Բանաստեղծութիւններ

ԶՎԱՏՆՈՂԱՑ ԻՄՍ ԿԵՆԱՑ

Անձն իմ, առանց աքսորանաց ինքնին եղեր քեզ դատախազ,
Ասդին-անդին, հոնայ-հոսայ չափչափեցեր յոյժ վազ ի վազ,
Ըզգանձն անգիւտ սուրբ մանկութեան, զոր ի տեառնէ առ ընկալար,
Ըզգին նորին ո'չ իմացեալ, անբանից նախագահեցար,
Առաջի խիստ հողմոց անկեալ, ո'չ գիտեմ, թէ ու՞ր վարեցար,
Քեզէն-ըզքեզ, արագ-արագ, ամենեցունց արկեր տընազ:

Մինչ էրն առ քեզ եւ ունէիր, չերբէք ծանեար զքեզ եւ ըզնա,
Եւ երբ թըռեաւ, ել ի ձեռացդ, այժմ որոնես զերթ անիմայ.
Ճառիցս անսա', ինձ հաւատա, ո'չ ժամանես բընաւ նըմա,
Էանց գընաց անհետընթաց, այն ամենայն իբրու երազ:

Ըզկեանս հօր քոյ, ընդ անառակս, ըստահակեալ վատնեցեր միշտ,
Իսկ առ բարիս եւ հարկաւորս, գըտանեցար ճիշտ եւ ըռիշտ,
Մինչ ես յաստիս, ոչ ինչ օգտիս, թէպէտ կըրես ըզցաւ եւ վիշտ,
Զի զունեցեալդ, որպէս անպէտ, հողմով հոսես իբրեւ զաւազ:

Զճառըս նախնեաց արհամարհեալ, ի կամըս քո փոյթ գընայիր,
Յամառելով յաւէտ ի նոյն, թըմրեալ անդէն յարամնայիր,
Գեհենատար դըժնեայ հողմոց մինչ առագաստ քո բանայիր,
Քոյոց քայլից եւ ընթացից չափ, թիւ եւ գազ գըտան նըւազ:

Յորս արձակեալ ընթանայիր վըռազ-վըռազ, որպէս վարազ,
Դըժնահայեաց եղբայրասպան, քան ըզԵսաւն այն թաւմազ,
Չարեօք փարթամ, մեղօք հարուստ, յոյժ աննիազ եւ աննըւազ,
Ո'չ ոք կարէ հաւասարիլ քեզ յամէն դարս, կամ` հազիւ հազ: