Քաոսը

Հեղինակ

ՌՈՒԲԷՆ ՍԵՒԱԿ (1885-1915)

Բաժին

Նահատակ հեղինակներ Արեւմտահայ եւ սփիւռքի գրականութիւն

Թեմա

1. ՀԱՅՐԸ
       «Հայր մեր որ յերկինս…»
       Աստանդական մ’ալեհեր, ցուրտ գիշերով, բուք֊բորան ,
Մթին փողոց մը, քարի նստարանի մը վըրան ,
Իրեն խարխուլ կողին վրայ ընկողմանած էր արթուն ,
Երբ ապաստան փնտռեց հոն նիհար տըղայ մը անտուն։
       Խաւարին մէջ նայուածքներն իրա՛ր զարկին , շաչեցան…։
Ծերը հեռու քաշկռտեց հիւանդ մարմինն իր անձա՜յն.
Ճանչցե՛ր էր. բայց չի կրցաւ ըսել՝ «Որդեա՛կ մոլորուն ,
Զաւա՛կս ես զոր լքեցի անօթութեանս օրերուն…»։
       Թշուառութեան հիւրընկալ նստարանին վրայ քարի ,
Կեանքի խաւար գիշերով, Մարդն ու Աստուածը բարի ,
Պատահաբար, կող կողի, երբոր զիրար տեսնային,
       Եհովան իր լուսեղէն պըսակին մէջ երկնային
Չէ՞ր ամչնար ըսելու թշուա՛ռ, անտէ՛ր, խե՛ղճ Մարդուն.
«Ես եմ քու հայր Արարիչդ, ամենակալ , մշտարթուն…»։
       Լօզան, 25 Փետր. 1909