Բայց
հեթանոսութեան
սկիզբն
ի
Սէրուքայ
ժամանակաց
անտի
եղեւ։
Զի
որ
լաւ
ոք
եկեալ
յաշխարհ
մեռանէր,
վասն
յիշատակի
քաջութեանն
զպատկերն
երանգաւք
ի
նկարու
հանեին.
եւ
անտի
ուսեալ
տխմարաց՝
տակաւ
ի
պաշտաւն
առնուին։
Եւ
կռոց
եւ
դրաւշելոց
հանգամանք՝
առ
Թարայիւ
հարբ
Աբրաամու.
եւ
անտի
իւրաքանչիւր
ոք
իւրով
արուեստիւ
զնոյն
դրաւշէր.
դարբինն՝
դարբնութեամբ,
հիւսնն՝
հիւսնութեամբ,
արծաթագործն
եւ
պղնձագործ
եւ
քարակոփ
եւ
բրուտ՝
իւրաքանչիւր
արուեստիւ։
Եւ
անտի
կ277rարգեալ
հասանէր
յԵգիպտացիս
եւ
ի
Բաբելոնացիս
եւ
ի
Փռիւգացիս
եւ
ի
Փիւնիկեցիս
գործ
դրաւշագործութեան
եւ
խորհուրդք
նորին։
Եւ
ապա
ի
Հելլէնս,
որ
են
Յոյնք,
առ
Կեկրոպեաւ։
Եւ
եւս
յետոյ
առա[207]ւել
աստիք,
առ
Կրոնաւն
եւ
Րէաւ
եւ
Դիաւ
եւ
Ապողոնիւ
եւ
առ
այլովք
բազմաւք,
զորս
մի
ըստ
միոջէ
աստուածս
անուանեին։
Եւ
Հելլէնք
կոչին
Յոյնք
յառնէ
միոջէ,
որում
Հեղինոս
անուն
էր
յելլադացւոց
աշխարհին։
Բայց
այլք
ասեն՝
եթե
ի
ձիթենւոյն,
որ
յԱթենս
բուսաւ
իւրովի.
վասն
զի
ձիթենի
յունարէն
եղէա
կոչի։
Բայց
Յոյնք
ի
Յաւանայ,
որ
էր
մի
յառաջնորդաց
աշտարակագործութեանն.
վասն
որոյ
Մերովպք
ամենեքին
կոչին
յաղագս
բարբառոյն
բաժանելոյ։
Քանզի
բաժանումն
յունարէն
մերիսմոս
կոչի։
Եւ
առաջին
կրաւնք՝
խուժականք
եւ
սկիւթականք
եւ
հեթանոսականք
կոչեին,
մինչեւ
եկն
Աբրաամու
աստուածպաշտութիւնն
եւ
աղաւաղեաց
զայն։
Եւ
յուդայութիւն
ի
Յուդայէ,
որ
է
հրեութիւն,
ի
չորրորդէ
ռորդւոյն
Յակոբայ,
յորմէ
թագաւ277vո[208]րութիւնն
էր.
եւ
կալաւ
անունն
զամենայն
ազգն
յուդայական։
Եւ
ի
վախճանի
հրեութեան,
քրիստոնեութեան
անուն
ի
Քրիստոսէ.
որ
նախ
յԱնտիոք
անուանեցաւ
աշակերտելոցն։
