19.
ԱՇՆԱՆԱՅԻՆ
ՀԵԾՈՒԹԻՒՆՆԵՐ
Իրիկուններն
ես
կը
խոկամ,
Ամայութեան
երգը
կ'անցնի
Պատուհանիս
երբ
առջեւէն,
Անկապ
ձայներ
զիս
կը
թովեն,
Հոգւոյս
մէջէն
մերթ
Աշունի
Կ'անցնի
յանկարծ
ուրուն
տարտամ:
Գիշերն
համբուն
ես
կ'երազեմ
Ցաւը
կեանքի
Աշուններուն,
Ու
շամբուշ
հովն`
որ
կը
տանի
Դէպ
ի
տամուկ
խորշեր
նըսեմª
Զորս
տերեւի
տեսիլն
աղփուն
Որ
օդին
մէջ
կը
տատանի:
Եւ
ցուրտ
այգուն
միշտ
կը
դիտեմ
Պարուտակը
մըշուշներուն,
Զոր
գիշերուան
անտես
ձեռքեր
Թոյլ
միջոցին
մէջ
են
ձըգեր,
Վըհատութեան
պէս
մոլորուն`
Զոր
քաշած
է
սէրն
հոգւոյն
դէմ:
Բայց
թափառի՜լ
կ'ուզեմ
ընդմիշտ,
Մառախուղին
ու
հովուն
դէմ,
Ու
դաշտերուն
մէջ
ամայի,
Ուր
աչքն
ահով
միշտ
կը
նայի,
Դիտել`
տժգոյն
ու
դալկադէմ
Բարձունքներուն
տամուկն
ու
վիշտ:
Հոգիս
հիմակ
յափրանքն
ունի
Սիրոյ
խանդ
ու
հըրայրքներուն,
Ու
ծաղկալից
եղկ
ջերմութեան
Վայելքէն
վերջ
բազմաբուրեան,
Կ'ուզէ
մըշուշն
այս
օրօրուն,
Ու
ցրտագին
զովքն
Աշունի: