22.
ՑԱՅԳԵՐԳ
Դադրեցան
ձայներն
ամէն,
Ցերեկուան
ժըխորներուն,
Կը
հընչեն
բայց
հոգւոյս
մէջ
Դեռ
սիրոյդ
երգերն
անհուն:
Կը
հիւծին
ցոլքերն
հիւանդ,
Գիշերուան
մեղկ
լոյսերուն.
Կը
փայլի
հոգւոյս
մէջ
վառ
Տարփանքիդ
բոցը
սիրուն:
Կը
նիրհեն
քունի
մէջ
խոր
Թըմբիրով
իրերն
ամէն.
Կը
յուզուի
հոգին
արթուն,
Քու
սիրոյդ
թունդ
պաշտումէն:
Թո՛ղ
մարին
լոյսերն
ամէն,
Ու
մեռնին
յոյզ
ու
ժըխոր,
Կ'ուռճանայ,
կեանքոտ
յաւէտ,
Սէրդ
անջինջ
իմ
հոգւոյս
խոր:
