Բանաստեղծութիւններ

ԽՈՒՆ ԻՆՉ ՋԱՏԱԳՈՎՈՒԹԻՒՆ ԶՎԱՐԺԱՊԵՏԱՑ

Նըրբամանից պիտոյ է նիւթ մետաքսաթել`
Փափուկ, քընքուշ, պատշաճ առ գործն այն անընտել,
Իսկ թէ զկընիւնն, որ ի ճախին ջանաս թելել,
Ըզծով բըրես,
Ըզվէմ ջըրես,
Գործդ է անխել:

Թէ փախչիցի մինն ի մանկանց, որ է անվարժ,
Մի' տանիցես ըզնա բըռնի, երեսաքարշ,
Զի սուրբ ուսումն վասըն նորա եղեալ է գարշ,
Մընայ աղուաշ,
Կարդայ վաշ-վաշ,
Ինքն է թերխաշ:

Զակութաքարն խոհանոցի առեալ ի դէպ,
Քեզ օրինակ տամ աստանօր յոյժ անվըրէպ,
Թէպէտ հըրով յարամաշի` ինքն է անպէտ,
Այսպէս եւ վէպ,
Թողու անեփ,
Զմանուկ տըգէտ:

Տէրըն տերանց տընկեաց զայգի անհանգունակ,
Եդ ի խեչակ եւ բարձրացոյց ըզբարունակ,
Ըզփուշ էառ նա խաղողոյ մերթ փոխանակ,
Խեղճ հեղինակ,
Անճար դայեակ,
Վախ ժամանակ:

Ո'չ կակղանայ քարն եփիլով միշտ ի հնոցի,
Ո'չ ծեփիլով շուք ի դէմս իւր, եթէ տացի,
Զի՞նչ ինչ վարժակն առնել կարէ ի դըպրոցի,
Թէ չե'ս քաղցի,
Կամ մըտացի,
Եւ խելացի:

Ա'րդ, զայնպիսիսն, թէ կամիցիս յաճախ գանել
Եւ առ ի գործ քերթողութեան բարակ մանել,
Զիղձդ անխոհեմ ո'չ կարասցես ի գլուխ հանել,
Անշահ է գան,
Իշոց խըթան,
Ուր չիցէ ջան:

Աժան մըսին` անիւղ խաշու, անհոտ անհամ,
Այնչափ առեր, որչափ ետուր, մարիկ տարտամ,
Զվարժապետէն է՞ր տըրտընջաս իբր անըզգամ,
Ո'վ ետ պըղինձ,
Զոսկի էառ,
՚Ի եղեւ փարթամ:

Հուրն ի քարի, քարն ի ջըրի` հազար տարի,
Թէ հարհարի, մընայ անշէջ եւ ո'չ մարի,
Այսպէս ԻՄԱ եւ զարգաւանդ երկիր բերրի,
Թէ ո'չ վարի,
Եւ ո'չ բըրի,
Բայց է բարի: