rեհեն,
զնա՝
որ
պատրեացն
զնոսա՝
ընդէ՞ր
ոչ
արկ
ի
գեհեն։
Միթե
վասն
զի
ո՞չ
կարէր
յաղթել
նմա։
Ապա
եթե
բռնագոյն
քան
զնա
էր
հիւղն,
զի՞
ետ
ի
ձեռս
զիւր
պատրեալսն
նմա
չարչարել։
374
Բայց
եւ
արդարն
թե
արդարեւ
արդար
էր,
չպարտ
էր
այնու[259]տեւ
մարդիկ
առնել.
զի
գիտէր
եթե
խաբելոց
է
զնոսա
հիւղն։
Այլ
իբրեւ
արդարոյ
արժան
էր
խորհել՝
թե
զի՞նչ
աւգուտ
է
զի
ես
առնեմ,
եւ
այլ
հանէ
զնոսա
յինէն։
Նա
եւ
տանջել
իսկ
չէր
աւրէն
զնոսա.
զի
գիտէր՝
թե
այլոց
բանիւ
մեղանչեն։
