Այլ քերթուածներ

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
12. ՊԵՏՐՈՍ ԴՈՒՐԵԱՆ
       Լուռ, մարմարակերտ դամբանին խորէն,
Հանճարի աչքերն անքոյթ կը նային,
Լոյս ոգիներու կեանքովն երկնային,
Ա՛լ մեկուսացած ունայն ժըխորէն:
       Մեռա՜ւ, խանդավառ սէրերն երգելէն`
Ու պիտի յաւէտ միտքերն հըմային
Իր թունդ քընարէն, ու երգերն ալ հին
Պաշտումով ըզմեզ միշտ պիտի գերեն:
       Յոյզով մեռա՛ւ ան, յուշքով` կ'ապրի դեռ,
Ծառերուն նըման` որ թարմ ու դալար,
Իր գերեզմանին կ'ելլեն քովն ի վեր:
       Հիացքներ կ'երթան իրեն ետեւէն…
Եւ իր յուշքերն ալ, յաւէտ անմոլար
Ու միշտ ոգեւոր` դեռ պիտի տեւե՜ն:
       [8 Յուլիսի, 1903]