Մատեան ողբերգութեան

Ա

Եւ արդ, ի յիշատակ ահարկութեան վերագրեցելոցդ,
Որք յաստուածուստ են սպառնալիք` ինձ ժամանեցեալք,
Զիա՞րդ դադարեցայց ի նորոգ ողբերգութեանց,
Եւ կամ ո՞րպէս զցամաքումն առցէ հեղեղք արտասուացս:
Զի թէ զչորեքվտակեան առաջս գետոցդ յորդահոսան ծաւալմանցդ,
Որ զեդեմ եւ զերկիր առ հասարակ ոռոգանեն`
Լիապէս բաւականութեամբ բաշխեալ ամենայնի,
Եւ զբղխումն ելից իւրեանց առ աչս իմ եդեալ,
Զանձինս մեղաց սաստկութեանս բոց
Զովացուցանել ոչ բաւականասցին:
Եւ կամ մարգարէին սրբոյ ըղձականութիւն`
Կրկին ինձ լցցի գլուխս ջուրց բազմութիւն,
Եւ ճրագարան տեսութեանց կերպիս` աղբերց կայլակմունք,
Զբեկման ոգւոցս չափել զվտանգ ոչ ձեռնարկեսցեն,
Եւ ոչ եղերականք ջայլիծ համաւրէն բանահիւսից կանանց լալականաց`
Ի սիրտ եւ յոգի վիրաւորելոց,
Զաղէտ վտանգիս ի յերգ արկանել
Եւ կամ ի նուագս ձայնից բերել:

Բ

Ի'մ է աւրն լինելութեան նզովեալ
Եւ ոչ Յոբայ կամ Երեմիայ,
Քանզի տաւնելի է աւրն նոցա, -
Զորոց մի ի նոցանէ ոչ արժէ աշխարհս, -
Եւ ոչ տարագրելի,
Ապա ուրեմն զիս նկատեալ եղեալ` զոչ արժանիս լուսոյ
Եւ կամ միոյ մասնաւոր բարւոյ, զհանդիպումն աւուրն անիծին,
Յորում ես գտայ կորստեան որդիս եւ մահու դրացիս,
Մշակս մեղաց եւ արբանեակս անաւրէնութեանց:
Որ ոչ կացի յուխտին կենաց,
Զոր դու սահմանեցեր, Աստուած բարերար,
Ոչ գնացի ի քո պատուիրանն կենդանական, անմահացուցիչ:
Ոչ վաստակեցի ի հունձս արմտեացն,
Որով ի մուտս ձեանն աւուրցն խռովութեան կերակրել պատրաստեցայց:
Ոչ կառուցի ամրութիւն որմոց
Եւ ոչ ձեղուն յարկաց ձգեցի,
Որով ի շնչմանէ մրրկաց աւդոց պահեցայց:
Ոչ համբարեցի նշխարս պաշարաց ի յուղին անեզրական,
Որով զտագնապ սովոյն իմ բժշկեցից:
Ոչ հանդերձաւորեցի քեզ աղերս աղաւթից,
Որով առաջի քո կալ համարձակեցայց:
Ոչ կազմեցի թոշակ փրկութեան վարուց մաքրութեան,
Որ զնորոգութիւն ինձ երաշխաւորէ:

Գ

Ոչ ետու զընտրութեան հաշիւն ի կենցաղոյս ճանապարհի իմոյ մատնչին,
Զի ի դատաւորին ձեռանէ աստէն ի փրծայց:
Ոչ լրութեամբ ձեռին աւրհնութեան մատեայ յանդիման,
Որով աւրէնսդրին մասնակից գտայց` սրբեցեալ:
Ոչ դիմաց ետու զգուշութիւն
Եւ ոչ թիկանց` պատսպարութիւն,
Ոչ աջոյս իմ` զինուորութիւն
Եւ ոչ ահեկիս` պարածածկութիւն,
Որով ի պատերազմիս վտանգէ զերծայց:
Զերիվարս ոչ զգեցուցի զրահիւք
Եւ ոչ զմարտիկս` սպառազինութեամբ,
Որով զճակատն յարդարեցից:
Զկանուխն ոչ կապտեցի պտուղ
Եւ անագանին ոչ ժամանեցի,
Եւ ահա տարակուսիմ` ունայն ի բարեաց:
Մաքրութեան ծաղիկ ոչ ունիմ
Եւ ոչ իւղ ողորմութեան,
Եւ գիշերոյն մռայլ` աննշոյլ.
Ի նիրհումն մահու ննջեալ եմ,
Եւ տագնապ կոչողին փողոյ ստիպէ:
Զզարդ հարսանեացն կրկին մերկացայ
Եւ զձէթ վարուցն վերստին լքի,
Եւ դուռն մտին հարսանեացն աւասիկ փակի:

Դ

Եւ արդ, զիա՞րդ առից մխիթարութիւն այսքանեաց վշտաց,
Եւ կամ ընդ ո՞րքանեաց տարակուսանաց խաւարի
Լուսաւորութիւն յուսոյ կենաց խառնեցից,
Եւ կամ ո՞ւր արդեւք զգարշապարս ոտին կառուցից,
Եւ կամ յո՞ր վստահութիւն զաչս իմ յառեցից,
Եւ զի՞նչ անդորրութիւն ծփանացս նկատեցից,
Եւ կամ յո՞ր ըղձական դիւրութիւն ձեռն համբարձից:
Զի եթէ ի ձեղուն բարձրութեան երկնի`
Անտի' անձրեւեաց հուրն Սոդոմայ, որպէս ասացեալ է,
Իսկ եթէ յատակ երկրի խորութեան`
Սա' եբաց զկոկորդն ըմբռնողական
Եւ եկուլ զԴադան բանակաւքն Աբիրոնի:
Եթէ յանդգնեցայց փախչել յունողէն,
Գուցէ կալցի' զիս վիշապն ահագին,
Եթէ ընդ գազանս ինչ թափառեցայց`
Արագո'ւնք են խնդրել զվրէժ ստացողին
Առաւել առ իս, քան երբեմն զԵղիսէին`
Առ մատաղ մանկունս բեթելացիս քրմորդիս:
Եթէ յամենատարած աւդոյս պարզութիւն`
Ա'յն եղեւ եգիպտացւոցն խաւար շաւշափելի,
Եթէ ի թռչունս բարձանց`
Նոքա' են կոչեցեալք ի սպանդն զոհին բոսորայ դիականցն:

Ե

Եթէ ի տկարսն խիզախեցից, վատնիմ ի պիծակա'ցն,
Եւ զի՞ պիտոյ են ինձ առիւծունք:
Եթէ յարջոցն պատառողաց ապրեցայց,
Մժի'ղքն` արեան ծարաւի'քն, ինձ պատահեսցեն:
Եթէ յանհոգս ուրեք նստիցիմ,
Մժո'ւկքն անարգագոյնք, իբր ցնցուղս հրոյ եռացման, զինեւ մաղեսցին:
Եթէ յեղջերէ միեղջերւոյ փախնուցում զերծեալ,
Նկո'ւն ճիրանք աղկաղկաց մնոցն մորմոքողաց զիս կեղեքեսցեն:
Եթէ ի սենեակս շտեմարանաց խորշից ղաւղեալ ամփոփիցիմ,
Տաղտկատեսակ գարշութիւն գորտո'ցն զիս զազրացուսցեն:
Եթէ ի վայրս ինչ անդաստանաց կացեալ զետեղեցայց,
Շարք շանաճանճո'ցն տարմից զինեւ պատեսցեն:
Թողում ասել զխառնիճն եւ զջորեակն` զզաւրն զաւրաւոր,
Ընդ թունաւորն թրթուր եւ ընդ անկենդանական երեւիլն,
Հանդերձ ջրակարծ կարկտիւն եւ ապականագործ եղեմամբն,
Որ առ աչաց տեսիլ ապազէնք եւ նուաստագոյնք,
Բայց ի յակնարկելն Աստուծոյ յաւէտ գոռոզաբար ուժգնութեամբ
Հարին, հանին, վանեցին զհպարտն ամբարհաւաճութիւն
Փարաւոնի բռնութեանն բուռն գաւազանին` յաղթող վիճակաւ,
Որ են կերպարանք թաքուցելոցն կրից լլկողաց
Անձնականացն աներեւութից եգիպտացւոցն անաւրէնութեանց`
Յոգի տանջողաց, գաղտնի վնասողաց:

Զ

Այլ դու, ամենազաւր, Արարիչ բնաւից, տէրդ բոլորից,
Ի յատելի'սն հանդիսացիր հերքել զնոսա
Եւ ինձ ողորմեա' կրկին գթութեամբ` ձեռն մատուցեալ փրկութեան
Տարակուսեցեալ, կոշկոճեալ, վարանեալ ի մահ պարտելոյս:
Զի դու միայն ճանաչիս Աստուած` փառաւորեալ միշտ
Ընդ Հաւր, Հոգւովդ Սրբով յաւիտեանս յաւիտենից:
Ամէն: