Այլ քերթուածներ

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
14. ԱՇՆԱՆ ԾՈՎ
       Տառապագին աշնան հզօր ծովը լըքուն,
Երազողն է, միշտ այլայլած, ու միշտ դաժան.
Իր տենդահար ալքերուն մէջ կայ վիշտ մ'անհուն,
Զոր ալիքներ մերթ յուզումով դուրս կը պոռթկան:
       Դէպ ի բարձունքն ամպերու գորշ գուլաներուն ,
Իր դողահար նայուածքները կը յառէ ան.
Լըքուա՜ծ, սիրող, տենչանքներով, յոյզով եռուն,
Որ կ'երազէ միշտ դալուկ մը ճակտին վրան:
       Ու իր ցաւը կը տանի լուռ խարակներուն,
Որոնք ընդմիշտ կ'արհամարհեն զայն անտարբեր,
Փափաքելով կարծես անկէ խուսիլ հեռուն:
       Ծովեզերքէն մարդիկ կ'անցնին միշտ անգիտակ.
Անկարեկիր` լայն ցաւին որ զինքն է լափեր.
Մեծ տառապողն ա՜լ երազուն է միս մինակ…
       [1903, Յուլիս]