(101բ)
ՀԵՐԱԿԼԻ
ՄԱՀԸ
ԵՎ
ԳԵՈՐԳԻ
(ԳՈՐԳԻՆ)
ԽԱՆԻ
ՎԱԼԻՈՒԹՅՈՒՆԸ
ԹԻՖԼԻՍՈՒՄ
ՈՒ
ՎՐԱՍՏԱՆՈՒՄ
Հերակլ
խանը
Թիֆլիսի
աղետից
հետո
այլեւս
դառ-ալ-սորուր
չի
վերադառնում:
Կախեթում
էշարունակում
բնակվել
եւ
երկու
տարի
անց,
1798/1213թ.
վախճանվում
է:
Նրա
վալիությունը
տեւել
է ...
տարի:
Նրա
մահից
հետո
[Վրաստանի]
վալիությունն
անցնում
էավագ
որդուն՝
թագաժառանգ
Գեորգիին:
Մյուսեղբայրները՝
Յուլոն
(Ալիոն)
խանը,
Փարնավազ(Փարինավազ)
խանը
եւ
Ալեքսանդր
Միրզան
այս
չենընդունում,
քանի
որ
նրանք
[վալիի]
մի
կնոջ
զավակներնէին,
իսկ
Գեորգին՝
մեկ
այլ
կնոջ:
Ամեն
մեկը[Վրաստանի]
մի
կողմում
ըմբոստանում
ութշնամություն
սկսում:
Ալեքսանդր
Միրզան
իր
իշխանությունըհաստատելով
Ղազախ,
Բորչալու
(Բոշչալու)
եւՇամսադինի
(Շամշադդինլու)
մահալներում
՝բոլորովին
հաշվի
չէր
նստում
Գեորգիի
հետ:
Մյուսները
նույնպես
անհնազանդ
էին
եւ
նրա
հետհաշտության
եզրեր
չէին
փնտրում:
Ուստի
վալին
ճարահատյալ
մարդ
է
ուղարկում
եւ
Դաղստանից
վարձուզորք
բերել
տալիս:
Լեզգի
զորքի
եւ
Կախեթի
վրացբնակչության
օգնությամբ
անցնելով
Քեսամանի
ղշլաղը
՝մտնում
է
Ղազախի
հողը:
Ալեքսանդր
Միրզանչկարողանալով
դիմադրել՝
փախչում
է
Ղարաբաղ,
այնտեղից
էլ՝
Իրան:
Վալին
կողոպտում
ու
պատժումէ
այնտեղի
խռովարար
ղազախ
ու
բորչալու
ցեղերին:
Այնտեղից
զորք
է
ուղարկում
Կարսի
շրջանը,
որը
[այդերկիրը]
կողոպտելուց
հետո
վերադառնում
է
դառ-ալ-սորուր
Թիֆլիս:
