Շինեաց
եկեղեցի
մի
գեղեցկազարդ
յօրինուածով
գմբեթարդ
երկնանման
տաճար
փառացն
աստուծոյ,
ուր
հանապազ
պատարագի
գառն
աստուծոյ,
որ
բառնայ
զմեղս
աշխարհի,
ի
վանքն,
որ
կոչի
Գանձասար,
հանդէպ
Խօխանաբերդոյ,
ի
տեղի
շիրմի
իւրեանց.
եւ
յոլով
ամս
աշխատ
եղեն
ի
նմա։
Եւ
իբրեւ
առ
զաւարտումն,
արար
նաւակատիս
մեծահանդէս
առ
ի
յօրհնել
զեկեղեցին։
Անդ
էր
եւ
կաթողիկոսն
Աղուանից
տէր
Ներսէս
բազում
եպիսկոպոսօք,
այլ
եւ
մեծ
վարդապետն
Վանական
յոլով
րաբունիւք։
Անդ
էին
եւ
սուրբ
վարդապետքն
Խաչենոյ
Գրիգորիս
եւ
տէր
Եղիայ՝
հարազատք
միմեանց,
զոր
զարդարեալ
էր
աստուած
երկու
մարդով.
եւ
փոխեցան
յաստեացս
առ
Քրիստոս
եւ
կան
ի
պահեստի
յաստուածափառ
տանն
Խադայի.
առաջնոյն
ի
թուիս
ՈՁԷ
եւ
Եղիայի
ՈՂԸ.
եւ
օրհնեցին
զեկեղեցին
բազում
քահանայիւք,
որ
ասէին
զթիւ
երիցանցն
եօթն
հարիւր։
Եւ
իբրեւ
կնքեցաւ
օծմամբ,
ճաշ
մեծ
յօրինեալ.
ինքնին
իսկ
ձեռօք
իւրովք
պաշտէր
զբազմեալսն
եւ
տուրս
տուեալ
ըստ
իւրաքանչիւր
պատուոյ
առատութեամբ՝
արձակէր
զամբոխն։
Եւ
եղեւ
այս
ի
ՈՁԹ
թուին
հայոց,
յաւուր
մեծի
տօնի
Վարդավառին։
Շինեաց
եւ
կին
նորա
Մամքան
զգաւիթն
հրաշալի
ի
դուռն
եկեղեցւոյն,
եւ
ինքն
զանձն
ամենայն
առաքինութեան
տուեալ՝
ճգնէր
հանապազ
պահօք
եւ
աղօթիւք
եւ
ընթերցասիրութեամբ,
եւ
կայր
ի
պատուիրանս
տեառն
ի
տուէ
եւ
ի
գիշերի
ըստ
գրեցելումն։
