3.
ԻՐԻԿՈՒԱՆ
ԴԷՄ
Հեշտ
այգուն
մօտ
երազեցի,
մըրափիս
մէջ,
Վառ
գոյներով
դրասանգուած
երգը
կեանքին.
Եւ
դողդոջուն
ծիածաններ
մետաքսառէջ
Ու
փաղփածոպ,
կ'երկարէին
աշխարհ
մ'անգին:
Օրուան
կեանքի
տըւայտանքներ`
իմ
յորձանուտ
Երազներուս
հըմայքն
ի
սպառ
փարատեցին.
Ու
դիտեցի
կեանքը
մօտէն,
զերծ`
պատրանուտ
Խօլ
խաղերէ,
եւ
կոտտանքներով
դաժան
խոցին:
Իրիկուան
դէ՜մ…
Ըստուերները
կ'իյնան
արագ:
Զուր
առտըւան
երազանքներս
ես
կ'որոնեմ.
Ըմպեց
անոնց
լոյս
շիթերը
սէր
մը
վայրագ.
Հեծեծանքիս
հետ
մընացած
մինակ,
հո՛ն
եմ…
1902,