14.
ԱՐՍԷՆ
ԲԱԳՐԱՏՈԻՆՈԻՆ
Գերապատիւ
եւ
Սիրեցեալ
Հայր,
Վաղ
իսկ
ընկալեալ
զերկոսին
թուղթս
Ձեր՝
ներել
խնդրեմ,
եթէ
ցարդ
անագանեցի
զպատասխանիսն,
պատճառքն
յոլովք
են,
այլ
քաւ
նուազութիւն
սիրոյ,
թերութիւն
պարտուպատշաճ
մեծարանաց
կամ
մոռացութիւն
յիշատակի
Առն՝
զոր
յիշեսցեն
ժամանակք։
Շնորհ
մեծ
ունիմ
վասն
թարգմանութեան
Գերեզմանացն
Ֆօսքօլոյի.
անշուշտ,
ոչ
նուազագոյն
երկն
իցէ
այն
ձեռնին,
որ
կապտեաց
զկէս
փառացն
Հոմերի,
Վիրգիլեայ
եւ
Միլտովնի.
հարցանէք
ինձ
զթարգմանութենէն
Մէոնեան
Ծերոյն.
հրաշազան
է
այն.
ո՛չ
ստեմ
եւ
ո՛չ
շնթեմ:
Իսկ
զՖօսքօլոս
կարծեմ
լաւ
իցէ
տպագրել
առանձին
տետրակաւ,
քերթուածն
արժանի
է
այնքանում.
ոչինչ
երկմտիմ
զի
եւ
թարգմանութիւնն։
Եւ
ես
ի
հարկեցուցիչ
խնդրանաց
մտերմաց
ոմանց
զ
Ուրուականս
Հիւկօյի
յեղի
ի
հայ
լեզու.
զոր
աստ
ետուն
նոքա
տպել
ի
Սէր
օրագրին.
յղեմ
զայն
Ձեզ
ծրարեալ
ի
թղթիս.
եւ
եթէ
գտանէ
շնորհս
ինչ
յաչս
ձեր,
տեսցէ
նորոգ
լոյս
ի
Բազմավիպին,
զի
չգիտեմ,
թէ
ներեսջիք
արդեօք
հերետիկոսութեանց
ինչ
բարբառոյ,
յոր
համարձակեալ
է
իմ.
մնամ
լսել
զվճիռ
պատգամախօսին
լեզուիս.
եւ
տաջի՛ք
ինձ
զայն՝
որոտալով
ի
վեհավայրէն
Ձերմէ,
եւ
ոչ
ի
գուճս
անկեալ,
զի
չէ
օրէն
երկնաբերձ
կաղնոյն
խոնարհել
առաջի
նուաստ
թփիկին։
Վահանեան
օրիորդն
մնայր
եւ
մնայ
անձկանօք
պատասխանւոյ
թղթոյ
իւրում.
կամի
ունել
առ
իւր
թերթ
ինչ,
յոր
հպեալ
իցեն
ձեռք
Բագրատունւոյն,
եւ
պարծիլ
այնու,
իբր
ի
հինաւանդ
պատառիկ
ինչ
սրբազան։
Բազում
յարգական
ողջունիւ
սիրոյ
մնամ
ձեզ
միշտ
Ամէնախոնարհ
ծառայ
Մկրտիչ
Պէշիկթաշլեան
Կ.
Պօլիս
20
հոկտեմբեր,
1864
