Մատեան ողբերգութեան

Ա

Եւ ընդէ՞ր է ինձ բնաւն, որ ի սաղմոսին,
Այնպիսեաց բանիցն ի կիր արկանել,
Որ ի նախատինս միանգամայն
Եւ ի նզովս ինձ յարակային,
Հանապազ երգել իմովքս տաւղաւք:
Քանզի զիա՞րդ արդեւք զշուք երջանկին
Ինձ` դատապարտելոյս նմանեցուցից` ասել ընդ նմին,
Թէ` Ոչ մերձեցաւ առ իս թիւրեալն սրտիւ:
Զիա՞րդ զկարգադրութիւնս տանցն
Ի յայսմանէ զկնի թուելոցն զարհուրեցուցչաց,
Ընդակից կայից կանոնաց աւրինաւորին,
Զինուորին եւ թագաւորին եւ մարմնական հրամանատուին,
Որք եւ երկնայնոցն են համբուրելիք,
Ասելով` Ոչ յուսահատ եղէց ի կենաց
Պատմողս աւետեացս եւ նորոյս աշակերտ,
Անմասն յամենուստ բարեկարգութեանց:
Զիա՞րդ, ըստ իրաւախորհ արդարոյն,
Ընդդէմ մեղաւորացն մահու զինեցայց առակաւ առաւաւտին
Ի սկիզբն արթնութեանն միշտ պատրաստական լինելոյ,
Որ եւ ոչ զանդամս մարմնոյս գանեալ խրատեցի:
Զիա՞րդ մասնակցեալ մեծին արութեան`
Սատակեցից ի քաղաքի տեառն զանաւրինեալսն,
Որ եւ ոչ զբուսեալ բիծս հոգւոյս իմոյ մեռուցի:
Զիա՞րդ ստեցից գրողին չեւ յայտնեցելոցն,
Թէ` Զմոխիր որպէս հաց կերայ:
Զիա՞րդ, որ ոչ միացուցի յիմոցս կրից կաթիլ մի պղտոր
Ընդ յստակ արտաւսր աղբերց երգողին, ասեմ ընդ նմին,
Թէ` Զըմպելի իմ արտասուաւք խառնեցի,
Եւ` Արտասուաւք իմովք զանկողինս իմ թացի:
Զո՞րս ինձ գրեցից մեղաւք մահացեալս,
Յորժամ սիրողն Աստուծոյ ի բոլոր սրտէ`
Զյանցմունս նախնեացն իւր վարկանիցի,
Թէ` Մեղաք մեք ընդ հարս մեր, անաւրինեցաք եւ յանցեաք, -
Եւ որ ի վախճանն յանգի սաղմոս`
Իրաւամբք առ իս, քան առ Իսրայէլ:
Որո՞վք յարգեցայց դասիլ ընդ բարիսն,
Յորժամ մարդկային հնարից այս դեղ պատուեցաւ,
Որ ոչ յիս գտաւ,
Ի գարշութենէ կերակրոց ի մահ սովեցեալք
Եւ յաճախութենէ ճգանց ի հոգւոց նուաղեալք,
Ըստ խորութեան ինքնաւրէն կրաւնից հրէից եւ հեթանոսաց:
Զիա՞րդ արդարութիւն իմ մնայ յաւիտեանս,
Զոր ոչ բնաւ իսկ կատարեցի:

Բ

Եւ զի մի' տաղտկացայց` յամեալ ի բանիս,
Ի համառաւտել զսոյն փութացայց:
Զի՞նչ ունիմ ասել ի տեղի բանիցն,
Զոր աստուածաշունչ ձայնն նուագեաց աւրհնելոյն Դաւթի,
Թէ` Բոլորով սրտիւ իմով խնդրեցի զքեզ:
Զիա՞րդ ընդ սմին զմեծն քան զայս,
Թէ` Յամենայն ճանապարհէ չարաց արգելի զոտս իմ:
Ի՞բր ընդ եդեալս եւ զայն մատուցից,
Թէ` Ի սրտի իմում թաքուցի զբանս քո,
Որպէս զի մի' մեղայց քեզ:
Ո՞րպէս զունայնութեանցս, իբր զլրութեանց,
Ճառեցից ընդ պարս մաքրոց,
Թէ` Ի պատուիրանաց քոց իմացեալ`
Ատեցի զամենայն ճանապարհս չարաց:
Զիա՞րդ զհեզոյն ճշմարտութիւն
Իմում ստութեանս մշտնջենական երդմնահարութիւն կարգեցից`
Ուխտեալ ընդ հաւատարմին.
Երդուայ, զոր հաստատեցի, պահել զդատաստանս արդարութեան քոյ:
Զիա՞րդ ինձ հրեշտակ մահագոյժ անհրաժեշտ վճռի`
Զբանին պատգամ կրկնեցից,
Թէ` Հեռի է ի մեղաւորաց փրկութիւն:
Զիա՞րդ չարս իսկապէս` զբարեացն գրեցից,
Որք ի տեառնէ առնուն զնոյն հատուցումն,
Զայս տուն յեղյեղել,
Թէ` Բարի առնէ Տէր ուղղոց սրտից:
Զիա՞րդ զհամառաւտն փոխատրութիւն անաչառութեան
Վրիպեցելոյս` ինձ սահմանեցից,
Թէ` Զթիւրեալսն յափշտակութեամբ տանի ընդ այնոսիկ,
Որ գործեն զանաւրէնութիւն:
Զիա՞րդ զաստուածազգեստին պանծանս
Ամաչեցելոյս` ինձ պատուաստեցից` ասել զնորայսն,
Թէ` Տէր, ոչ բարձրացաւ սիրտ իմ, եւ ոչ զբաւսան աչք իմ, -
Եւ որ յետ սորին պատմին ասացեալքն:
Զիա՞րդ զանճառն քան զմարմին բան
Ի ցոյցս առից քաջալերութեան վհատելոց,
Ես` գանձ գեհենին, ասել ընդ աւծեալն Աստուծոյ հոգւովն,
Թէ` Յառաջագոյն տեսեր, զի ոչ գոյ նենգութիւն ի լեզուի իմում, -
Ի սկզբնաւորն նախաձայնեալ սաղմոսիս
Մինչեւ ի լրումն աւարտման բանիս:
Զիա՞րդ դասակցութեանց դժնէից մարդոց համաբան
Այրս մահու եւ որդիս սատակման բարբառիմ զբարեշնորհին.
Ո՞չ ահա զատելիս քո, Տէր, ատեցի, -
Եւ զմնացուածն սորին կարգի:
Զիա՞րդ մեծաւն վստահութեամբ տաւնելի վեհին,
Անձն իմ, եւ դու աշխար աշխարհի,
Զանդատ քո ոգի յառաջ ընծայեալ,
Մեծացուցանես ընդ պսակելոյն,
Թէ` Փորձեա' զիս, Տէր, եւ տե'ս,
Թէ իցե՞ն անաւրէնութիւնք ի ձեռս իմ, -
Եւ զյաւելուածն, որ զհետ սորին:
Զիա՞րդ, ես գոլով, եւ յայլոց աղաւթեմ ապրել`
Յուսացելոցն յԱստուած ձայնակցեալ.
Պահեա' զիս, Տէր, ի ձեռաց մեղաւորի եւ ի մարդոյ չարէ:
Զիա՞րդ համբարձայց ընդ փառաւորեալն մաղթել Աստուծոյ,
Թէ` Դու ես յոյս եւ բաժն իմ յերկրին կենդանեաց:
Զիա՞րդ, իբր հանդիսացեալ ընդ ճգնաւորին,
Զմրցանակն յաղթանակի թագաւորին մատուցանելով,
Զառաւելեալն քան զաւրինակ աղերս աղաւթից,
Թէ` Ինձ սպասեն արդարք քո, մինչեւ հատուսցես ինձ:

Գ

Բարեբանեալ է եւ այս իմաստ հոգեւոր
Եւ տէրունի գործոյն նմանի,
Որ զփորձիչն պատկառեցոյց,
Յորժամ զամենայն արհամարհեսցէ
Եւ զսկզբնապատճառն եղելոց միայն ընտրեսցէ`
Ասելով, թէ` Երանի~ ժողովրդեան, որոյ Տէր Աստուած է նոցա:
Մեծ է եւ այս բարձրութիւն շնորհի
Եւ զգուշական համարձակութիւն` լցեալ երանութեամբ,
Թէ` Սուրբք քո աւրհնեսցեն զքեզ:
Ըղձալի է եւ այս ընտանութիւն մերձաւորական հոգեւոր հաղորդութեան
ՅԱստուած յուսալ եւ ի նոյն արձանանալ,
Բանիւ սաղմոսին բերկրեալ,
Թէ` Զկամս երկիւղածաց իւրոց առնէ Տէր, -
Եւ զկարգ բանին կատարէ,
Մինչեւ զողբալին եւ զզուարճալին ազդեսցէ,
Թէ` Պահէ Տէր զամենեսեան, որ սիրեն զնա,
Եւ զամենայն մեղաւորս սատակէ Տէր, -
Ի գլուխս լրման գրոց նուագարանաց սաղմոսիս,
Իբր թէ զաւրինակն իսկ եցոյց վերջին հատուցման արդարոց եւ մեղաւորաց:
Զուգակցորդք են միմեանց եւ զկնի երգեցեալքս,
Զի թէ` Ընդունի զհեզս Տէր,
Եւ խոնարհ առնէ զամբարտաւանս մինչեւ յերկիր, -
Ապա ինձ ո՞րքան եղկութիւնք կան առաջի:
Իսկ եթէ` Հաճի Տէր ընդ ժողովուրդ սուրբ
Եւ բարձր առնէ զհեզս ի փրկութեան, -
Ապա հերքեալս ի բարեմասնութեանց` ես ո՞ւր հաստատեցայց:
Իսկ եթէ աւրհնելի է Աստուած ի սուրբս նորա տիրապէս,
Ապա աւտարս ես ի մաքրութեանց ընդ ո՞րս դասեցայց:
Իսկ եթէ ի կանխերգիցն մերձ այսր եդից
Յիշատակարան ինձ կշտամբութեան,
Թէ` Սիրեցէ'ք զՏէր, սուրբք նորա,
Զի ստուգութիւն խնդրէ Տէր
Եւ կրկին հատուցանէ ամբարտաւանիցն, -
Ապա յորո՞ւմ գնդի ես գտայց
Գերեալս ի գաղտնեաց գտողին չարեաց:

Դ

Քանզի զոր աւրինակ տատանին տագնապաւ տերեւք տնկոց եղեւին ծառոց,
Շարժեալք ի հողմոց ուժգին բախելոց` հոսեալք ի խոնարհ,
Այնպէս ջանացաւ ջարդել զընթացից իմոց վերարձակութիւն
Քաջաբեր ուղէշս` զյարմարեալս ձեռամբ անեղ մշակիդ:
Զոր հաստատեսցե'ս` արմատացուցեալ վերստին դարձեալ
Նոր պտղաւորութեամբ անապականաւ
Յանդաստան կենաց խնամոց քոց կամացդ,
Ամենապարգեւ թագաւոր Քրիստոս, աւրհնեալ յաւիտեանս:
Ամէն: