Այլ քերթուածներ

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
37. ՄԱՆԻՇԱԿ ՈՒ ՄԱՄՈՒՌ
       Ժայռերու զով շուքին տակ
Կանանչ խոտի խուրձ մը կար`
Որ ունենալ կը ցանկար
Քարին գոյնը կապուտակ:
       Ինքը ցօղի՛ պէտք ունէր,
Որ գոյներով զանազան
Կազմէր ծաղիկ, ծիածան`
Երբոր արեւը փայլէր:
       Քարն երջանիկ էր ո՜րքան…
Առանց ցօղի ալ` գոյներ
Ու ծաղիկնե՜ր կը շինէր`
Շողերուն հետ օգնական:
       * * *
       Խոտին խուրձը բարձրացաւ
Քիչ մ'ամէն օր քարն ի վեր,
Որուն` սրտիկն իր բացաւ,
Պատմեց բաղձանքն ու ցաւեր:
       Ըսաւ. Ի՜նձ ալ, ա՜ղբըրուկ,
Տայիր գոյներ անուշակ
Ու նըւէրիդ փոխանակ`
Գոյնիս ընծա՜ն առ խաժուկ:
       Ցանկալի՜ քոյր, ա՜ռ, որքան
Կ'ուզես գոյնէս եւ ընծան
Տուր կանանչիդ կենսական`
Երակներուս անկենդան:
       * * *
       Գիշերն համբուն քաղցրացան
Քարն ու խրձեակը խոտին…
Եւ երբ շողերն աւօտին
Հորիզոնէն բարձրացան`
       Ժայռի շուքին տակ գըտան
Խոտին ծաղիկն ու բաժակ,
Եւ երբեմնի անկենդան
Քարն ալ` ժպտուն ու խաժակ:
       Եւ այն օրէն մանիշակ
Ծաղկեցաւ թուփն, ու դաժան
Ժայռէն եղաւ անբաժան`
Մամուռին գոյնն անուշակ: