12.
ԱՐՍԷՆ
ԲԱԳՐԱՏՈԻՆՈԻՆ
Գերապատիւ
Տէր,
Ամօք
ինչ
յառաջ
յղեալ
էի
առ
Ձեզ
թուղթ
մի
ի
ձեռն
Ապտուլլահեան
եղբարց՝
ուղեւորելոց
ի
Վենետիկ,
եւ
թէպէտ
ցարդ
չընկալայ
զպատասխանին՝
այլ
ոչինչ
զարմանամ
ընդ
այն.
հաճեալ
եմ
մանաւանդ,
զի
ոչ
գողացայ
զժամանակն
եւ
չվնասեցի
ժամուցն
նուիրելոց
առ
Միլտովն,
առ
Դէմոսթէն,
առ
Կիկերովն
եւ
առ
Հոմեր.
եւ
կենակցելում
յար
ընդ
այնքանոյ
արսն
ներեալ
է,
անշուշտ,
քերել
յուշոյն
զՊէշիկթաշլեան
զոք.
այլ
տեղին,
զոր
գրաւեալ
էք
Դուք
ի
յիշատակիս,
կամ
եւ
մնայ
խոր
եւ
լայնատարած
իբրեւ
զհանճար
Ձեր։
Ընկալջիք
ընդ
գրոյս
եւ
զնամակ
աշակերտուհւոյս
Սրբուհի
Վահանեան
օրիորդին՝
թոռին
Արզումանեանց,
մի
ի
ջերմ
զարմացողաց
Ձերոց.
զարմանալի
եւ
ինքն
ուշիմութեամբն
եւ
քերթողասէր
ախորժակօք.
նամակն,
այն
եւ՝
ուղերձն
առ
Ձեզ
եւ
քերթուածն
«Գարուն»,
յորս
չիք
ամէնեւին
սրբագրութիւն,
արդիւնք
են
միամեայ
աշակերտութեան
իւրոյ.
«զԳարուն»,
եթէ
այնպէս
հաճոյ
թուեսցի
Ձեզ,
տաջիք
յեռուլ
ի
«Բազմավիպին»,
ի
խրախոյս
նմանասեռ
հասակակցաց։
Չեւ
մէկնեալ
Ձեր
քաղաքէս
մերմէ
ես
եւ
պ.
Թովմաս
Եսայեան
խնդրեալ
էաք
ի
Ձէնջ,
եւ
Զեր
խոստացեալ
թարգմանել
զԳերեզմանսն
Ֆօսքոլօյի.
արդ՝
յիշեցուցանեմք
Ձեզ
զխոստումն
Ձեր։
Խոնարհական
ողջունիւ
սիրոյ
մնամ
Գերապատութեանդ
խ<ոնարհ<
ծառայ
Մկրտիչ
Պէշիկթաշլեան
Կ.
Պօլիս
30
մայիս
1864
