ՆԱՄԱԿՆԵՐ

2. ԱՐՍԷՆ ԲԱԳՐԱՏՈԻՆՈԻՆ

Գերապատիւ Հայր,

Այդպէս ուրեմն, բախիւն անզօր քնարիս ոչ արձագանս ինչ յարոյց ի քեզ եւ վայրապար հնչեալ՝ ընդ օդ ցնդեցաւ, եւ որում մնայի գեղեցիկ ակնկալութեան, ընդունիլ ի քէն ցանկալի աւանդ նուագաւոր ինչ տաղից, ո՜հ այն ամէնայն ի դերեւ ել. անէծք Հանճարոյդ, կարկեսցին թելք քնարիդ, եւ ցամաքեսցին աղբիւրք դաշնակութեանցն ի նմա, հատեալ ընկեսցին թեւքդ, մի եւս բարձրաթռիչս լինել, փոխանակ զի … անէծք Հանճարոյդ. եւ զի՞ առնիցիմ զբողոք եւ զսպառնալիս ուրուականաց վեհիցն իմոց դիւցազանց, բանայցե՞մ դարձեալ զվիժակս աղի արտասուաց Հայաստանեայցս Ոգւոյն, զորս դու դեռ այն ինչ դադարեցուցեր. ոչ այդպէս, հաւանիկ, յորժամ (մի լուիցեն երկինք զմահագուշակս բարբառ)

Եւ մերս Այրարատեան դրախտազուարճըն երկիր

Բաղդին ի վիհ համայնակուլ թաւալեսցի գահավէժ,

Եւ փոշիք ժամանակաց ըզնա իսպառ թաղեսցին անդ,

Յաւիտենից քոյդ, Մուզա, գլխիվայրեալ ի գուբն ահեղ՝

Ձայն տացէ յարութեան ցամաքելոցն ոսկերոտեաց

Ի դաշտին մեռելութեան, որպէս երբեմըն մարգարէն,

Եւ Արութեանցն հսկայաբար կանգնեսցին փառք Թորգոմական:

Այո՛, այդպէս իցէ, թո՛ղ ես մոռացայց ի քեն, եւ Քեւ Հայ անուն Հնչեսցի յականջըս դարուց, այլ եթէ յօժարիցիս, ի կարեկցութենէ մանաւանդ քան ի պարտուց ստիպեալ

Ի հալոցացըդ խանդից

Երգ մի եւ ինծ աղաչեմ,

Ջեռայց ի բոցդ եւ ի հուր

Թըռայց ի թռիչսըդ վըսեմ։

Կամ թէ կամիս, երգ փափուկ

Գորովանաց եւ սիրոյ

Հեզամընջիկ ի նուրբ թելս

Շարժեալ առ իս հնչեցո՛։

Ո՜հ, ո՛չ այնպէս ի գիրգ ծոց

Յունկըն փափկիկ քաղցրասցի

Մանկանն ի քուն անուշից

Օրօր սիրոյն մայրենի։

Ո՛չ խանդակաթ ի սըրտէ,

Նըւագք եւ ձայն բարբառոյ

Ի քաղցրախորժ լուսնին ժամ

Կարօտագին սիրելւոյ։

Ո՛չ դայլայլիկք Սոխակին

Ի յանտառին բազմաստուեր

Սեւամաղձիցըն ոգւոց

Եւ կամ սըրտից կարեւէր։

Ինձ քաղցրասցին որչափ քոյդ

Դաշնակութեանըդ ծորանք.

Յիս նա յաւէժ հընչեսցէ

Զերդ մըշտախօս արձագանք։

                                          Անարժան ծառայ քո եւ աշակերտ