23.
ՎԱՅՐԿԵԱՆՆԵՐ
Ո՜վ
սիրական
խաւարներ:
Կեն
դանի՜
երազ
դանդաղ
գիշերներու,
ուր
կի՛րքը
միայն
նայուածքներ
ունի:
Ու
մի՜շտ,
մի՜շտ,
անխո՛նջ
կերպով,
անպատում
մելամաղձութիւնը
Համբոյրին:
Ռեյմոն
Պոյէեռ
Հըրայրքիս
մէջ
գիշերը
զայն
կ'երազեմ,
Շրթունքներըս
պատրաստ
իր
մեղկ
համբոյրին.
Բայց
ժըխորին
մէջ
կը
մոռնամ
վերստին
Այն
պահերն`
ուր
զայն
սիրած
եմ
մոլեգին:
Ու
կը
մոռնամ
ես
նոպաներն
ալ
բոլոր.
Յորդ
կիրքերու
ժամերն
ամէն
ըղձածոր`
Երբ
կ'իյնամ
ոտքն
իր
տեսիլքին`
մինչեւ
որ
Անշարժանամ
պաղատանքիս
մէջ
մոլոր:
Ու
չեմ
յիշեր
ցորեկն
ասոնք,
երբ
խունկէ
Ա՛լ
աւելի
հեշտ
բուրմունք
մը
մեղկօրօր
Իր
ծըփանքին
մէջ
յոյզերըս
կը
լլկէ:
Այդ
բուրումի
եղկութիւնն,
որ
միշտ
անկէ
Կը
ծորի
եւ
կը
պարուրէ
զիս`
բոլոր
Հոգիս
անծիր
մոգութեամբ
մը
կը
խնկէ: