ԺԱ. ՅԻՇԵԱ՛ ԶԻՍ

Լուսաբերին յառաւօտել

Ընդ արշալուրշսն, ո՜ դու կոյս,

Ընդ արեւուն արտափայլել

Ընդ խրոխտ լերանց գագաթունս,

Իջեալ ի դրախտ ընդ այգս այգոյն,

Թէ սիրելեաւ փարիցիս,

Յողջակէզ անդ հանել սիրոյն …

Մի՛ մոռանար, յիշեա՜ զիս:

Ի զով, խաղաղ երեկոյին

Թէ ընդ ծառով պարզիցիս,

Եւ զմայլեալ ի բոյր վարդին

Յանոյշ ի գիրկ աղխիցիս,

Հնչեսցին քո հէգ պանդխտին

Մրմունջք ի կոյս լսելիս,

Յանդրանիկ հունձս այտից վարդին՝

Մի՛ մոռանար, յիշեա՜ զիս:

Եթէ ի ստուեր ուրեք յանկեան

Ձեռք հեշտախոյզք գգուեսցեն

Զուլուցդ երկուորիս այծեման,

Եւ ուլուց եղջիւրք ցցուեն

Ի կուսական քո գիրգ ագուռ,

Թէ փոխարէն ունիցիս

Տէգ սիրամուխ, դարբնեալ ագուռ՝

Մի՛ մոռանար, յիշեա՜ զիս:

Եթէ սիրոյն հողմ ուռուցիկ

Զքեզ արկցէ ի տապաստ

Եւ նաւուղիղ քաջաբաստիկ

Ձեռն ի սամիս կայ պատրաստ,

՚նդ կայմին յոխորտ շռինդ ահագին

Եթէ որցեալ ցնցեսցիս,

Զաչկունս ի վեր ուղղեալ յերկին՝

Մի՛ մոռանար, յիշեա՜ զիս:

Եթէ ի բոց սիրոյ կիզեալ

Ջրոյ կենդանւոյ ի խնդիր

Վառիս, երթաս զոտս ամբարձեալ

Եւ խոյզ քո ոչ առաւիր,

Զկենսատուն քաջ ընդգրկեալ

Շրթամբք ցնցուղ թէ յագչիս,

Յարտավազկին ի վէտ խաղալ՝

Ո՜հ, յիշեա՛ զիս, յիշեա՜ զիս: