Մատեան ողբերգութեան

Ա

Բարձրեալ անքնին, զաւրութիւն ահեղ,
Տէր արարածոց, թագաւոր երկնի,
Ստեղծիչ հրեշտակաց, գոյարան մտաց, հաստիչ հրեղինաց,
Պետ բարի` հոգւոց, աջ ապաւինութեան,
Անդորրութիւն հանգստեան, տեսարան լուսաւորութեան,
Պայծառութիւն բերկրութեան, ճանապարհ երանութեան,
Պատճառ կենդանութեան, առիթ բանաւորութեան,
Փրկութիւն` առանց չարութեան, առաջնորդ խաղաղութեան,
Պարիսպ ամրութեան, պատուար պահպանութեան,
Ցանկ բոցոյ մեծի աւրհնութեան, սահման անոխակալութեան,
Յիշեա' յայսմ ողբերգութեան մատենի բանիս խոստովանութեան
Եւ զոր ի մարդկային ազնէ թշնամիս մեր` ի բարի,
Եւ արա կատարեա' նոցին քաւութիւն եւ ողորմութիւն:
Մի' բարկասցիս նոցա վասն իմ, Տէր,
Իբրեւ զսուրբս բամբասողաց,
Առ յաճախ սիրոյդ, որ յիս,
Այլ որպէս զչարս կշտամբողաց եւ իրաւամբք նախատողաց`
Ներեա' յանցանաց նոցա:
Եւ արդ, մատուցեալ երկաքանչիւրոցս առաջի քո, արդարադատ,
Ոմանք առ մեզ վնասակարագոյնք սակաւուք,
Թերեւս եւ յիրաւի բամբասելոցս,
Եւ ես առ քեզ, ամենապարգեւ,
Անթիւս եւ անկշռելիս բազմաւրինակ ուխտազանցութիւնս:

Բ

Արդ, յիշեա' զքո մեծութիւնդ Տէր,
Նայեցեալ ի յիմս անարգութիւն,
Եւ ընդ խնդրելս իմ ի քէն բարի` իմոցն ատելեաց,
Եւ դու առ քոյս, ըստ քում մեծութեանդ,
Անճառելի'ս հրաշագործեսցես:
Մի' սատակեսցես զիմսն խածանողս, այլ փոփոխեսցես',
Խլեալ զխոտան բարս երկրաւորս`
Զբարի'սն արմատացուսցես եւ յիս եւ ի նոսին,
Մանաւանդ զի դու լոյս ես եւ յոյս,
Եւ ես` խաւար եւ յիմար,
Դու` իսկութեամբ բարի, գովելի,
Եւ ես` համայնիւն չար, ապիկար,
Դու` Տէր ստորիցս եւ երկնից,
Եւ ես` անիշխան շնչոյս եւ հոգւոյս,
Դու` բարձրեալ, ի կարեաց զատեալ,
Եւ ես` տաժանաւոր եւ վտանգաւոր,
Դու` ի վեր քան զկիրս երկրիս,
Եւ ես` կաւ անարգութեան, գարշութեան,
Դու, ըստ մարգարէին, մնաս յաւիտեան յանբաւ բարձրութեան,
Եւ ես միշտ կորնչիմ` ըստ նորին բանին,
Ի քեզ ոչ է մթութիւն կամ նենգութիւն,
Եւ ես բովանդակն իսկ իցեմ, որ զաւանդն իմ ոչ պահիցեմ:
Հա'ն զիս ի բանտէս, արձակեա' ի կապանցաս,
Զե'րծ ի շղթայիցս, փրկեա' ի խեղդմանէս,
Ազատեա' ի տագնապէս, քակտեա' ի յերկաթիցս,
Լո'յծ ի պաշարմանցս, արտաքսեա' յերկմտութեանցս,
Սփոփեա' ի տխրութեանցս, հանգո' ի նեղութեանցս,
Փարատեա' ի վշտացս, հանդարտեա' ի խռովութեանցս,
Ապաքինեա' ի լալոյս, մերժեա' ի հեծութեանցս,
Հեռացո' ի յողբոցս, կազդուրեա' ի կականմանցս:
Աստուած ողորմութեան եւ պարգեւատու քաղցրութեան,
Մի' զգրաւեալս արեամբ հզաւրիդ
Անտես արարեալ ընդ վայր կորուսաներ,
Կանգնեա' զհասեալս յափն մահու
Ի բազմավտանգ հիւանդութենէս:

Գ

Ահա բարդեցան, կուտեցան շրջանակք ամացս ընդունայնութեան,
Յորմէ հետէ յայտնեցեալ ցուցայ` յոչ պէտս երեւեալ,
Ի յանդաստանէ մաւրն սենեկի փուշս դժնկի մեղաց շառաւիղի.
Մի' ինձ լինիր խայթոց խոցոտիչ,
Որպէս անդ տոհմին Յուդայի եւ կամ զաւակին Եփրեմի:
Եւ քանզի բուսուցեալ տնկեցի յոգիս,
Փոխանակ ցորենոյն բարեսերմութեան,
Խոտս խայթողականս, ինքնաթոյնս, ընդարմացուցիչս,
Ըստ Գրոյն բանի, որ երէցն է, քան զաւետիսն.
Զիա՞րդ ոչ կոչեցից զանձն իմ գարշելի անդաստան`
Անիծաբեր փշովք մեղաց հեղձեալ:
Ոչ սերմանեցի արդարութիւն, ըստ բանին Ովսեայ.
Եւ զիա՞րդ հնձեցից եւ ժողովեցից զկենաց պտուղն:
Անկաւ ստինք կուսութեան անձինս մաքրութեան:
Ըստ մարգարէին բանի, որ առ Իսրայէլ.
Կարող ես, Տէր, ի նոյնն հաստատել:
Լայնեցի, ընդարձակեցի, ըստ մոլեկան բարուցն Յուդայի,
Զանկողին կամացս` դիւացն հոմանեաց.
Ի ձեռս քո է ամփոփել դարձեալ ի նոյն զգաստութիւն:

Դ

Եթէ մարմնապէսն կցորդութիւն ընդ տեսանողին
Անարատ գործեաց զպոռնիկն,
Իսկ դու, փրկութիւն, հոգեպէս միացեալ ի յիս, կրկի'ն մաքրեսցես:
Եթէ արեգակնս այս անկենդան,
Ստեղծեալ առ ի քէն երկրիս մատակարար,
Զկարակումն մաւրից ցամաքէ
Եւ զտհաս պտուղս հասուցանէ,
Իսկ ստացողդ ամենից` Հոգիդ աստուծոյ,
Ո~րքան զաւրեսցես զտիղմ չարեաց աղտոյ
Եւ զթարախ պղծութեան մեղաց մթերից իսկոյն սպառել:
Վասն այսր կանխաւ իսկ ժամանեցի հայցել առ ի քէն բարի`
Ատելեացն իմոց ի կարգ այս բանի,
Զի զհերքեալ վնասակարս պարտուց մահու
Յամենախնամ աչաց հզաւրիդ մի' մերժեսցես, աւրհնեալ գթութիւն:
Արդ, կենագործեա' զիս` զամենամեղս, անդամաւք մարմնոյս,
Ընդ բնութեան հոգւոյս` խորհել միշտ զքոյսդ:
Իսկ բարեգործացն խնդրել բարիս` բնութեանն են աւրէնք,
Անբռնադատ կրիցն յարակցապէս առ սոյնս բերումն:
Քանզի, արդարեւ, առ միդ այդ պատուէր ամենայն հասակ զաւրանայ,
Իսկ միւսոյդ` երկրորդի առաջնովդ խնամով հանդիպել`
Աստուածականիդ է նմանութիւն,
Յաղագս այսր իրի նախնի դասեցի
Զթշնամեացն իմոց աղերսանս,
Քան զերախտաւորացն բարիս:

Ե

Եւ արդ, յիշեա' զնոսա կրկին ընդ միոյ,
Որ ի քո անուն բարձրացեալ զանարժանս` զիս ընկալան,
Եւ տո'ւր նոցա, Տէր ամէնառատ, բարերար եւ անոխակալ,
Վարձս արդարոյ եւ մարգարէի:
Թէ եւ ես յաւէտ թափուր իցեմ յարժանեաց,
Ըստ հաւատոց նոցա եւ առ յոյս նոցին ակնկալութեան
Որ առ պարտաւոր գերիս ողջամիտ կամաւք ակնարկեն,
Որպէս թէ ի մասանցդ քո կեցուցչաց
Ի պանպանարան հոգւոյս ծածկութի լիով ունիցիմ:
Եւ զպատժաւորս անամփոփելի ի քոց տեսութեանց
Եւ անբախելի` յուղիղ կշռութեանց,
Քաղցր գթութեամբ անսահմանելեաւ
Մերձեցեալ առ իս, մաքո'ւր արասցես`
Անխայտառակելի պահելով ի տիեզերական յանդիմանութեանն:
Եւ որպէս շուք իմն վայելչական դնել ախորժեն
Ինձ` անարժանիս սիրելիքն քո վասն քո,
Նայեցեալ ի կրաւնս զգեստուս բարեկերպութեան,
Չգիտելով զբիծս գաղտնեացն`
Երջանիկ կարդան եղկելոյս, -
Եւ դու, հնարաւոր, ամենապարգեւ,
Աւրհնեալ մարդասէր, առ բնաւս ողորմած,
Վասն ամենաթշուառիս հեծութեան`
Հաշտեա'ց ընդ նոսա ըստ հաւատոց նոցա,
Ընծայեալ նոցին մատո', պարգեւեա'
Զանեղծ մեծութիւնդ եւ զանթառամելի զպսակդ`
Յահաւոր աւուրն յետնում հատուցմանն ամենափորձ ընտրութեանն:

Զ

Զի դու ես գրաւ փրկութեան, մեծութեան
Անվատնելի եւ անծախ գանձուց ստրկիս եւ սովեցելոյս,
Ի վաճառ վերնային շահու աւգտութեան`
Բանիւդ, որ ի քէն, յարգեալ ճոխանամք:
Կառո' ինձ սահման ջրոյ հանգստեան,
Արձանացո' անփոփոխ, պատրաստական վստահութիւն,
Կարգեա', աւրհնաբանեալ, անկեղակարծ յուսոյ ամրութիւն:
Տո'ւր, ամենախնամ դու, անաչառ պաշտպանութիւն,
Սասանեցելոյս` բարեաց անդորրութիւն,
Տարակուսելոյս` լուսոյ ապաւինութիւն,
Աշխարելոյս` մեծ երջանկութիւն,
Վհատելոյս` կենաց աւգնութիւն,
Լքելոյս` անգայթակղելի աւժանդակութիւն,
Նահանջելոյս` անսայթաք վերընթացութիւն:
Զի քո է բնաւդ, եւ ի քէն է ամենայնդ,
Եւ ի ձեռն քո բաշխին հաւաստութիւնք պիտանացուաց համայնից կենաց,
Եւ քեզ վայել է փառք յաւիտեանս յաւիտենից:
Ամէն: