Բանաստեղծութիւններ

ԱՌ ԱԶԳՆ ԻՄ ՊԱՏՈՒԵԼԻ ԽՈՐՀՐԴԱԲԱՐ ՆՇԱՆԱԿՈՒԹԵԱՄԲ ՎԱՐԴԻ

Է', իմ վարդիկ, ըզքեզ ողբամ ամի-ամի,
Քումըդ գեղոյ թըշնամի է ամէն քամի,
Թուփըդ խըլել, թերթըդ ցըրել ի բաց կամի.
Ըզնա քահեա',
Ըզքեզ պահեա',
Եւ զիս շահեա':

Տապ եւ խորշակն ի քէն ի բաց ո'չ հեռանան,
Գեղով քոյին ի յախտս իւրեանց յորդ ջերանան,
Հազար դարիւ եւ բիւր սիրով ո'չ մերանան.
Զայնըս քահեա',
Ըզքեզ պահեա',
Եւ զիս շահեա':

Բարակ-բարակ թերթից քոյոց նըրբատեսակ`
Զեն տալ ջանան տապախառնեալ հողմն եւ խորշակ,
Վասն այն ի լաց եւ ի սուգ կամ գերիս յարակ.
Արդ, լե'ր տեղեակ,
Ես քեզ գուշակ,
Հնարեա' ճարակ:

Քեզ Կարմելոս եւ Լիբանան, այլեւ Սանիր
Սահման կալեալ, բանակ արկեալ` օթեւանի'ր,
Մինչեւ անցցէ ձիւն եւ ձըմեռն` այդրէն խնամիր.
Ըզքեզ ծանի'ր,
Լուսոյ նմանի'ր,
Փոյթ մի' բանիր:

Յոգւոջ պահել ըզքեզ կամիմ դարէ ի դար,
Եթէ իցէր ըղձիցս իմոց ճար եւ հընար,
Զայս աղերսեմ եւ պաղատիմ միշտ անդադար.
Յոյժ խղճաբար,
Յար ի վըտար`
Յերկիր օտար:

Մինչ նըկատեմ ի գեղ քոյին գերփառունակ,
Մասունք հոգւոյս իսկոյն ցընծան առ հասարակ,
Ըզկեանըս իմ որչափ իցէ ինձ ժամանակ.
Տաց քեզ բընակ,
Օթից վիճակ`
Զայն բովանդակ:

Հոգւոյ իմոյ գանձ անըսպառ եւ բիւր բարի,
Զարթի'ր փութով, ունկըն մատո', ի լուր արի,
Տե'ս, թէ զիարդ ցուրտն յերեսացդ ի բաց վարի.
Զէտ անճարի,
Միշտ չարչարի,
Ի դար դարի:

Ի սուգ եւ կոծ կըծկեալ նըստիմ բացատ վայրի,
Զաչս իմ յառեալ նայիմ յընթացսըդ քո արի,
Սէրս ի սիրոյդ վաղ զարթուցեալ ըստրուկ գըրի.
Կալեալ գերի,
Առ քեզ բերի,
Լի', անթերի:

Անձն իմ դեր քո ի խիստ հողմոց աստ գըրաւի,
Ծուխ մախանացն առ զօրացեալ ոչ գըրաւի,
Նեղի', տապի' եւ տառապի յանիրաւի.
Ցաւօք ցաւի,
Զերթ ի ծովի`
Յո'յժ անբաւի:

Այս քո գերւոյս բիւր որոգայթ սարեալ լարեն,
Առ ի որսալ ջանիւ հնարից զհէքըս փարեն,
Տարմից թըռչնոց համանմանեալ թեւապարեն.
Խըճիւ քարեն,
Հըրով խարեն,
Յաղ հարհարեն:

Եթէ տեսից ըզքեզ բարեաւ` զըւարճանամ,
Վաղվաղակի զայս ամենայն ես մոռանամ,
Վերադարձեալ ի հնութենէ նոր նորանամ.
Քեւ յօրանամ,
Յո'յժ զօրանամ
Եւ տիրանամ: