Նոճաստան

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

ԱՇՆԱՆ ԱՅԳ

7, 5.

Ի՜նչ խաւարչուտ արշալոյս, ինչ անարեւ օ՜ր.

Նոճերը լի են սոսկմամբ այս աղջամուղջին.

Եւ հեռուն սեւ սեւ հոծուած ու բաղձախտաւոր՝

Վըհատօրէն այս այգուն դէմ կը մարտնչին:

Ի՜նչ հեկեկանք է հովուն կոծն ալ անսովոր.

Ո՞չ միթէ նոճք կը վայեն շիջումն Անուրջին.

Իրա՞ւ արդեօք անողորմ կատարած մ’է որ

Կը ծագի այսպէս յայնկոյս դարվերին վերջին:

Այդ դալուկն ուր ըսփոփի նըշոյլ մը չի կայ,

Կարծես սահմանն է կենաց ուր պիտի հեղձնուն

Նոճեկարկառ երկնայոյս բաղձանքներն ամեն:

Եթէ հո՛ւսկ այգն ալ որում հէք հոգին կ’անձկայ,

Դատարկն է, զո՜ւրկ Յայտնութեան պաղպաջէն անհուն,

Լա՛ւ է, փշոց հետ, գլխիկոր չըքանալ այժմէն:

25 Նոյ. 1905