Այլ քերթուածներ

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
26. Ա՛Ն ԻՄ ՍԻ՜ՐՏՍ է…
       Հովը պոնդեր կու տայ տամուկ գիշերին,
Որ կու լայ խօլ, թրթըռուն,
Ինչպէս տաւիղն եւոլական,
Որուն հըզօր լարերուն մէջ բընաւ չըկան
Հեշտութիւնն ու մեղկ գգուանքը թոյլ խազերու,
Այլ կը դողան հեծքով, անթիւ հոն ձայներ`
Հովն երբ պոնդեր կու տայ տամուկ գիշերին:
       Գիշերն անվերջ կ'անցնի տըխուր ու թօնուտ.
Դեռ լարերը կը դողան,
Ըմպած անդուլ յոյզերն` ուժգին պոնդերուն.
Խաւարին մէջ մոլորուն
Կարծես Տենչը միջոցին մէջ կը թեւէ,
Մինչ գիշերը կ'անցնի տըխուր ու թօնուտ:
       Ա՜հ, սի՜րտըս է ան, սի՜րտըս, գիշերը մըթին,
Աշնան գիշերը լացող,
Ուր կը դողայ անյուսութեան հովն ուժգին,
Մինչ անձրեւին կ'իջնէ ցօղ,
Մինչ ես կու լամ` կու լա՜յ հոգիս, կու լան լարերն իր բոլոր
Ու կը խորհիմ թէ սիրտս ալ է Աշնան գիշեր մը լացող…