20.
ԳԱՐՈՒՆԸ
Կ'ԱՊՐԵՑՆԷ
Կը
թանձրանան
Տերեւներուն
Շեղջեր
լըքուն,
Մինչ
կը
դառնան
Դեռ
ծառերուն
Մէջ
համօրէն
Հովերն
աշնան,
Պարն
ամեհի:
Ու
դէպ
ի
տուն
Միշտ
կը
դիմեն
Շեշտերն
ամէն
Ծիծաղներուն.
Միշտ
դէպ
ի
տուն
Ու
դէպ
ի
ներս
Բոլոր
իղձերս
Ա՛լ
տարիր
դուն,
Չքնա՜ղ
աշուն:
Դէպ
ի
տամուկ
Պատուհանին
Ա՜լ
կը
յառին
Աչքերս
հիմակ,
Ու
սէ՜ր
համակ,
Երգըդ
կ'իջնէ
Սրտիսª
ուր
նէ
Իղձ
մը
ճերմակ
Պիտի
գտնէ:
Չէ՜,
հովերուդ
Հետ
ցաւը
չէ՛
Որ
կը
տանջէ
Սիրտըս
հըրուտ.
Այլ
կը
դառնան
Ինձ,
յուզմունքէդ
Բողբոջ
գարնան
Արեւաշող
Յոյսերն
յաւէտ: