Պատմութիւն թաթարաց

[ԳԼՈՒԽ Է. ԽՈՐՀՈՒՐԴ ԵՒ ՀԱՐԿԱՏՈՒՈՒԹԻՒՆ ԲԱՐԵՊԱՇՏ ԱՐՔԱՅԻՆ ՀԱՅՈՑ ՀԵԹՄՈՅ` ԹԱԹԱՐԱՑ]։
      

Իսկ բարեպաշտ եւ քրիստոսապսակ թագաւորն Հայոց Հեթում, հանդերձ ամենայն իմաստութեամբ լցեալ հարբն իւրով եւ աստուածապահ եղբարբքն եւ իշխանաւքն, ի խորհուրդ մտեալ, հաստատեցին ի միտս իւրեանց հնազանդել Տաթարին եւ տալ հարկս եւ խալան, եւ ոչ թողուլ զնոսայ յաստուածաշէն եւ ի քրիստոնայժողով յերկիրն իւրեանց. զոր եւ արարին իսկ: Վասն զի յառաջագոյն տեսին զԲաչոյն՝ զգլխաւորն զորաց Տաթարին, եւ հաստատեցին դաշինս սիրոյ եւ հնազանդութեանն. եւ ապա զկնի այնորիկ առաքեցին զեղբայր թագաւորին զասպարապետն Հայոց՝ զպարոն Սմպատ առ Սային Ղանն, որ էր նստեալ ի յաթոռ Չանգզղանին: Եւ երթեալ ըստ յաջողելոյն Աստուծոյ՝ ետես զՍային Ղանն, զի էր ղանն այն յոյժ քրիստոնայասէր եւ բարէսէր, վասն այն[որիկ] ազգն իւրեանց անուանեցին զնա Սային Ղան. որ է ըստ լեզուին իւրեանց աղէկ եւ լաւ ղան:
       Եւ տեսեալ զասպարապետն Հայոց՝ Սային Ղանն, յոյժ ուրախացաւ վասն քրիստոնէութեան հաւատոյն. եւ եւս առաւել վասն կորովի եւ իմաստուն բանիցն` զոր խաւսեցաւ ասպարապետն Հայոց Սմբատ առաջի նորայ. եւ արարեալ զնա սղամիշ, եւ տուեալ մեծ իառլախ եւ փայիղայս ոսկիս եւ տաթար խաթուն պաւխտախաւոր. զի այն էր նոցայ մեծ սէրն, որ զոր սիրէին եւ մեծարէին, տային կին ի պատուաւոր կանանցն իւրեանց։ Եւ այսպէս մեծ մեծարանաւք պատուեալ զասպարապետն Հայոց, յուղարկեաց յաշխարհն իւրեանց առաջի քրիստոսապսակ թագաւորին Հայոց Հեթմոյ. հրամայելով նմա գնալ առ ինքն եւ տեսանել զնա: Զոր տեսեալ բարեպաշտ թագաւորն Հեթում զՊարոն եղբայրն իւր զՍմբատ այնպիսի պատուով պատուե[ա]լ եւ մեծարեալ ի Ղանէն, յոյժ ուրախացաւ յուրախութիւն մեծ. եւս առաւել ընդ գրեալսն վասն ազատութեան երկրիս եւ վանորէիցս եւ ամենայն քրիստոնէից: