ԺԲ.
ԿԻԿՕՌԻԿՕ՜Օ՜Օ՜
«Կո՛ւտ,
կո՛ւտ,
կո՛ւտ,
կո՛ւտ,
կո՛ւտ»,
Մարին
կուտ
կուտայ
…
—
Ծի՜փ,
ծի՜փ,
ծի՜փ,
ծի՜փ,
ծի՜փ,
Ծիփծիփեմ
նմա
…
Մարին
գայ
եւ
գգուի
Սէր
եռանդն
յիս
բորբոքի։
«Գողացա՛ն
զձուս,
Ո՞
տայր
ինձ
որդիս,
Մինչ
ես
գամ
ի
թուխս՝
Յիս,
որձա՛կ
քա՛ջ,
յի՛ս».
Ասէ
եւ
կուտ
կուտայ
Եւ
անդէն
իսկ
դառնայ:
Maчу,
գէթ
զերկուս
Ունիմ
ես
զձուս,
Իցե՞ն
քեզ
հերիք
Իմ
այս
երկուորիք:
„O,
yes,
please,
very
good“!
…
Ես
ճեղն
լեալ
սորամուտ:
«Կո՛ւտ
կո՛ւտ,
կո՛ւտ,
կո՛ւտ,
կո՜ւղղղ»,
Մարին
կուտ
կուտայ
…
—
Յուռթի
լիցի
ուղխ
…
Արբեալ
ես
ցնա:
Եւ
ի
ձայն
բարձր
ազդոյ
Հնչեմ
զիմ
կիկօռիկօ: