Ի
ՀՐՃՈՒԱՆՍ
ՍԻՐԵԼԵԱՑ,
ՊԱՏԱՀԵԱԼ
ԶԲՕՍԱՆԱՑ,
ՅԱՒՈՒՐ
ՀԱՄԲԱՐՁՄԱՆ
ՏԵԱՌՆ,
ՀԱՐԿԵԱԼ
ԱՍԱՑՈՒԱԾ
Պիւլպիւլն
եկեալ,
քաղցրիկ
ձայնէր
ի
պարտիզին,
Թեւ
ընդ
գըլխով
հարեալ
ողբայր
յո'յժ
ցաւագին,
Ծաղկունքն
ամէն
երփնազարդեալ,
արդ,
բուսանին,
Եւ
մանուշակն
ծիրանեգոյն`
էր
առաջին:
Ձա'յն
մի
յերկնից,
ձա'յն
մի
յերկրէ,
ի
պարտիզաց,
Ձա'յն
ի
լերանց,
ձա'յն
ի
յայգեաց
եւ
ի
դաշտաց,
Համախառնեալ
գոչեն
թռչունքն
բիւրք
հազարաց,
Արի'ք,
եղբարք,
ելցուք
ի
դաշտ
ըզբօսանաց:
Երեսք
դաշտաց
լըցան
ծաղկօք
յո'յժ
զանազան,
Վարդն
ի
վերայ
ամենեցուն`
էր
պատուական,
Սըմպուլ,
նարկիզ
եւ
ծովային
մաքուր
շուշան,
Փունջ
կապեսցուք
յաւուր
տօնիս
տեառն
համբարձման:
Ծառք
եւ
ծաղկունք
որպէս
ըզլոյս
ճառագայթեալ,
Եւ
իբր
ըզշարըս
աստեղաց
կարգաւորեալ,
Ձայն
տատրակին
զմեզ
յորդորէ
ի
սէր
մաքրեալ,
Ձըմեռն
էանց,
եհաս
գարունն
օրհնաբանեալ:
Նըստեալ
ի
նաւ`
ի
հիւսիս
կոյս
առագաստեալ,
Հասաք
ի
վայր
ըզբօսանաց`
պարտէզ
ծաղկեալ,
Արդ,
գոհասցո'ւք
միշտ
զաստուծոյ`
աղերս
արկեալ,
Վասն
իւր
փառացն`
այս
պարգեւացս
մեզ
պատրաստեալ: