Նուագք

ՆՈՒԷՐ ԱՌ  ՄԱՆԿՈՒՆՍ 

Ձեզ՝ որ էք նախ աստիճան
Ի մարդկութեան եւ յազգէ,
Ու ի մաքրագոյն պատմուճան
Պըճնեալք բնութեան ու ի հոգի
Որք պարզագույն եւ անկեղծ
Կըրեք սրտիւք յերախտիս՝
Զոր թերեւս այլ տիք տխեղծ
Պահանջեսցեն է պարտիս,
Զնախկին ձօնեք խայրեացս հունձ.
Զոր սերմն արկ յանդ ազազուն
Գութ սիրելեացդ ինձ փոքունց
յԱստուած ու ի յոյս հայկազուն:
Ի նոյն ի սեր ի նոյն յոյս
Ընկալարուք զՄանկունի,
Որպես որդեակ դեռաբույս
Ըզհօր հացիկն ընդունի .
Զ՚ի նոյն յառեալ եւ Հոգւոյն
Գործեսցէ զձեզ բարգաւաճ,
Ու ձեր սովաւ օգտելոյն
Կացից եւ ես անամաչ։ 

ԱՂՕԹՔ

Որ ոչն աղօթէ՝ ոչ խնդրէ. եւ որ ոչ, խնդրէ՝ ոչ ընդուիեւ որ ոչն ընդունի` զիարդ վայելէ։ Վասն այսորիկ փութասցուք աղօթել խնդրել, եւ ի փրկութեան շնորէսն վայելել։ 

Ս. ՆԵՐՍ . ԼԱՄԲՐՈՆ. 

ԱՂՕԹՔ 

Մաղթանք Առաւօտու. 

Փառք քեզ Տէր, փառք քեզ Տէր,
Ի ժամէս լուսաբեր՝
Մինչ յաւուրս ի վախճան,
Եւ կենացս ի շըրջան.
Փառք քեզ Հայր երկնաւոր,
Որ Հիգոյս եւ այսօր
Ի պարգեւ ձրիատուր
Ըզկենաց շունչ ետուր.
Փառք քեզ Տէր իմ Յիսուս,
Որ այգուցս այս ընդ լոյս՝
Ըզպայծառ շող խաչիդ
Հարեր յիս խընդամիտ.
Փառք եւ քեզ սուրբ Հոգի,
Որով սիրտ նորոգի
Ի տեղալ քում շընորհ
Գըթութեանց նորանոր ։
Երրեկիդ միութեան՝
Հաւատովք պընդութեան
Եւ յուսով սիրալիր
Պագանեմք քեզ երկիր։
Զո՞ր նըւէր տաց արժան
Որ բոլորս ենք խոտան.
Այւ թէ՛նդ սիրտ հաճիս հեզ՝
Ընծայեմ յօժար քեզ:
Որ թէ զուրկ եւ թափուր
Ի բարեաց է մաքուր,
Համարեաց դեռ անտաշ
Գոլ սեղան սիրահրաշ:
Ի քոյոց քեզ ըզքոյս՝
Զոր եւ յիս հեղուցուս,
Հանից անդ ըզբարի
Յոր հեշտ աչքըդ բերի ։
Մինչ ծաղկունք ցօղազարդ
Յարեւաշողան արդ,
Յարեգակդ անաղօտ
Ես առնեմ առաւօտ ։
Ծագեա զլոյս սուրբ սիրոյդ
Տէր ի սիրտ յայս որդւոյդ.
Ըզկենաց սըփռեա՛ զՀաց
Զարգասիս քոց շնորհաց.
Ես լըցեալ ի քո սէր
Քեզ միշտ փառըս տաց Տէր,
Ես այսօր եւ վաղիւ
Եւ անծայր յանմուս տիւ: 

ՅԱՐԱՍՈՒԹԻՒՆ  ՏԷՐՈՒՆԱԿԱՆ ԱՂՕԹԻՑ 

Հայր մեր որ յերկինս ես, Սուրբ եղիցի անուն քո 

Ո՜վ հանուրց Հայր մեր բարի:
Եւ տէր բոլոր աշխարհի,
Ո՜վ որ բնակեալ ի յերկինս
Հայիս ի մեզ ի ստորինս.
Կամիս լըրիւն ըզբնութիւն
Երկնահանգէտ գործել տուն,
Եւ զամենայն սիրտ՝ տաճար
Քոց հաճութեանց սըրբարար ։
Ո՜վ Հայր, երկինք եւ երկրի,
Անուն քո սուրբ եղիցի ։
Սուրբ եւ որդին մահացու
Սիրով առ քեզ ձայնարկու
Սուրբ եղիցի անուն քո ՝
Ի սիրտ մատաղ մանկըտւոյ։
Սուրբ ելիցի միտըս մեր՝ 
Ըզնոյն խորհել տիւ գիշեր
Սուրբ եղիցի ու ՛ի բերանս
Փառաց քոց գոլ երգարանս.
Ընդ անմահիցն Հրեշտակաց
Բազմեղանակ նըւագաց,
Անապակ կամք մեր խոնարհք
Լիցին քեզ երգք անդադարք,
Ըղձիք կըրիւք մեր յաւետ՝
Սըրբել զանունդ վեհաւէտ ։ 

Եկեսցէ արքայութիւն քո . 

Թագաւորաց թագաւոր,
Որ ի գաբոյս շընչաւոր
Ի վեցթեւեան քերովբէս
Բազմիս խաղաղ հոլաթեւս,
Ըզհաճութեան քո հրամանս
Քան ըզքըթիթ մի ականս
Յարեւելից յարեւմուս
Հասուցանես երագունս,
Գայցէ ի մեր իսկ վերայ
Արքայութիւնդ գերակայ,
Ի մեզ յորդիս վտարանդի
Ի յարտասուացս յայս հովտի :
Լիցուք ծառայք քեզ միայն
Ո՞ որ խնամես զամենայն.
Ոչ առ ահի լոկ մեծիդ
Երկիր պագցուք դող ի սիրտ,
Այլ ընդ երկեղ՝ սէր վըստահ
Տեառնըդ եւ Հօր մեր ի ճահ։
Թագաւորեա՛ ի սիրտ մեր,
Եւ սանձեսցին ոսոխք խեռ,
Որ անդ կըրիւք դըժուարին
Ընդ մեզ ըստէպ ոգորին.
Թագաւորեաց ի մերս իղձ,
Որդիք լիցուք հեզ ու ամբիծ։
Թագաւորեաց ի Ժողով 
Դաւանողաց քոց սիրով:
Եւ զատելիսն հաւատոց
Յեկեղեցւոյդ դարձո՛ ծոց :
Առ գա, նորին անվըկանդ՝ 
Ըզտիեզերս ած պատանդ:
Զանօրինաց խիստ անուր
Արկ հեզութեան առաթուր.
Եւ զամենայն ապըստամբ
Խոնարհեցո՛ գըթութեամբ ։ 

Եղիցին կամք քո. 

Կամքդ որ յերկինըս պաշտին,
Ի մեզ լիով եղիցին։
Կամք որ զտարերս հակառակ
Առ մին ուղղեն նըպատակ՝
Եղիցին կամքդ ընդհանուրս,
Եւ ի մեզ նախ ի մանկունս.
Կամքդ ի վերայ կամաց մեր
Իշխեսցեն Հայր որդեսէր ։
Եղիցին կամք քո ի գործ
Ի յուշ, ի բանս եւ ի փորձ.
եւ խընդութեան եւ ի վիշտ՝
Պաշտեսցին Հայր, կամք քո միշտ ։
Ի խընդութեան՝ դիցեն չափ,
Եւ ի ցաւս ինչ՝ յոյս անխաբ։
Թէ զարտուղեալք եւ մոլար
Բերցուք զըղձիւք վայրապար,
Եւ առ ի դարձ ի նոցունց
Ջանից թուիցին պէտք յոգունց,
Եւ յայնժամ՝ Հա՛յր՝ եղիցին
Կամք քո միայն ընտրելին ։
Թէ զուր լիցուք ի նախատ
Կամք յանիրաւ դատապարտ,
Սակայն ըզկամքդ օրհնեսցուք
Ըզնա կալեալ մեզ նեցուկ։
Եթէ տացես մեզ կորով
Օրհնեմք ըզկամքդ երկնագով:
ԹԷ վըշտաբար եւ հիւանդ՝
Պըրկես ցաւոց ի ճարմանդ,
Սակայն առողջ մըտօք քեզ՝
Փառըս տացուք ի սիրտ հեզ։
Կեցցուք ի կամըս քո յար.
Եւ օրհասին ի խաւար՝
Եղիցին կամք քո յաղթկու
Որպէս ի կեանս ու ի մահու
Ի քոց կամաց անմեկին
Լիցուք յերկրի եւ երկին ։ 

Զհաց մեր հանապազորդ տուր մեզ այսօր. 

Հայր, որ ըզհող եւ ըզջուր
Փոխես յախորժ կերակուր,
Եւ մի Հոգալ մեզ զվաղիւ
Ոաուցեր քաղցրր ձայնիւ,
Զամէն յուսամք երկնադէտք
Յամէնառատ ձեռանէդ.
Ըզխոստացեալդ եւ այսօր՝
Հանապազորդ տուր հաց նոր:
Տո՛ւր Հայր, դաշտաց ցօղ զվարթ,
Գառանց փափուկ ջինջ գոզալ
Տուր երկրիս ծոց արգասանդ
Եւ բարեծին մարց արգանդ ։
Առաքեա զյոյս ընդ ծաղկունս
Եւ ըզվայելս ի մրրգունս.
Քեւ օրէնեսցին շտեմարանք՝
Եւ քեւ լիցուք բաւականք.
Ես քո լըցեալ պարգեւօք
Առ քեզ դարձցուք միշտ կարօտք ։
Այլ ընդ հացին առօրեայ
Տուր զգաց բանիդ երկնընծայ
Մի՛ տիրեսցէ սովըն չար՝
Ի լռել ձայնիդ կենարար.
Եկեղեցւոյ վարդապետք
Հոգւոց մերոց կացցեն դէտք:
Ջամբեսցեն հաց հոգեսնունդ,
Եւ ջուր կենաց հոսանուտ,
Զոր խոստացար տէր Յիսուս՝
Բըղխել յամբիծ մեր հոգւոյս :
Տուր Հայր եւ զհացըն քաղցրիկ
Որում ցանկան զօրք հրակիրք.
Զոր դուն ի քէն տէրդ ինքնին
Ետուր՝ մարմնոյդ ըզբաժին,
Մանրեալ ի դառըն հարուած
Արեան քրտամբքըդ զանգած,
Եւ ի խաչին սուրբ հալոց
Յանմահ սիրոյդ ջեռեալ բոց՝
Սովեալս հոգւոց ասացեր
Անմահութեան լինել կեր.
Արա՛ զմեզ, Հայր, արժանի
Հացիդ այդմիկ քաղցուենի .
Տուր ընդ նըմին եւ ըզքաղց,
Առ նոյն սեղան առնել դարձ.
Յայդ յիշատակ քո հացին
Ամէն ճաշակք դառնասցին.
Զի եւ վերնում սեղանոյդ՝
Փափագանօք հասցուք փոյթ : 

Թող մեզ զպարտս մեր. 

Վարեալք բնութեամբ դիւրագայթ
Ի բիւր կըրից որոգայթ,
Որ զօրինօք քովք հաստատ
Ձըգեն պատիր առագաստ,
Յանգէտս յաճախ զանցանեմք
Եւ յակամայս ցանգ գըթեմք.
Հայր, մի փչեր ըզնոսին,
Հայեա՛ց գըթով եւ սըրբին ։
Եւ կամայիցըս մեղաց՝
Յոր հրապուրեալք ի դիւաց,
Եւ հաճութեամբ թոյլ սրտից
Արբեալ գինեաւըն հեշտից
Դիմեմք կամօքըս յօժար,
Կրկին գըթով թո՛ղ մեզ, Հայր.
Զի կամք. երկրի անմաքուր,
Հողք եւ Հողոյ երթաք կուր։
Մինչչեւ եղեալ մարդ յաշխարհ՝
Աչացդ եղաք արհամարէ.
Յարգանդէ մօր ըզմեղանս
Ի լոյս ածաք մեզ ընդ կեանս.
Ձեւ ծանուցեալ ըզպարտիս
Պահանջեցաք տոկոսիս.
Ես չիշխէաք հայել վեր՝
ԹԷ զմեզ Հոգիդ ոչ սրբէր։
Այլ աւա՜ղ, նոր բիծք անկան
Յաւազանին պատմուճան.
Յամենայնի պարտականք՝
Արդար ցասմանդ եմք արժանք.
Ձունիք բերել առաջի
Բայց զյիշատակ քո խաչի։
Տես, Հայր, յի՞մ սա սեաւ տըխուր.
Բայց զի զմեղացս առ մըրուր
Ի լուծ կըշռոց նորին դուդ .
Բարձեր զանբաւ քոյին գութ,
Յոյս թողութեան տալով մեզ
Դիմել ի յայդ յասպարէզ :
Զի հայրութեան քո անուն 
Մեծ քան ըզմեղս է անհուն։ 

Որպես եւ մեք թողումք մերոց  պարտապանաց : 

Ի քէն ուսեալք ի քո սէր
Պարտականաց թողումք մեր.
Թողումք մերոց ատելեաց
Զի քո որդիք են, գըթած.
Եւ կարճամիտք թէ ոչ միշտ
Համբերիցեմք յայլոց վիշտ,
Կամ զայրանամք եւ սըրտնիմք
Վրիժուց ցանկամք եւ նեղիմք,
Ո՜հ ներեա, Հայր, եւ ուսո՛
ԸզՀեզութիւն սըրտի քո.
Ամենեքեան ՛ի քո սէր
Լիցուք եղբարք եւ ընկեր : 

Մի՛ տանիր զմեզ ի փորձութիւն 

Տէր, փորձութիւնք ամէնուստ
Եւ ի մօտոյ եւ հեռուստ,
Աներեւոյթն եւ յայտնին
Մեզ յարաժամ դարանին
ԹԷ քայլափոխք մեր ամեն
Ի խորխորատըս դիմեն,
Սակայն ծաղկամբք են ծածկեալ
Եւ չերեւին վիհք մըռայլ:
Դիմեմք խայտալի դալար,
Բերիմք յանլոյս ի խաւար :
Յամենայնի զոր սիրեմք
Զըւարթարարս տեսանեմք:
Ձըգեմք ըզձեռս անըզգոյշ,
Եւ ահա խայթք քըստմնափուշ։
Մի՛ տար մեզ, Հա՛յր, երթալ անդ`
Որ դուք դրախտի՝ մուտք ի բանտ:
Մի՛ տար ըզմեզ ի փորձանս
Յաշխարհականս այս յորձանս.
Այլ սըրբեա՛ զաչս ի դիտել
Ըզթիւր ըղձից հետս անել,
Ես միշտ աչօք երկնապիշ
Քնընելը զքոյդ մատնանիշ։
Այլ փորձութեանց ի քուրայս՝
Զըտել կամիս թէ զծառայս,
Առաքեա՛, Հայր, զոր կամիս,
Բայց յօգնութիւն. փութասցիս.
Զի մի տըկարքս եւ անգէտ
Բնութեամբ ի չար հակամէտ՝
Առցուք ըզդեղն այն ի վնաս,
Կըրկին կըրել պատուհաս ։ 

Այլ փրկեա ի չարէ . 

Փըրկեա զմեզ Հայր ի չարէն,
Յանթիւ վտանգաց խուժանէն ։
Յախտից չարաց զերծո՛ զմեզ
Զի պաշտեսցուք սուրբք ըզքեզ:
Ըզսրածութիւն եւ ըզսուր
Բա՛րձ ի յերկրէս՝ զոր ետուր
Տարագրելոցս յԵդեմայ,
Լալ եւ ցանկալ յար նըմայ:
Հեռացո զմահ տարաժամ՝
Զի մի առանց յեղյեղման
Սրբոյ անուանդ մեռանիմք
Եւ ի ցուրտ տապանն անկանիմք։
Ըզբնութեան զէնըս մահու ՝
Ըզհուր, ըզշանթ, ըզկարկուտ,
Մի ածեր Հայր մեր գըթած
Որդւոց քոյին արտալած։
Իսկ թէ յարդար պատուհաս,
Տուր համբերել անբամբաս :
Այլ փըրկեա զմեզ ի չարաց՝
Յանհաշտ խըմբԷն այն դիւաց,
Որ շուրջ ըզմեօք ցայգ ցերեկ
Ջանան առնել որսաբեկ
Հայեաց վերուստ եւ ցրուին
Որպէս ըզմէգ գիշերին ։
Բըթասցին նետք սայրասուր
Կըշռեալքն առ մեզ յարամուր,
Տապաստ արկցէ զգունդ նոցին
ԶԷն հաւատոց Յիսուսին
Յոյս ամբարձցէ մեզ նըշան
Եւ սէր անցցէ յաղթական ։
Փրկեա՛ զմեզ Հայր ի մեղաց :
Որք չարագոյնք են չարաց:
Զառաջս առնուլ նոցին տո՛ւր,
Ես գըթելոց՝ սիրտ ամուր։
Եւ թէ մեղօք սեւացաք՝
Լիցուք շնորհօքդ ըսպիտակք:
Փրկեա՛ զմեզ, Հայր, ի դժոխոց
Ամէն չարի մայր եւ ծոց.
Ուստի չիք մարթ ազատել՝
Եւ կամ զըղջմամբ վերակնել:
Զորոյ չկոխէ զսեամբըն յոյս,
Միակ օճան կենցաղոյս.
Ոչ սէր քոյին անըսպառ
Ըզթանձր հերձու զայն խաւար,
Եւ ոչ Հոգւոյն ցօղ զըւարթ
Զովացուսցէ զայն հըրատ։
Ո՛հ, Հայր, փրկեա, փրկեա՛ զմեզ
Յամենաչար վըտանգէս։
Եւ մինչ յաւուր օրհասին 
Դիտեմք ըզհող եւ զերկին,
Եւ սաստկագոյնս սատանայ 
Կըռուի հոգտոցըս վերայ,
Մինչ մութ մեղաց տացէ մեզ,
Թաքուցանել ըզքո դէմս,
Փրկեա զՀոգիս քո սիրուն՝
Զոր խնդրեալ ամս երեսուն
Գընովդ արեան գընեցեր.
Մի՛ մի չարին զայն մատներ.
Այլ քաւութեանն ի հալոց
Զըտեա՛ զոգիս յարատոց:
Եւ փութով տա՛ր հասո՛ հայր՝
Յարքայութիւն քո յամայր ։ 

Զի քո է արքայութիւն, եւ այլն . 

Որ յանմատոյց բնակես լոյս,
Սըփռեալ ի սիրտ մեր ըզսոյս
Բազմել յաւերժն յառագաստ
Յարքայութեան քում պատրաստ,
Զոր եւ յառաջ քան զաշխարհ
Մեր կազմեցեր՝ բարերար,
Ուր հոյլք զօրաց հոգեղէն . 
Անլըռել քեզ երգեն,
Եւ յերկրէ պարք արդարոց
Շուրջ ըզգահովըդ կան հոծ,
Եւ ըզմանկունքս ընկա՛լ Հայր,
Յետ կենցաղոյս այս սրավար.
Կամ թէ այժմէն իսկ երագ,
Խառնեա՛ զուարթնոցդ ի դասակ,
Քեզ Հօր, Որդւոյ եւ Հոգւոյն
Երգել զանվերջ երգ սիրոյն.
Ի խոստացեալդ օթեվանս
Ընկա՛լ ըզքեզ յաւիտեանս ։ 

ՅԱՐԱՍՈՒԹԻՒՆ  ՅՈՂՋՈՅՆՍ ԿՈՒՍԻՆ 

Ողջոյն ընդ քեզ Մարիամ.

Ողջոյն ընդ քեզ Մարիամ,
Որ զԱդամայ զարմ թշուառ
Խաբմամբն Եւայ՝ նոր ծընար,
Ի որդւոց նոցին պատըշգամ՝
Ամուր յուսոյ կառուցար ։
Ողջոյն ընդ քեզ Մարիամ,
Որ ըզնախնոյն գըտեր մօր
Վաղակորոյսըն շընորհ,
Բողբոջելով անթառամ
Զանբիծ շուշանդ հոգեւոր։
Ողջոյն ընդ քեզ Մարիամ,
Կեանք եւ առիթ նոր կենաց,
Եւ մերկացեալ մաացուաց
Կործանելոց անխընամ՝
Գըթարկութեամբ քողազգեաց :
Ողջոյն ընդ քեզ Մարիամ,
Յելից կենաց տըւընջեան
Մինչեւ ի մուտս ի տապան,
Ողջոյն ընդ քեզ Մարիամ,
Մայր Աստուծոյ եւ մարդկան ։ 

Լի շնորհօք.

Ո՜վ դրախտին եդեմեան
Ըստոյգ ծաղիկ բազմերփեան,
Որ զամենայն առ յերկնից
Տարար ի ծոց քո անբիծ՝
Ըզշող ցօղոցըն զըւարթ,
Հոգւոյն թեւոց սիւդ հանդարհ.
Եւ վարդատիպ կարմրափայլ,
Արկեր ըզդէմս չառագնեալ
Խոնարհութեամբ ի յերկիր՝
Որով երկին ճեմէիր.
Եւ հաճեցեալ Տեառն ընդ քեզ
Սիրեաց քան զիւրն ասպարէզ,
Ամփոփելով ծոցդ ի խում
Պէսպէս շնորհաց հոյլս անհուն ։
Ընկալի քաղցր հովանիդ՝
Զմատաղատունկ մանկըտիդ,
Զ՚ի քոց թերթից անթառամ
Ծըծեսցուք զկեանս յամերամ։ 

Տէր ընդ Քեզ 

Յաւիտենից տէրն եւ Հայր
Յաստուածութեան իւր բաւեալ
Որում պակաս ինչ չըկայր,
Լըրումն ըզքեզ նոր առեալ,
Եղեւ ի սպառ տէրն ընդ քեզ:
Քրովբէք Էին բազմարան,
Երկինք անհուն ասպարէզ,
Այլ դու եղեր ի խորան.
Ոչ բաւեցին տիեզերք.
Առ արարիչն յաւիտեանց,
Կուսիդ սըրտի սուրբ եզերք
Սիրով եղեն գեր համայնց ։
Անմահդ Աստուած, ոչ դու մեծ
Երեւեցար ի հուր բոց :
Մինչ շանթեռանդն ի գահ յեց
Զանէութեան լըցեր ծոց,
Որպէս ի ծոցն այն կուսին ՝
Որ զանսահմանդ ընկալաւ:
Եւ ամենայն հրաշք քոյին՝
Յայնըմ՝ վայրի չափեցաւ։ 

Օրհնեալ ես դու ի կանայս. 

Ոչ հըրճուանըս կենաց
Եբեր մեզ մայրն Եւայ,
Այլ ըզբեռըն վըշտաց
Ըստացաք ի նըմայ :
Գայր դիմօք ի ծիծաղ
Եւ ածէր մեզ խաւար,
Ընծայէր ծաղկաքաղ
Եւ տատասկ էր զոր տայր՝
Յանհաստատ յայն նեցուկ՝
Տառապեալ մարդկութեան
Ուս տըւեալ ողորմուկ
Գլորեցաւ ի կործան ։
Դու զանէծըս նորին ՝
Ջընջեցեր Մարիա,
Դու անզօր մահացումն
Ճըշմարիտ բարեկամ
Դու միայն երանեալ
Համօրէն ի կանայս,
Դո՛ւ միայն ես օրհնեալ
Ի յերկրիս ու երկնից կայս:
Օրէնեալ սուրբ քո անուն,
Յայս սըրտից մեր եւ դիւր.
Օրհնեսցին որք առ նոյն
Պաղատին մըտադիւր։ 

Օրհնեալ է պտուղ որովայնի քու . 

Օրհնեալ յերկրէ եւ յերկնից՝
Ընձիւղ ծոցոյ քո ամբիծ,
Որ ըզկենացըն պըտուղ՝
Ընծայեաց մեզ շնորհաբուղխ.
Զոր ոչ Եդեմըն փափուկ
Երեւեցոյց յոստ ճապուկ,
Եւ ոչ ծառովըն կենաց
Բուժել զմահուն վէր կարաց:
Այլ լոկ փակեալ քո պարտէզ
Բուսոյց, փթըթեաց, եցոյց մեզ:
Եւ յերեւել անդ պըտղին
Ոչ լուծան զարդք կոկոնին.
Դուռնըդ կընքեալ ի տեառնէ
Եւ բանալիդ ի քէն է.
Ոչ անդ մըշակ գործ էարկ
Եւ ոչ ճաճանչս արեւ բարկ.
Այլ ինքնին դաշտդ անարօր՝
Պըտղաբերէր սիրազօր,
Շնորհաց ի տարփ խանդակաթ՝
Բողբոջելով մըշտազուարթ ։
Որպէս շուշան ձիւնաթույր,
Ի խաղս առուաց ջինջ մաքուր,
Արձակէ զիւր բարունակ
Կանաչագեղ ուսպիտակ,
Այսպէս ի քէն ըզՅիսուս
Մահկանացուաց ոգւոց յոյս
Արձակեցեր Մարիամ,
Տունկդ եւ պըտուղդ անթառամ:
Փոխան ծառտն մահառիթ.
Յորոյ ի տես եւ փըթիթ
Պատրեալ Եւայ, դէ՜պք թըշուառ,
Ըզմեռունակ միրգն էառ,
Սիրաստեղնեալ երկնուղեշ
Նոր ծառ կենաց գեղաղէշ՝
Շնորհեցեր դու քաղցրունակ
Քըստմեալ քըմացըս ճաշակ,
Որով մահուն ժանտ լեղի:
Յանմահութիւն յեղյեղի ։ 

Սրբուհի Մարիամ Մայր Աստուծոյ : 

Կույս Մարիամ սրբուհի՝
Եւ կուսանաց թագուհի,
Ո՞ր բան ո՞ր երգ ո՞ր զուարթունք
Քեզ բաւիցեն օրներգուք.
Կամ ո՞ր միտք այնպէս անբիծ
Մահկանացուաց ու անմահից
Որ քու անճառ մայրութեան
Հասու լինել մարթացան.
Զիա՞րդ հաստողն յոչընչէ:
Յոյր ձեռն աշխարէս ճըռընչէ,
Յորմէ ծոցոյ խաղային
Կենդանութեանց գետք խորին,
Յորում բոլոր յանգեալ կայր
Երանութիւնըն յամայր,
Զիարդ մըտեալ իբր յանդունդ՝
Անճառ ի քէն առ ծընունդ ։
Հայրն եւ վարիչ էից քեւ
Զաղօտ կենացս այս արեւ
Գեր զանմահիցըն պայման
Յաստուածութիւն իւր եհան.
Զամէն սիրոյ թողեալ դաս՝
Լոկ մայրենոյդ հար ըսպաս.
Զաշխարհախումբ որ զեթեր
Շարժեալ մատամբն եւ ժպտէր,
Զուլամբդ ամբիծ կախեցաւ
Բազկօք փափուկ ու երկնագրաւ.
Որ երկնաճեմ ի լերանց
Բղխէր սաէանս աղբերկանց,
Կուսականի քում ծոցին
Ծարաւեցաւ կաթոգին.
Եւ որ ըզվիհն ընդ իւրովք
Տածեալ գրգէր լայն թեւովք՝
Հանգեաւ պէս ձագ անփետուրը
Ի քու ծոցի բոյն մաքուր ։
Երդմնեցուցից ըզքեզ մայր
Անըսկըզբանն եւ անհար
Յաստուածախառն Որդւոյդ սէր,
Ւ ի սիրալից աչկունս ձեր,
Մի եւ ըզմեզ մերժեր բաց
Յամէնընկալըդ գրկաց ։ 

Բարեխօսեա՛ վասն մեր մեղաւորացս. 

Ըզքեզ յանզօր բնութենէս
Ամենազօր պաշտպան մեզ,
Որ անձկաւէտ եւ գըթած
Ի մի կայլակ արտասուաց
Ըզհուր ցասման անմահին
Շիջուցանես առօրին,
Գըթոտ մատանց տատանմամբ
Կորզես ըզշանթ ահեղն ամբ.
Ով Մարիամ՝ մայր սիրո
Կարդաք, լուր քաղցր ունկամբ քո ։
Լուր վարանեալըս սրտից
Պատեալ յամօթ ու ի թախիծ,
Վասն ակամայ եւ կամաւ
Անկղիտանաց մեր անբաւ
Յախտից ծովու ի կիրս հոծ,
Տարբերելեացս հողմակոծ,
Պաշարելոց սարսափաւ 
Յորոգայթից շուրջադաւ
Որք ըզքո լոկ գիտեմք յոյս՝
Մեզ աշտարակ շողալոյս,
Եւ առ քեզ սիրտ եւ աչկունս
Վերամբառնամք երերունս.
Դու որ առ Տէր համարձակ
Եւ ես մարդկան օժանդակ,
Լե՛ր վասըն մեր բարեխօս
Զի մի մեղաց բերցուք խորս։

Բարեխօսեա՛ այժմ եւ ի ժամու մահուան մերոյ.

Կոյս Մարիամ, լեր մեզ մայր
Այժմ, ի մահուս, եւ յամայր ։
Վըշտօք բացեալը զմարց ծոց
Անկեալ յովիտըս ցաւոց,
Յոսոխաց մօտ եւ հեռուստ՝
Որ արտաքոյ եւ ներքուստ,
Պատեալք ի չար մարդկանէ
Ու ամենաչար սատանէ
Եւ ի բնութեան արկածից
Ո՞ր դարման մերս աղետից։
Կոյս Մարիաք լեր մեզ մայր, եւ այլն :
Այլ բռնագոյն թռչնամեաց՝
Կիրք են ի մեզ խայծք չարեաց,
Միշտ ապըստամբք ի բանէն
Եւ սոսկալի խազմ յուզեն,
Հազար սլաքաց նետահար
Թափի սրտիցըս պատառ։
Ո՛չ, ո՞ւր են ձեռք դարմանիչ,
Ո՞ւր սպեղանից մեր բուժիչ։
  Կոյս Մարիամ լեր մեզ մայր
Այժմ, ի մահուս եւ յամայր ։
Մերթ չիմանամք եւ սրտնիմք,
Եւ մերթ ըզգաք եւ կոծիմք
Մերթ յուսահատ ի տագնապ
Եւ մերթ առ չարն հապըշտապ.
Մերթ բարկացեալ մերթ հանդարտ
Լաց հարկանիմք անընդհատ.
Ո՞ սըրբիցէ զարտասուս,
Կամ անուշէ զդառն առում։
Կոյս Մարիամ լե՛ր մեզ մայր, եւ այլն։
Խուն պարենի եմք կարօտ,
Ու երկիրս բերէ փուշ ընդ խոտ,
Հիւսիս հընչէ ցուրտ սարսուռ
Խորշակ տեղայ ոսկերս հուր,
Սով, սրածութիւն՝ յով դարձցուք,
Ասեն, եւ մեք չըտեսցուք.
Բոլոր աշխարէս է դսրան,
Ո՞ զգուշասցի հէգ մանկան։—
Կոյս Մարիամի լեր մեզ մայր, եւ այլն։
Մերթ յարչալուրշս անդ կենաց
Ի տիս անմեղ հրճուանաց,
Մերթ ի յուսոյն հասակի
Ի զօրութեան միջակի,
Մերթ ի հանգիստն համառօտ
Որ ըղձայիքըս կարօտ,
Յանկարծ մահու գայ հրաւէր.
Ո՞ մեղմեսցէ զնորայն վէր։—
Կոյս Մարիամ լեր մեզ մայր՝
Այժմ, ի մահուս եւ յամայր։
Թողեալ հոգւոյ զբանտն հապճեպ
Դատաւորին կայ հանդէպ:
Յայնմ` ատենի անաչառ՝
Ուր եւ հրեշտակք կան պատկառ,
Ուր վերջոտնէ եւ ինքն յոյս
Ո՞ր քաջալեր եղկելոյս։
Դու միայն դու Մարիամ
Ցաւոց մեր հեշտ ապրըրսամ
Ո՜հ, աստէն լե՛ր մեզ ի մայր
Եւ եղիցիս անդ յամեայր ։ 

ԽՈՍՏՈՎԱՆՈՒԹԻՒՆ  ՀԱՒԱՏՈՅ՝ 

Ի քեզ հաւատամ`
Բոլորով սըրտիւ,
Տէր, քեզ փառըս տամ,
Ամենայն ըղձիւ:
Աստուած ճըշմարիտ եմ
Յաւիտենական 
ԶՀայր, զՈրդի, զՀոգիդ
Գիտեմ միաբան.
Խնամող արարիչ
Բոլոր եղելոց,
Արդար հատուցիչ
Ըստ դիտման գործոց ։
ԶՀայր գիտեմ պատճառ
Որդւոյդ միածնի,
Բըղխումն հաւասար
Երկուցդ ըզՀոգի ։
Որդին Աստուծոյ
Եւ օծեալն Յիսուս
Առեալ իսկագոյ
Ըզբնութիւն մարդոյս,
Միջնորդեալ Հոգին,
Յարգանդ Մարեմա՝
Յուղացեալ կուսին
Ծընաւ իննամսեայ :
Ի փըրկութիւն մեր 
Վըշտակրեալ կամաւ,
Սուրբ վարուց Հրաւէր
Ետ օրինակաւ.
Ի լրումըն պարտուց
Մերոց մեղանաց՝
Ընդ հոլըս յոգունց
Անցեալ՝ տանջանաց,
Հարեալի Հրէից՝ 
Ընդ փայտըն խաչի,
Հան զՀոգին անբիծ
Հօրն իւր առաջի,
Եւ յարդարոց մէջ
Ի դըժոխս ներքին,
Ի խաւար վայրն էջ
Ես յոյս ընդագին.
Եւ դարձաւ Հըզօր,
Եւ զաստուածացեալ
Մարմինն՝ յերեք օր
Ի վիմէն առեալ,
Յարեաւ յանմահ կեանս,
Յարութեան մեզ յոյս՝
Զանչարչար իրանս 
Արկաւ հոգելույս ։
Սուրբ Եկեղեցւոյն
Աւանդեաց ըզդաս,
Եւ հովուաց նորուն։
Գըլուխ ըզԿեփաս.
Օրհնեաց զաշակերտս
Ի գալիլեան սար,
Թող զիւրս ըղձակերտս,
Համբարձաւ առ Հայր.
Բազմեալ ի յաջմէ՝ 
Իրոյ ծընողին,
Զաշխարհս այս խնամէ
Զարեան իւրոյ գին.
Մինչեւ փառօք Հօր
Հրեշտակօք սըրբովք
Եւ որք երկրաւոր՝
Արդարոց ժողովք,
Դարձեալ գայ յերկիր
Ի հուսկ դատաստան,
Պատուհաս կամ ձիր
Տալ ըստ գործ մարդկան ։
Մինչեւ յայն գալուստ՝
Սուրբ եկեղեցի
Շնորհօքն ի վերուստ
Զոր յար ընկալցի,
Մի, սուրբ, ընդհանուր
Յաշխար համօրէն
Հովուէ խաչին իւր
Ի մարդ բանեղէն.
Ջըրով եւ Հոգւով
Զմարդիկ ծընանի
Հաւատք, յոյս, սիրով՝
Ի ժառանգս երկնի ։
Լուացեալ զմեղանս
Յարտասուաց ի զեղջ,
Ընծայէ փըրկանս
Խորհըրդովքն անզեղջ. 
Զաղօթս արդարոց
Առնու միշտ օճան
Դեղ կարօտելոց
Յաշխար, ամենայն.
Նա եւ զբան ցաւոց՝
Քաւութեան տեղիս՝
Բացեալ` երկնից ծոց
Յուղարկէ զհոգիս ։ 

ԽՈՍՏՈՎԱՆՈՒԹԻՒՆ ՅՈՒՍՈՅ 

Ի քեզ աներկմիտ
ՏԷր իմ. յուսամ ես, 
Զի տաս ճըշմարիտ
Զոր խոստացեալ ես,
Ըզպատրաստեալն այն
Անձանց արդարոց՝
Նախ քան զյաւիտեան՝
Վայելս փառաց քոց՝
Դու անձանց տըկար
Տաս ձեռըն պատրաստ,
Եւ զհոգի խոնարհ,
Ոչ թողուս տապաստ.
Ո՛չ կրկին զիմ յոյս
Ամրացո՛ զանձին,
Զի յար զհետ հիգոյս
Շրջի թըշնամին.
Եւ յայն առաւել
Յօրհասի պահուն՝
Յոր ձըգնի ունել 
Անշարժ ըզլեզուն.
Ի սըրտէս մի տար՝
Կըտրել ըզհանգույց՝
Որով ընդ քեզ յար
Կամիմ կալ անլոյծ։ 

ԽՈՍՏՈՎԱՆՈՒԹԻՒՆ ՍԻՐՈՅ 

Զերկնից եւ զերկրի
Եւ զի Տէր բարի
Եւ ըզբնաւից սիրելիդ՝
Սիրեմ եւ ես ճշմարիտ. 

Բոլորով սրտիւ 

Ամենայն ըղձիւ
Սիրեմ, սիրեմ, եւ առ սէր՝
Չեմ բաւական Տէր ի տէր : 

Այլ երկինք թէ խուն
Առ սէրդ են անբուն,
Զիարդ սրտին իմոյ վայր
Փոքրիկ ի յեզը եւ ի ծայր ։ 

Այլ փոքր է երկին
Քան սիրտ մահացուին՝
Յոր սէր քոյին կայլակեաց,
Աղբիւր սիրոյ տէրդ Աստուած : 

Որքան ընդունի
Այնքան եւ լայնի
Որչափ լընու՝ է տեղի
Յոր միւսանգամ զետեղի ։ 

Հեղ, հեղ յորդառատ
Ըզցօղ սիրոյ զուարթ՝
Ի սիրտ մատաղ որդեկիդ
Որ ծարաւի ու առ մի շիթ, 

Զի շիթն ի յաղբիւր՝
Դառնայ ի խորս իւր։
Ո՜հ, ո՞ տայր զայս ի ծարաւ
Աճել սիրոյն քանակաւ։ 

Սիրեմ Տէր ըզքեզ
Զի արժանիդ ես,
Զի զիս ինքնին սիրես Տէր՝
Եւ քեզ հաճոյ է իմ սէր։ 

ԹԷ յօտար փափագ 
Փոխեցայց երագ,
Յաւե՛լ աղէ ի քո սէր ՝
Եւ դարձցի սիրտ իմ ի վեր ։ 

Տուր ի սէր զարթնուլ
Ի սէր նինջ առնուլ,
Ի սէր կեալ սէր միշտ շընչել
Սիրով ի մահ իսկ նընջել։ 

ԳՈՀՈՒԹԻՒՆ ԱՌ ԱՍՏՈՒԱԾ 

Գոհանամ ըզքէն Աստուած բարերար,
Որ յետ այնքանեաց շնորհացդ եւ գործոց
Զոր յափիտենից ցուցեր դարէ դար,
Կարգեցեր եւ զիս յազգս արարածոց։
Գոհանամք ըզքէն Աստուած բարերար,
Որ ետուր երկնից ըզպայծառ լոյսն այն,
Երկրի ջուրս եւ բոյս եւ կենդանեաց պար.
Այլ գիտել ըզքեզ՝ ետուր ինձ միայն :
Գոհանամ ըզքէն Աստուած բարերար,
Որ ետուր աչաց լոյս, գլխոյս իմաստ,
Սըրտիս սր՝ հոգւոյս թըռիչս երկնապար,
Զոր ինքնին բացեր խոնարհ իջամբ աստ ։
Գոհանամք ըզքէն Աստուած բարերար,
Որ անտես առնես ըզմեղս եւ կարիս,
Հայիս ի յօժար կամ ու ի սիրտ խոնարհ,
Եւ ողորմությամբ ծածկես զիմ թերիս ։
Գոհանաք ըզքէն Աստուած բարերար,
Ես չեմ բառական գոհանալ առ չափ.
Ցանկամ քոց կամաց լինել կամարար,
Եւ զայս նուիրեմք տուր տըրից քոց անչափ ։ 

ԻՂՁ   ՍՐԲՈՒԹԵԱՆ 

Աստուած, որ զիս յոչէից
Հաստեալ եդեր յաշխարհիս
Ի թիւ քոյոց ծառայից,
Տուր ինձ լընու զիմ պարտիս ։
Հայր իմ, որ զայս քաղցր անուն
Համարձակեր ինձ տալ. քեզ,
Տուր իբր որդի սիրասուն
Անսալ ձայնիդ՝ սիրտիւ հեզ։
Յիսուս փրկիչ իմ եւ տէր,
Որ մարդացար եւ մեռար
Առ ի փրկանս իմ եւ սէր,
Չարին ըսելիս մի տար ։
Հոգիդ Հոգւոց սըրբարար
Ու աղբիւր շնորէաց ընդհանուար,
Սըրբեա՛ զոր յիս գիտես չար,
Եւ երկնային վառեա հուր։
Կամք քո լիցին յիս Աստուած,
Կամք իմ ընդ քեզ միշտ լիցին.
Ի կեանս եւ յետ այս կենաց
Եղէց ընդ քեզ անմեկին ։  

ՆՈՒԻՐՈՒՄՆ ԱՌ ԱՍՏՈՒԱԾ 

Աստուած բարի, որ եւ այս օր
Տաս ինձ կենաց տեսանել լոյս,
Քեզ ընդ աւուրս նուիրեմ նոր
Զամենայն կար եւ տենչ հոգւոյս ։
Դու որ ծագես զակն արեւուն, - 
Զաման լուսնի լընուս լուսով,
Որ կաթես զցօղ առաւօտուն
Հնչեալ շարժես զահեղն ըզծով,
Եւ ընդունիսդ առ ի նոցուն
Եւ յամենայն արարածոց
Ան յօդ ձայնից քեզ օրհնութիւն,
Եւ զիմս ընկալ գըթոյդ ի ծոց։
Որ քան զհաստուածքըս համագոյս
Ցանկամ քեզ տալ փառս յայսմ աւուր,
Եւ նըւիրել ինէն ըզքոյս
Զիս եւ զամէն՝ ըղձիւք մաքուր ։
Ամեն վայրկեան ու ամն իմ շունչ
Եղիցին սուրբ քան զառաւօտ,
Ու ամէն ազդուածք մըտացս ի փունջ
Սիրով սըրտիս կապեալ նարօտ ։
Յամենայն ժամ եղէց պատրաստ
Կալ յանդիման քեզ անամաչ,
Հանգոյն վառեալ կուսիցն ըզգաստ
Սուրբ փեսայիդ գալ ընդ առաջ։ 

ՎԱՍՆ ՓՈՐՁՈՒԹԵԱՆՑ 

Ո՜վ սըրբութիւն սըրբոց անհաս,
Որ ոչ գիտես բընաւ ըզչար,
Որ ի բարի միայն մընաս՝
Ու ամենեցուն եւ բարերար:

Որ բարութեամբ եւ առ բարին՝
Հաստատեցեր եւ զիմ հոգիս,
Աղաչեմ մի տար թոյլ չարին
Ի քո ստացուածս հըպել ի յիս։

Մերժեա՛ զախտիցն յինէն հրապույր
Եւ զցանկության գաղտնի պատրանս՝
Որ ըզտեսողս իսկ գործեն կույր՝
Եւ արկանեն զսիրտ ի դարանս ։

Աստուած իմ, բա՛րձ ըզչարն յինէն
Սուրբ պահեա՛ զսիրտ եւ զգայարանս՝
Զոգիս եւ միտս անբաժ ի քէն
Կալ յաչ եւ սէր քո ի փորձանս ։

Երթա՛յք ի բաց հրապոյրք զազիր,
Ոչ ախորժեմ՝ ոչ հաւանիմ,
Երկնից եմ ես, ատեամ զերկիր ՝
Քեզ միայն ՏԷր պահեմք՝ զանձն իմ։ 

ՎԱՍՆ ԾՆՈՂԱՑ ԵՒ ԲԱՐԵՐԱՐԱՑ 

Աստուած եւ հայր ամենեցուն
Յաւիտենից խնամող մարդկան,
Որ հասակիս ի զաղփաղփուն
Ետուր երկրիս յայսմ օգնական

Քաղցրագումնիդ անուան զոյգ՝ հայր,
Եւ գըթութեանդ պատկեր ըզմայր,
Յորոց եւ զիս, եւ քույր ու եղբայր,
Ողջամբ պահեա զծնօղս իմ յամայր ։

Ընդ մօրս երկանց եւ հօր քըրտանց
Կեանս անվըտանգ տուր աստըստին,
Եւ պատրաստեա ի կեանս անանց
Վարձըս բարեաց հարիւրս ընդ մին ։

Եւ վաստակոցս նոցին կըցորդ
Երախտողաց իմ համօրէն,
Եւ մանաւանդ որք զերկնահորդ.
Կենաց չափիղն ինձ ցուցանեն,

Եւ որք կըրթեն ըզմիտս իմ խակ
Յիմաստ յարուեստ եւ ի բարբառ,
Եւ ըզբնութիւնըս վարահակ
Յիմանալեացն ուղղեն կաճառ,

Զիմաստութեանդ եւ շնորհաց տուրս
Առատապէս հե՛ղ ի նոսին.
Այս առ յինէն նոցա տրիտուրս,
Ու առ ի նոցուն յիս դարձ կրկին ։ 

ՎԱՍՆ ԴԱՐՁԻ ՄՈԼՈՐԵԼՈՑ 

Որ կենսատուդ ես ամենայնց
Եւ փրկութեան սիրող նոցին,
ՏԷր գըթութեանց, մի առներ զանց
Ի մոլորեալս գըթալ կրկին.

Որ ի խաչիդ, ու ի Ժամ մահու
Արկեալ զտագնապ քո ի մոռաց
Լինէիր Հօրդ աղերսարկու
Թողուլ նոցին իբր անգիտաց,

Թող թող մարդկանըս փոքրոգի՝
Թ՚ ի կարծ ու ի գործ գըթին մոլար
Ճըշմարտութեանդ շընչեա զոգի
Վերըստացիր զորս ըստացար:

Որ ոչ ըզմա՝ մեղաւորի
Այլ զդարձ նորուն սիրես ու զկեալ,
Դարձո զնոսին ի հետ բարի՝
Ըզսըրտառուչ ձայնիկդ արկեալ:

Որ զիննըսուն եւ զինն ոչխար
Թողեալ միայն ի յարօտին,
Զկորուսելոյն հետ ընթացար
Բարձմամբ ի յուս խընդիւ գիւտին,

Մոյծ ի փարախ քո տէր Յիսուս
Զոյս բանսարկուն արար վարատս.
Յանցուցելոց տուր արտասուս,
Թիւրեալ մըտաց՝ ուղիղ հաւատս.

Խաղաղութեան բերող յաշխարհ
Բարձ ըզցասմանց վիճից հրապոյր,
Արա զոսոխըս բարերար
Եւ զատելիս ած ի համբոյր ։

Եւ զոր մարդկան ետուր աւանդ
Զանհամեմատ քո զմեծ պատուէր՝
Պընդեա յանձինս ու ընկերս կաշկանդ՝
Զաստուածային քո զսուրբ ըզսէր ։ 

ՎԱՍՆ ԵՂԲԱՅՐՍԻՐՈՒԹԵԱՆ 

Ո՜վ որ ուսուցեր
Գեր քան զամենայն
Լիալիր ի սէր
Սիրել զքեզ միայն,
Եւ յետ քո զընկերս
Անձին հասասար,
Իբրեւ քո պատկերս
Սիրել բարեբար,
Զզատուէր քո արժան 
Տուր ինձ լընուլ միշտ.
Ի սէրդ անպայման
Եւ եղբարց անռիշդ :
Ո՜վ տէր՝, օրհնեա զիս
Եւ զեղբարքս ամէն,
Անխըտիր որդիս
Խնամոցդ հայրեղէն ։
Զոր ոչըն կամիս՝
Կամել ինձ մի տար:
Եւ զոր չկամիմ չիս՝ 
Մի՛ իմն հաւասար.
Եւ յայս յիշատակ՝
Ցըրուեա՛ զմերս ինչ խէթ՝
Թէ կիրք հակառակ
Արկցեն անջըրպետ.
Չըկամիմ՝ ես զայն,
Բանսարկուին է գիւտ,
Դարձց՝ ի գլուխ նորայն
Մախանացն ըստգիւտ։
Հայր, տուր մեզ բարիս
Զոր եւ սիրես տալ:
Պահեա՛ ՚նփորձ երկրիս,
Եւ յերկինս ընկալ։ 

ԶԵՂՋ Ի ԽՈՍՏՈՎԱՆՈՒԹԵԱՆ 

Աստուած, քաւեա զիս մեղաւորս
Որ եդեալ զմեղս իմ առաջի
Եւ զդատաստանս քո ահաւորս,
Յոտն անկանիմ սըրբոյդ խաչի.
Բաց Տէր ըզմիտս իմ եւ շըրթունս
Ճանաչելքաջ զոր գործեցիս,
Խոստովանել ըստոյգ զաղունս
Ու ապաշխարել շնորէջքդ ի յիս։
Զըղացելոց Հայր որդեսէր,
Մեղայ, արա ղմեղօքս իմ զանց.
Մի զամպարիշտ վործս իմ յիշեր,
Քանզի Աստուած ես գըթութեանց
Փըրկիչ անձինս եւ սէր Յիսուս
Յիշեա զարեամբ գընեալ Հոգիս,
Եւ տուր ի ջերմ ինձ արտասուս
Ջընջել ըզբիծս իմ աղտեղիս ։
Գարչիմ ատեամ զոր դուդ ասեաս,
Ոչ եւս կամօք իմովք մեղաց :
ԹԷ եւ մահու հասցէ վընաս՝
Շնորհիւդ ըզքեզ ոչ ուրացայց : 

Ի ՀԱՂՈՐԴՈՒԹԵԱՆ 

Ով բարութիւն անուն անհաս,
Որ զամենայն որ քո էին
Ոչ շատացար ալ անպակաս,
Տաս ինձ բոլոր եւ զքեզ ինքնին.
Որում երկիրս է պատուանդան
Սրովբէք սարսին ի սպաս ըզքեւ,
Եւ կալ հուպ չիք ոք բաւական,
Քեզ անմաքուր է եւ արեւ:
Ամենակալ տէր ահաւոր,
Արդարեւ դու յիս խոնարհիս,
Դու անմաքուր սրտիս ի խոր
Համ քան երկին չափաւորիս ։
Ո՛ տէր, զիս զինչ կամիս առնել
Որ ելանես այսպէս ի յայց ՝
Միտք իմ` ծըփան ի խոտս անել
Արդեօք փախեաց եթէ մեռայց ։
Այլ փախչելու հնար չիք ի քէն,
Դու՝ տէր կենացս ես եւ մահուս
Ոչ սաստից ոչ սատակման զէն,
Սէ՜ր տեսանեմք լոկ ի պահուս։
Ով մեծդ ի սէր, քան այսինչ կար,
Դու յիս գործես զզարմանս այս նոր
Եւ ես չիշխեմ՝ բայց կալ խոնարհ
Եւ ընդունել ըզքեզբոլոր ։
Չիք անարժան քեզ ոք քան զիս,
Քաջ քան զամն զայս ես գիտեմ:
Այլ չիք եւ վայր յոր մեծ լիցիս
Քան թէ իմ սիրտ դու սիրադեմ:
Ունայնութեան անդունդ եմ՝ խոր,
Այլ պարըսպեալ շուրջ հաւատով
Խոնարհեաց մոտ սեր ահաւոր,
Քեւ անսահման եղէց ես ծով։
Դու ես Աստուած ի եւ համայն
Ես քեւ ունիմ զանձն իմ անգամ
Քեզ կարօտիմ ցանկամ` միայն,
Եւ քեզ միայն զոր ունիմք տաք։
Որ զամենայն քեւ ինձ ետուր
Եւ ըստանալ զի կամեցար,
Ընկալ զյօժարս յինէն տրիտուր,
Ընկալ զիս Տէր փոքրամեծար ։
Սուրբ ես, սըրբեա զսիրտ յոր եկիր.
ՍԷր ես, վառեա զոր սիրես յիս.
Բարձր ես, հան զմիտս իմ` ըստ երկիր
Եւ ուր կաս՝ անդ հանգո՛ զհոգիս է՝ 

ԱՌ ՅԻՍՈՒՍ ԽԱՉ Ի ՅՈՒՍ 

Առ քեզ Աստուած իմ Յիսուս
Որ երեւիս խաչ ի յուս,
Ոտս արձակեալ ի Ժանդ փուշ
Իբր ի ծաղկունըս քընքուշ,
Եւ ի տախտակ քում սրրտին
Մերձեցուցեալ ծայր մատին,
Ուսուցանես զայն բախել՝
Անտի զհոգւոյ պէտոս հանել
Խօսեցայց բան սրտագին՝
Խանդաղատեալ կաթոգին.
Զիարդ փայտիւ քո մատուն՝
Խայտաս սիրով զըւարթուն :
Զի զայդ վկայեն ահա ստոյգ
Ականողաց քոյին զոյգք,
Որք հրաճօճակ գան ի հիռ
Բերկրապատար լուսալիր.
Երկոքեան բիբք քո մեղոյշ
Թըւին ձայնել ինձ անոյշ
Թ՞ է միշտ յերկին դառնալիք
Սիրոյն գաւառ լիուլի.
Զայդ քարոզեն վարդք այտիդ
Վառեալ՝ շնորհաց ի փըթիթ,
Յորոց թըւին թըռանել՝
Ժըմիտք՝ եւ զիմնըն գումնել:
Զայդ գըրկալիր քո բազուկք
Փարեալք ի փայտ մահաշուք,
Որպէս շուշանք զիւրեանց հուպ
Առեալ նեցուկ ըզսեաւ թուփ։
Ո՛վ քանի՜օն դու ուրախ
Մանուկ Ատուածդ իմ չըքնաղ:
Բաց լռութենէդ յայդ քումէ,
Որ եւ այն մեծ պատգամ է։
Ուր դէմքդ եւ աչք բարբառին՝
Այտք եւ շըրթունք ժըպտեսցին.
Քո մի սիրուն հայեցուած
Է ամբիծ մատանց քոց պարզուած
Մինչեւ ի խորս անդ սըրտիս
Ինձ յարդարեն լըսելիս .
ԹԷ «Ոչ է ինձ արժանի
Որ ոչ յանձնԷն բարժանի,
Եւ առեալ զիւր խաչն ըզհետ
Չըգայ ՞նդ, ուղիս երկնադէտ»։
Զայս ասես լուռ ի հառաչ
Ու երթաս հանուրց պարառաջ
Խայտաս բոկոտն ի տատասկ
Զչարին կոխես չար վաստակ
Եւ համօրէն ներկանիս
Արեամբդ անկեալ ծիրանիս,
Եւ ըզխաչին գործի լուրջ
Յերկրէ յերկրին տաս կամուրջ։
Ո՜հ, ես ըզսիրտ տարածեմ,
Տո՛ւր ինձ ըզխաչդ այդ նըսեմ,
Զի զոր դուն տաս՝ ոչ է խաչ
Այլ ծաղկահիւ թագ կանաչ
Ոչ ինչ է ծանր առ ի սէր.
Բարձեալ դիմեք զառ ի վեր
Եւ ես խաչիւըս փոքու
Մինչեւ ի կէտըն մահու,
Ընդ քեզ ի նեղ պողոտայն
Ընդ քեզ երկնից տաճար լայն ։ 

ՎԱՍՆ ՓՐԿԵԼՈՅ  ՅԱՇԽԱՐՀԱԿԱՆ ԾՈՎԷՍ 

Անգէտ բարւոյն եւ չարի
Անկեալ ի ծով աշխարհի,
Ուր փոթորիկք հուպ ընդ հուպ
Յարուցանեն ալեծուփ
Մահասարսուտ ըզկոչակ
Ի զաղփաղփունս իմ՝ նաւակ,
Ի հԷգ նաւակն իմ մարմնոյս՝
Որ առաջնորդ չիք եւ յոյս,
Թէ ոչ առնես լուսաւոր
ԶՀոգւոյս ճըրագ բանաւոր՝
Ի մըրըրկին այն խուժանս
Դիտել ըզժայռս եւ յորձանս,
Յոր դարանեալ նըհանգաց
Ես խաբուսիկըն պարկաց,
Յանդունդ իւրեանց խորխորին
Զիս սուզանել հընարին.
Առ քեզ բառնամք զաղաղակ
Ո՜վ որ սանձես զհիւսիսեակ, 
Եւ ըզգոռոզ մկանունս՝
Փոխես ի դաշտս անշարժունս.
Թ՚ է քեզ հաճոյ՝ նաւակիս
Ծըփել երկար ընդ ալիս,
Իցեն եւ ինձ ցանկալի
Կամք քո ի սպառ պաշտելի ։
Այլ որ նաւուց տաս շաւիղ,
Յահեղ անդումդ անդ ուղիղ
Ցոյց ինձ ալեացըն մէջ խոր
Ըզճանապարէս անխոտոր,
Զի եւ ընդ ծուփս շոգենադէմ
Եդեալ ցասման ծովուն դէմ,
Ըզնաւակայս քո տեսից
Ւ ցանկալին անդր հասից ։
Այլ ես անփորձ եմ մանուկ 
Եւ ծովս ահեղ եւ ծածուկ,
Ծիծաղախիտ տեսանեմ
Մանրիկ ալիս լուսաճեմ,
Ընդ երկիւղին եւ հրապոյր
Վարէ ի խորս զիմ ըզկուր.
Քանզի փրփուր ծովուն ժանտ,
Հնձոց ծաղկանց թըի անդ,
Եւ պարենաց խոչ եւ խութ
Մեծ խըտրոցան ի բացուստ :
Ո՜հ, այն անդորր անկայուն՝
Չար քան ըզխռով` իմ նաւուն,
Եւ բաւական ի դաւանս՝
Թէ խուն մի կամ ի զբօսանս
Անդ, մանաւանդ տէր Յիսուս
Ցրուեա՛ զչարին չար հրապոյրս: 
Դու իմ նաուս առագաստ
Պարզեա զյոյս ժիր եւ ըզգաստ,
Զինեալ կողիւք Հաւատոյ
Ըզնա յետուստ ու առաջոյ :
Եւ սէրն անմահ զինչ զեփիւռ
Ընդ Ճանապար, անստերիւր
Առ տենչանացդ իմ բեւեռ
Վարեսցէ զնա առ քեզ՝ ՏԷր ։ 

ԽԱՆԴԱՂԱՏԱՆՔ ԱՌ ՏԻՐԱՄԱՅՐ ԿՈՅՍ 

Մարիամ Մարիա
Ես շըրթանց քաղցրաչափ
Եւ սըրտիս ցանկալի
Անուն միշտ պաշտելի.
Մարմնածին իմըս մայր՝ 
Քեզ իսկ զիս յանձն արար:
Ինձ ի կեանս ու ի մահուս
Դու ես մայր դու ես յոյս։
Դաս զուարթնոց հրեղինաց
Գովէ զքեզ սըրբասաց
Այլ հաճոյ քան ըզնոյն
Քեզ մաղթանք մանկըտոյն.
Սիրտ ինքնին մեզ ճառէ`
Թէ չէք աէ ի մօրէ.
Չիք ամուր ապաւէն
Քան ըզսիրտ մայրեղէն.
Ինձ ի կեանս եւ մահուս
Դու ես մայր դու ես յոյս ։
Քեզ մայր, սիրտ եւ աչկունս
Համբառնամ ի բարձունս.
Տես եւ դու ի խոնարհ
Թէպէտ եմս արհամարհ.
Այլ գըթած յաչըս մօր
Գո՞յ որդի անշընորհ:
Բաւ հայելդ իսկ յիս լոկ,
Զ՚աչք քո լի են գըթօք.
Ինձ ի կեանս եւ մահուս
Դու ես մայր դու ես յոյս ։
Հեղիս սէր, շնորհս եւ փոյթ
Բարս քաղցունս, հեզ բընոյթ.
Արա զիս քեզ հըլու.
Եւ որդւոյդ սիրարկու.
Ի չարեաց դարձո զիս,
Եւ արեամբ Յիսուսիս
Սըրբեա զբիծ՝ զոր ի սիրտ
Մեղանացս էարկ դիրտ ։
ԶՀետ անձինըս տըկար,
Մայրենի աջ կարկառ.
Զի մի թիւր ի շաւիղ
Կամ անկաց ի բավիղ։
Եթէ չար ի հրապոյր
Գլորեցայց իբրու կոյր,
Հա՛ն ի բաց ի սըրտէս,
Կամ ըզսիրտ ի յանձնէս.
Կամ ինքնին պատուհաս
Տո՛ւր որչափ եւ գըթաս,
Զի պատիժք քո գութք են,
Այն ամուր է քո զէն ։
Ինձ ի կեանս եւ մահում
Դու ես մայր դու ես յոյս։
Արա զինչ կամքդ են յիս՝
Իմ ուղղեակ դու լիցիս.
Բայց միայն զիս հաճոյ
Արասցես քու որդոյ՝
Բայց միայն ի բիւրուց`
Զիս զերծր յառիւծուց,
Որ դիւացն են փաղանգը
Եւ չարեաց ի վըտանգք:
Բայց միայն ի սէր քո
Զիս ի սպառ ամրացո։
Զ՚ ինձ ի կեանս եւ մահու
Դու ես մայր, յոյս իմ դու։