Իսկ
ստոյիկեանքն
մարմնապիշք
հայեցեալ
յերեւելի
աշխարհս,
զամենայն
ինչ
մարմին
կարծեցին.
եւ
զերեւելի
աշխարհս
աստուած
համարեցան։
Որք
աղանդամիտ
գիտեն
ի
փիլիսոփայից,
ոչ
ինքեանք
զիմանալի
ինչ
զմտաւ
կարացին
ածել,
եւ
ոչ
յայլոց
ուսանել
կամեցան,
եթե
է
ինչ
զաւրութիւն՝
որ
զերեւելիսս
շարժէ,
եւ
զշարժիչն
պարտ
է
Աստուած
իմանալ
եւ
ոչ
զշարժունսն։
335
Իսկ
ոմանք
ի
նոցանէ
ի
հրոյ
էութենէ
ասեն
զբնութիւն
աշխարհիս,
վասն
զարեգակն
առաւել
զարմանալի
համարելոյ,
եւ
զբնութիւն
հրոյ
սաստկագոյն
իմանալոյ։
336
Եւ
հայեցեալ
ի
միտս՝
թե
զամե[228]նայնէ
մտաւքն
նկատել
մարթեն,
վասն
այնորիկ
զմիտս
Աստուած
համարեցան,
իբրեւ
զշունչ
երկնից
եւ
երկրի
եւ
ամենայնի
որ
ի
նոսա,
եւ
աչս
զլուսաւորսն։
Որք
ըստ
անարժան
անմտութեանն՝
եւ
ոչ
պատասխանի
առ286rնելոյ
արժանի
են։
337
Եւ
զմարմին
իբրեւ
զայլսն
կորստական
համարին.
եւ
զշունչսն
փոփոխելի
ի
մարմնոց
ի
մարմինս.
զոր
ոչ
նոքա
յայտ
կարեն
առնել,
եւ
ոչ
այլքն
աւագագոյնք
քան
զնոսա։
Զի
ամենեքեան
առասպելս
արկանեն,
եւ
թեպէտ
եւ
կէսքն
հասին
ճշմարտութեանն,
չկացին
ի
ճշմարտութեանն։
