[ԵՂԾ ԱՂԱՆԴՈՑ ԵԶՆԻԿԻ ԿՈՂԲԱՑՒՈՅ]

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

Եւ առաւել Յունաց իմաստունքն դսրովին, զի հասեալ ի վերայ իմաստութեանն՝ չծանեան իմաստութեամբն զարարիչն։

Քանզի դնեն եւ նոքա մի ինչ ինքնակաց պատճառ ամենայնի. որոյ ոչ յումեքէ եղեալ, այլ ինքն անձամբ ինքնակաց առաջին գտեալ. եւ եր[203]կրորդ աստուած եւ արարիչ դնեն զիտս. եւ երրորդ զշունչ, զոր ոգի ամենայնի կոչեն։

Զերկուսն ի միոջէ պատճառէ անտի դնելով, ցուցին՝ թե մերձեցան ի դրունս ճշմարտի գիտ275vութեանն։

Եւ ի նոցանէ այլ անթիւ իմանալիս երեւելիս աստուածս ծննդեամբ ստեղծանելով, անձամբ անձին փակեցին զդրունս հաւատոյ գիտութեանն։

Զի իբրեւ զարեգակն եւ զճառագայթս դնեն զԱստուած եւ զաստուածսն իմանալիս երեւելիս. եւ զբնաւ իսկ զաշխարհ մշտնջենաւորակից նմա. եւ յամենայնի զնորա ոգին իբրեւ շունչ ամենայնի, եւ յերկինս եւ ի լուսաւորսն, եւ ի հուր եւ յաւդսն, եւ ի ջուրս եւ յերկրի, մինչեւ ցքարինս եւ ցփայտս եւ ցծառս եւ ցարմատս խոտոյ անգամ։

Եւ այնու կենդանութեամբ, ասեն, ամենայն արարածք զնորա բնութենէն կախեալ կան, որպէս ճառագայթք արեգական զանուէն կախեալ կան։

Եւ ինքն մի է եւ բազում, եւ բա[204]զում է եւ մի, որպէս արեգակն մի է եւ բազում, զի մի անիւ է եւ բազում ճառագայթք։

Եւ զայս ոչ ամենեքին այսպէս ասեն. այլ են բազում կրաւնք փիլիսոփայից։