Ծիածան.1903-1906

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
5. ՑԱՅԳԱՆՈՒԱԳ
       Կու գայ սիրերգն հեղեղատին
Անտառներու մէջ մենիկ,
Երբ ժըխորներ պահ մ'ընդհատին,
Հասնի գիշերն երջանի:
       Արեւելքի գիշեր մը ջինջ,
Շափիւղազարդ երկինքով,
Ուր հեշտութիւն է ամէն ինչ,
Ամէն իր լի բուրմունքով:
       Ծառաստուերի տակ սխրալի,
Բուներուն մօտ ու հեռու,
Ջինջ հեղեղը կը թաւալի
Արծաթացօղ լոյսերու:
       Ու կը շրջի անտես ոգին
Հոն անտառի ծառերուն`
Խարշափն որոնց, թոյլ, հեշտագին,
Կը նըւագէ օրօրուն:
       Պիշ կը դիտեմ սաղարթախիտ
Արահետները նրբին,
Ու երազներս ականակիտ
Հետզհետէ կը թափի՜ն…
       …Դեռ մինչեւ ե՞րբ, ըսէ՜, հոգի՛ս,
Դեռ մինչեւ ե՞րբ տառապիմ
Պրպտելով անրջանքիս
Թօշ ծաղիկը մտերիմ:
       Գուցէ վաղը մթնէ հոգիս,
Գուցէ դո՜ւն ալ թարշամիս,
Մ'եղծեր հըմայքն անրջանքիս
Ու ծաղիկը պաշտումիս….