ՎԵՐՍՏԻՆ
ՅԱՒԵԼՈՒԱԾ
ԿՐԿԻՆ
ՀԵԾՈՒԹԵԱՆ
ՆՈՐԻՆ
ՀՍԿՈՂԻ
ԱՌ
ՆՈՅՆ
ԱՂԵՐՍ
ՄԱՂԹԱՆԱՑ
ԲԱՆԻ
Ի
ԽՈՐՈՑ
ՍՐՏԻՑ
ԽԱՒՍՔ
ԸՆԴ
ԱՍՏՈՒԾՈՅ
Ա
Եւ
արդ,
որպէս
զի
ոչ
վայել
է
աւրհնաբանութիւն
ի
բերան
մեղաւորի,
Ի
ճշմարիտն
առակէ
կանխաւ
իսկ
ուսայ,
Զիա՞րդ
յաւելից
կրկնել
զնոյն
գովութիւն
աղաչաւորս
բազմապատկառ,
Որ
հանապազ
ընդունիմ
անէծս
ի
սաղմոսիս
բարեբաստութեան:
Զի
ի՞բր
երգեցից
ինձ
վտանգս
եւ
արձանացուցից
նախատինս
Եւ
ի
մերկութեանս
գրկի
փուշս
ընդ
շուշանաց
ժողովեցից:
Զիա՞րդ
ընդ
Դաւթի
համարձակեցայց
ասել,
Թէ`
Զատամունս
մեղաւորաց
փշրեսցես,
Զիա՞րդ
դարձեալ,
թէ`
Մի'
անաւրէնք
բնակեսցեն
առաջի
աչաց
քոց,
Զիա՞րդ,
թէ`
Դա'տ
արա
ինձ,
Տէր,
Ըստ
արդարութեան
քո,
ըստ
անբծութեան
իմոյ,
որ
յիս:
Զիա՞րդ,
թէ`
Կատարեսցին
չարիք
ի
վերայ
մեղաւորաց,
Զիա՞րդ,
թէ`
Խորտակեսցին
բազուկք
մեղաւորի
եւ
չարի,
-
Եւ
զայլն,
որ
զկնի:
Զիա՞րդ,
թէ`
Տեղասցէ
ի
վերայ
մեղաւորաց
որոգայթ,
հուր
եւ
ծծումբ,
Զիա՞րդ,
թէ`
Սատակէ
Տէր
զշրթունս
նենգաւորս
եւ
զլեզուս
մեծաբանս,
Զիա՞րդ,
թէ`
Փորձեցեր
զսիրտ
իմ
եւ
ոչ
գտեր
անիրաւութիւն:
Զիա՞րդ
զյաջորդն
սմին,
թէ`
Ես
պահեցի
զճանապարհս
խիստս,
Զիա՞րդ
զեւսն,
թէ`
Ես
արդարութեամբ
երեւեցայց
երեսաց
քոց,
Զիա՞րդ,
թէ`
Եւ
ես
եղէց
անբիծ
ընդ
նմա,
Զիա՞րդ
զմիւսն,
թէ`
Հատուսցէ'
ինձ
Տէր
Ըստ
արդարութեան
իմում
եւ
ըստ
սրբութեան
ձեռաց
իմոց:
Զիա՞րդ
անձամբ
ինձէն
զստութիւն
իմ
ծանակեցից`
Ասել
ընդ
սրբոյն,
թէ`
Լուացայց
սրբութեամբ
զձեռս
իմ:
Զիա՞րդ
ի
մէջ
նանրութեան
զամբարշտացն
աթոռս
բամբասեցից,
Զիա՞րդ
զերջանկին
պարծանս
թշուառացելումս
կերպաւորեցից,
Թէ`
Դա'տ
արա
ինձ,
Տէր,
զի
ես
յանբծութեան
իմում
գնացի:
Զիա՞րդ
աւտարս
ի
բարեաց
գիտողիդ
գաղտնեաց
արգահատեցից,
Թէ`
Մի'
համարիր
ընդ
ամբարիշտս
զանձն
իմ:
Զիա՞րդ
ես
ինքն
գոլով`
զայլս
անիծեցից,
Թէ`
Տո'ւր
նոցա,
Տէր,
ըստ
գործս
նոցա,
-
Եւ
ի
կարգ
բանին
համարձակեցայց:
Բ
Քանզի
թէ
զյետինս
բանիցն
առաջնովքն
աստանաւր
եդից,
Կրկին
ծանրանան
ինձ
ցաւք,
եւ
յաճախեսցեն
դառնութիւնք:
Բայց
ի
շեղջեցելոցն
արտասուաց
դոյզն
մի
չափեալ`
Բաւականացայց
հանապազորդեան
յանդիմանութեամբ
Սաղմոսարանին
ընտանի
ձայնիւն,
Որ
զպարտաւորեալս
միշտ
կշտամբէ:
Առ
որս
եւ
սպառուած
քառասներորդի
իններորդին
հատուածի
բանի
յանդիմանողի,
Զիս
գարշեցուցեալ,
հանապազ
խայտառակէ,
Խցեալ
զբերանս
ի
փառաբանութենէ`
եղկելի
զանձն
իմ
ցուցանէ,
Աստուածային
ձայնիւն
դատախազեալ`
յակնկալութենէ
կենաց
լքանէ,
Միանգամայն
եւ
վիրգս
մահու
ինձ
իբր
ի
պատնիշէ
առաքէ:
Քանզի,
թէ
չար
է
անէծս
առնուլ
յաւտարէ,
Ապա
անձամբ
զանձն
անիծանել`
կրկին
չարաչար:
Իսկ
եթէ
չառնուլ
նախատինք
ի
մերձաւորաց
աւրէնք
են,
Ապա
ի
տեսողէն
հայել
զայսոսիկ`
Կրից
արեան
տաժանմունք,
վիշտք
աղէտից
եւ
խէթք
մտաց:
Բայց
թէ
առ
խոնարհութեան
անձին
իւրում
մատնեսցի`
Ջնեալ
եւ
կշտամբեալ
անիծիւք
ի
լեզուէ
իւրմէ,
Ի
խոստովանեալ
եւ
յամէնիշխան
շրթանց
բերանոյ
վերնոյն
աւրհնեսցի,
Զի
ճշգրտեալ
թարգմանեաց
զդարձն
իւր
առ
նա`
Զհետս
կենացն
ոչ
լքանելով,
Սահմանաւն
սիրոյ
զպարտեացն
արմատ
կրճատեաց`
Ոչ
տիրեալ
ի
խարդաւանաց
չարաբանողաց,
Ոչխար
հաւտին
Քրիստոսի
գտաւ
բժշկեալ`
Դիմելով
ի
յաղն
բուժիչ
աղեացն
արկածից:
Բայց
եւս
անբանական
բարոյից
է
Ասուն
կենդանեաց
ի
մէջ
դալարոց
Ծաղկածին
վայրից
կենաձիր
բանից`
Թմբրութեամբ
մտաց
ի
յարաւտս
մահու
ճարակել:
Գ
Եւ
արդ,
քանզի
իմ
է
առակս
վերջին
կշտամբողական,
Եւ
առ
իս
ակնարկէ
զդիպուածոցն
չար
պատահմունս,
Որ
ինձէն
անձին
նիւթեցի
միշտ
զեղմունս
կիզանողականս
հրոյ
տոչորման`
Հոսեալ
ի
յերկնուստ
զգոյիւ
գագաթանս`
իմաստնարանի
բազմակիս:
Քանզի
զիա՞րդ
ի
յարդիւնս
ինձ
աւգտից
սաղմոսն
եկեսցէ,
Յորժամ
անպտուղ
ի
բազմերգութենէն
լինիցիմ`
Ոչ
նուագել
հոգւով,
ըստ
թելադրելոյն
Պաւղոսի:
Զիա՞րդ
ընդ
մարգարէին
եւս
զտէրունին
խառնեցից
Մեծս
մեղաւորաց,
նկունս
պիտանեաց`
Ասել
ընդ
սրբոյն,
թէ`
Ի
բա'ց
կացէք
յինէն
Ամենեքեան,
որ
գործէք
զանաւրէնութիւն:
Զիա՞րդ,
ոչ
ունելով
ի
բազմացն
պատուիրանաց
կատարեալ
Շնորհին
եւ
աւրինին,
բարբառեցայց
զերջանկին,
Որ
նախ
ինքն
արար,
զոր
մեզ
կանոնեաց,
Թէ`
Քանզի
ծառայս
քո
պահեցի
զայս,
-
Եւ
որ
զհետն
գան
ասացեալքն:
Զիա՞րդ
թափուրս
ի
լրութենէ
իմաստից
կենաց
Ընդ
երկիւղածս
տեառն
աւրհնեցից:
Զիա՞րդ
ընդ
մեծին
մաղթանաց
զիմս
յաւդեցից,
Թէ`
Զմին
խնդրեցի
ի
տեառնէ`
Զտեսիլ
վայելչութեան
նորա
եւ
զհրամանատրութիւն
տաճարի
նորա:
Զիա՞րդ
ի
հրաժարելին
ինձ
ձեռնամխեցից,
Յորժամ
լսեմ,
թէ`
Ուղղոց
վայել
է
աւրհնութիւն:
Զիա՞րդ
շրթամբք
իմովք
զանձն
իմ
անիծից`
Ասելով
զկնի
յոլովից
առեալն,
Թէ`
Երեսք
Տեառն
ի
վերայ
չարագործաց`
Սատակել
զյիշատակս
նոցա
յերկրէ:
Զիա՞րդ
զմիւսն
դարձեալ,
Թէ`
Չարք
վաղվաղակի
սատակեսցին,
Զիա՞րդ
զկերպարանացն
իմ
նմանութիւն,
Թէ`
Բազուկք
ամպարշտաց
խորտակեսցին,
Զիա՞րդ
սատակման
ինձ
պաղատեցայց,
Թէ`
Ահա
մեղաւորք
կորիցեն:
Զիա՞րդ
զբազմայածեան
լեզուս
ի
յաւրհնեալս
բան
մխեցից,
Թէ`
Ասացի
պահել
զճանապարհս
իմ,
Զի
մի'
մեղայց
լեզուաւ
իմով:
Զիա՞րդ
փշովք
մեղաց
հեղձեալս
զանարատին
պարծեցայց,
Թէ`
Այլ
զիս
յանբծութեան
իմում
ընկալար:
Զիա՞րդ
ես`
մեղաւոր
եւ
կրկին
պատժաւոր,
Զհանգունակիցսն
դսրովեցից`
ապրել
ի
նոցունց,
Թէ`
Ի
մարդոյ
մեղաւորէ,
նենգաւորէ
փրկեա'
զիս,
Աստուած:
Դ
Զիա՞րդ,
իբր
ոչ
կռապաշտեալ,
անպատկառապէս
պերճացայց
Ունայն
պանծանաւք
ասել
ընդ
Դաւթի`
Միթէ
մոռացեա՞լ
իցէ
մեր
զանուն
Աստուծոյ
Կամ
ձգեա՞լ
զձեռս
ի
մաղթանս
աւտար
աստուածոց:
Քանզի
որ
ի
մեղս
գարշութեան
խոնարհեսցի,
Առաջի
կայ
նորին
կառուցեալ
առեալ
ի
պաշտաւն
Յաւսականացն,
ախտարծարծիցն,
պոռնկապատիր
պատկերացն
կերպարան`
Աստարտայ
եւ
Քոմովսայ
եւ
Մեղքոմայ
արուարձանի
Եւ
Թարահատայ
թարմատարի,
ընդ
զազրոտեացն
կանացեացն
Իշանդամիցն
պատկառանք,
անվերարկու
ծանակութիւնք:
Ի՞բր
ոչ
պատկառեցից
սովիմբ
ասել
ընդ
նահատակին,
Որ
զայս
դիմագրաւութիւն
առ
բարին
ունէր
միշտ,
Թէ`
Վասն
քո
մեռանիմք
զաւրհանապազ,
-
Եւ
որ
ի
կարգին
է
սորին
սաղմոս:
Ի՞բր
յիմարս
յարս
եւ
վատթարս
ասել
ժպրհիմ,
Թէ`
Բերան
իմ
պատմեսցէ
զիմաստութիւն,
եւ
սիրտս`
զհանճար:
Ի՞բր
մարդելոյզ
կերպարանաւոր`
Զմարդահաճոյիցն
ոսկերս
ցրուել
մաղթեցից:
Ի՞բր
զկրկին
երկրորդեալսն
մեծանունն
բարութիւնս,
Թէ`
Հաճոյ
եղէց
առաջի
տեառն
յերկրին
կենդանեաց:
Զիա՞րդ
ունողս
անբաւից
մեղաց
զարդարոյն
առեալ
կարդացից,
Թէ`
Ո'չ
մեղք
իմ
եւ
ո'չ
յանցանք,
Առանց
մեղաց
ընթացայ
եւ
ուղիղ
եղէ:
Զիա՞րդ
զիս
ինքն
մատնեցից
կորստեան`
յասելն
զայս
բան,
Թէ`
Մի'
ողորմիր
գործողացն
զանաւրէնութիւն,
Զիա՞րդ
թէ`
Որպէս
հալի
մոմ
առաջի
հրոյ,
Այնպէս
եւ
մեղաւորք`
յերեսաց
Աստուծոյ:
Ե
Զիա՞րդ
գրգեալս
ապականացու
փափկութեամբ`
Սահմանեցից
զաննման
ինձ
բան,
Թէ`
Խոնարհեցուցի
պահաւք
զանձն
իմ,
-
Եւ
զազգակիցս
նորին
ընդ
նոյն`
Եւ
ի
նեղել
նոցա
քուրձ
զգենուի
Եւ,
իբրեւ
զսգաւոր
եւ
զտրտում,
խոնարհ
առնէի:
Ո՞րպէս
հանդարտեցից
զնմանեացն
իմ
պատիժ
միշտ
յիշատակել,
Թէ`
Սակայն
մրուր
բարկութեանն
Աստուծոյ
ոչ
սպառեսցի,
Եւ
արբցեն
ի
նմանէ
ամենայն
մեղաւորք
երկրի:
Ի՞բրեւ
զեւսն
առ
սմին,
Թէ`
Զամենայն
եղջիւրս
մեղաւորաց
փշրեսցես:
Զիա՞րդ
զապերախտութիւնն
Յակոբայ
ի
ճառ
առեալ
հենգնեցից,
Որ
ընդ
ստուերին
զճշմարտութիւնն
ընկալեալ`
Մոռացայ
ընդ
նոսին
նոցին
թերութեամբ
Զերախտիսն
Քրիստոսի
աստուածայնովքն
արուեստիւք
խաչին
փրկանաւք,
Քան
նոքա`
զզաւրավարութիւն
Մովսեսն
ցպոյն
սքանչելեաւք,
Որ
զաւրինակն
նկարագրէր
տէրունական
տնտեսութեանն:
Զիա՞րդ
զյարուցելոցն
ի
վերայ
դիւաց
զաղէտս
ցուցից,
Իբր
նոքա`
զաւտարացեղից
խուժադուժ
ազգացն,
Ասելով,
թէ`
Արկին
զդիակունս
բարեացն,
որ
ի
մեզ,
Կուր
վնասակարացն
թռչնոց,
այս
է`
այսոցն
աւդայնոց:
Ո՞րպէս
զանկեալ
զսերմն
բանին
ի
ճանապարհին
Եւ
զմիաբանեալս
զկամս
ընդ
չարին
սուրբ
անուանեցից,
Ի՞բրեւ`
զնմանակիցն
առ
ի
նոյն
շաւիղ
չարին
պատերազմի`
Գուպար
գաղտնամարտ
մտացս
աւցտելոց,
Զոր
ես
զաւրացուցի`
գործակցեալ
հնարից
բանսարկուին:
Եւ
ոչ
ունիմ
աղերսել,
թէ`
Մի'
լռեր
եւ
մի'
դադարեր,
Աստուած,
Եւ`
Խորհեցան
ի
վերայ
սրբոց
քոց
եւ
ասացին,
-
Զոր
ի
կարգէ
սաղմոսիս
է
աղաւթել:
Քանզի
յոյժ
պատեհագոյն
է
առնուլ
զայսոսիկ
Ի
վերայ
բռնութեան
մոլեկան
դիւաց`
Միշտ
ճակատելոց
առ
ներկայիս
խռովութիւն,
Եւ
ընդ
նոսին`
նոցին
մշակաց:
Զ
Յորոց
դու,
Տէր
Քրիտոս,
Որդի
բարձրեալ
մեծիդ
Աստուծոյ,
Պահեսցե'ս
եւ
ամրացուսցե'ս
երկնային
զաւրուդ
շրջափակութեամբ`
Յամենայն
ընթացից
խաբողին
հողմոց
Խաչիւդ
լուսոյ
զմեզ
պաշտպանեալ,
Որ
զի
թէ
եւ
գտցին
յիս
անաւրէնութիւնք
բազմաւրինակք,
Այլ
ոչ
հայհոյութիւնք:
Որ
ոչ
հանգեար
ի
կորուստ
նմանեացն
իմոց
ամբարշտելոց,
Այլ
ամենագորով
թախանձմամբ
Ընդ
եղծման
ջրողողն
զազրագործաց
կրկին
վշտացար,
Տաղտկալի
զմահու
նոցա
դիպուած
քեզ
գրեցեր`
Ասելով
զզարմանալիսն
լսողաց
բան.
Ածեալ
զմտաւ`
ոչ
եւս
յաւելից
Անիծեալ
զերկիր
վասն
գործոց
մարդկան:
Եւ
մխիթարիս
մեծ
իմն
պարարեալ
Ընդ
կեանս
անմաքրից
եւ
պարտաւորաց
սատակման:
Որ
երբեմն
առակաւ
դդմենւոյն
Զանխայելն
ի
կործանելիսն
ցուցեր,
ողորմած,
Եւ
առ
այլ
ումեմն
նեղեցար,
սաստիկ
վտանգեալ,
Ընդ
յամրանալ
անձրեւին
առ
ուրացողացն
դարման:
Անճառելիս
ցուցեր
բարութեան
տեսակս
յիշատակ
տաւնելիս
Ի
վերջին
աւուրս`
քեւ,
ի
ձեռն
առաքելոցն
քոց,
Ողջոյնս
հասարակաց
անհամբուրիցն
հեռաւորաց
Քաղցրաճաշակս
հրամայեցեր:
Ահա
եւ
յի'ս
ցաւղեա,
կենդանի,
զհայրենի
գթութեանցդ
զսէր,
Զի
եւ
ես
փրկեցայց`
քաւեալ
ամէնառատ
քո
այցելութեամբդ:
Եւ
քեզ
ընդ
Հաւր,
Հոգւովդ
Սրբով
փա~ռք
յաւիտեանս:
Ամէն: