ԳԼՈՒԽ
ԺԵ.
Յաղագս
Ասկղիպայ
եւ
Եփրեմի,
որ
անիծանէին
զուղղափառսն.
եւ
եկն
պատուհաս
ի
վերայ
նոցա։
Եւ
մինչ
Ասկղիպ
եւ
Եփրեմ
խրախանային
ի
միասին
եւ
անիծանէին
զուղղափառսն,
շարժեցաւ
քաղաքն
Անտիոք
հինգերրորդ
շարժումն.
եւ
տապալեցան
ամենայն
ձեռագործք.
եւ
եղեւ
հրաշ
նորանշան ,
զի
օդդ
բերէր
զպատիժն
Սոդոմայ.
եւ
եռայր
գետինն.
եւ
գայր
յանդնդոց
սեաւ
ջուր,
եւ
բերէր
խեցեմորթս
եւ
կրայս.
եւ
ոսկերք
գազանաց
եւ
հուր
եւ
ջուր
ի
ներքուստ
ի
վեր
գայր.
եւ
ոչ
դադարեաց
ամ
մի
ողջոյն
պատուհասն,
եւ
հոտ
գարշութեան
գայր
անտանելի.
եւ
մեռանէին
մարդ
եւ
անասուն
եւ
փախչել
ոչ
կարէին.
եւ
ամենայն
աշխարհ
լուեալ
լային
զնոսա
եւ
չիշխէին
մերձենալ
առ
նոսա։
Եւ
մեծ
եկեղեցին
զոր
շինեալ
էր
Կոստանդիանոս՝
դողաց
զեւթն
օր,
եւ
պատառեցաւ
տեղին
եւ
ել
հուր
եւ
այրեաց
զեկեղեցին.
եւ
երեւեցաւ
խաչ
լուսեղէն
յօդն.
եւ
մնացեալքն
ի
պատուհասէն
սկսան
ասել.
տէր
ողորմեա։
Եւ
էին
ապրեալքն
ի
բազմութենէ
քաղաքին
հազար
երկու
հարիւր
եւ
յիսուն
այր.
ընկղմելոցն
ձայն
հեծեծման
լսելի
լինէր
յելանել
ոգւոց
նոցա։
Բայց
ոչ
գտանէին
զԱսկղիպ
եւ
զԵփրեմ
զի
աղօթս
խնդրեսցեն.
եւ
ոմանք
ասէին
թէ
Աստուած
յերկինս
էառ
զնոսա
ի
բարկութենէս.
եւ
ի
շրջելն
գտին
զնոսա
զի
դողալով
գետնոյն
ընկեցեալ
զնոսա
ի
սան
մի
կպրեփեաց,
եւ
էին
երկուցն
մարմինքն
եփեալ
եւ
մաշեալ
եւ
ոսկերքն
միայն
կային.
բայց
գլուխք
նոցա
մնացեալ
էին
ի
դուրս,
վասն
զի
ճանաչիցին
ի
տեսողացն։
Եւ
քսան
միլ
շուրջ
զքաղաքաւն
ապականեցաւ։
Եւ
Սելեւկիա
Ասորոց
եւ
Դաբնէ
կորեան
ի
շարժմանէն.
եւ
Անաւարզայ
գլուխ
Կիւլիկիոյ
եւ
Կորնթոս
մայր
Ելլադայ.
կորեան
բազում
շինուածք
եւ
յոլովութիւնք
արանց
ի
չար
թագաւորութեանն
Յուստիանեայ։
Լուարուք
եւ
զայս
սիրելիք,
Քամերացւոց
երկիրն
կայ
յարեւելից
Եգիպտոսի։
Իսկ
Հնդկացն
ի
հիւսիսոյ.
Հրեայ
ոմն
թագաւորեաց
անդ
յայսմ
ժամանակի.
եւ
լուաւ
թէ
Հռովմայեցիքն
նեղեն
զՀրեայսն
եւ
կոտորեն
որ
կան
ընդ
իշխանութեամբ
նոցա.
եւ
զայրացաւ,
եւ
սպան
զվաճառականսն
որք
երթային
ի
Հնդիկս
յԱսիոյ
կողմանց,
եւ
հատաւ
ճանապարհ
յերթեւեկաց։
Իսկ
թագաւորն
Քուշանաց
Հնդաքն
առաքեաց
առ
Հրեայն,
եւ
սպառնացաւ
նմա
զի
կոտորեաց
զանմեղսն.
եւ
լուաւ
ընդդէմ
պատասխանի։
Եւ
Հնդաքն
ժողովեաց
զօրս
եւ
ուխտեաց
Տեառն
մերոյ
Յիսուսի.
որ
թէ
տացէ
նմա
յաղթութիւն,
լիցի
նա
քրիստոնեայ.
եւ
գնաց
ի
վերայ
Հրէին
եւ
յաղթեաց
նմա
երիցս.
եւ
հալածեաց
զՀրեայն
ի
տեղւոջէն։
Եւ
առաքեաց
երկու
յիշխանաց
իւրոց
առ
Յուստիանոս.
եւ
ծանոյց
զիրսն.
եւ
խնդրեաց
Եպիսկոպոս,
զի
արասցէ
զնոսա
Քրիստոնեայս.
եւ
նա
առաքեաց
զՅովհաննէս
իւրով
աղանդովն,
եւ
մկրտեաց
զնոսա
այսինքն
զՀապաշիքն.
եւ
խրախուսեալ
ի
Քրիստոս
Հնդաքն,
արար
զերկիրն
Քամերայ
ընդ
իւրով
հրամանաւ.
եւ
եդ
նոցա
թագաւոր
Աբրահամ։
Կային
եւ
ի
Քամիրայ
յոլով
քրիստոնեայք.
վասն
որոյ
առաքեաց
Աբրահամ
յԱղեքսանդրիայ
առ
Տիմոթէոս,
եւ
խնդրեաց
ի
նմանէ
հովիւս
այնր
հօտի.
եւ
նա
առաքեաց
ուղղափառ
հաւատով
եպիսկոպոս
եւ
քահանայս։
Որոց
գնացեալ
արք
նշանագործք
համբաւեցան
եւ
ի
Քուշանսն.
եւ
խնդրեցին
զնոսա
առ
իւրեանս.
որք
երթեալ
խոտեցին
զուսումն
Յովհաննու
յաղթելով
նմա
բանիւք
եւ
գործովք.
եւ
դարձուցին
զամենայն
Քուշանսն
եւ
զՔամիրայ
յուղղափառութիւն։
Եւ
գիտասջիք,
եւթն
թագաւորութիւն
է
անդ.
երեք
թագաւորութիւն
Հնդկաց.
չորս
թագաւորութիւն
Հապէշեացն,
որք
են
Քուշացիք.
որք
ունին
զաւելի
մասն
երկրին
հարաւու
եւ
զարեւելից.
քանզի
քսան
եւ
չորս
ղերատ
է
աշխարհս,
եւ
զվեշտասանն
Քուշանքն
ունին
եւ
Հնդիկք.
եւ
ողորմութեամբն
Աստուծոյ
կան
յուղղափառութեան.
եւ
մի
բնութիւն
ասեն
զՔրիստոս
զծնունդն
հօր։
Եւ
առաքեաց
Յուստիանոս
առ
թագաւորն
Հրեայ,
եւ
քաջալերեաց
զնա
եւ
ասաց.
ՙբարձ
զաղանդդ
զայդ,
զի
դոքա
ոչ
ընդ
մեզ
են
եւ
ոչ
ընդ
ձեզ.
եւ
մանաւանդ
մեր
ասելս
վասն
Քրիստոսի
եւ
ձերդ՝
ի
մի
իրս
հայի.
զի
դուք
ասէք՝
որ
հարքն
ձեր
մարդ
խաչեցին.
զնոյնն
ասեմք
եւ
մեք.
զի
զմարդն
սպանին.
եւ
դոքա
ասեն
զԱստուած
սպանին
հարքն
ձեր՚։
Եւ
դու
մի՛
զարմասցիս
ընդ
այս
քանզի
զկնի
ժողովոյն
Քաղկեդոնի,
Հրեայքն
որ
ի
Փղիշտ՝
գրեցին
առ
Մարկիանոս
զնոյն
բանս.
եւ
մեք
իսկ
գտաք
զթուղթն,
որ
ունէր
օրինակ
զայս։
ՙԻնքնակալդ
Եւտուկարտոր
Մարկիանէ,
եւ
թագաւոր
երկրի
եւ
ծովու,
Ազգս
Հրէից
որդիք
Աբրահամու
կամիմք
խնդալ
միշտ
ձեզ
յաղթութեամբ։
Շնորհս
պարտիմք
ձեզ
զի
քոյին
կորովի
խոհեմութեամբդ
ազատեցեր
զմեզ
ի
նախատանաց
անուղղայ
Քրիստոնէից.
որք
հայհոյեն
զմեզ
ասելով
որդիս
աստուածասպանից։
Այլ
այժմ
լուաք
եթէ
իմաստուն
արամբք
եւ
հանճարեղ
ծերակուտօք
սահմանեցեր
մի՛
ումեք
իշխել
ասել
զհարսն
մեր
տիրասպան,
այլ
մարդասպան.
եւ
այժմ
աղաչեմք
զինքնակալութիւնդ
քո,
զի
դիցես
առն
միոյ
արիւն
ի
վերայ
մեր՝
զոր
սպանին
հարքն
մեր.
զի
տացուք
զայն,
եւ
ազատեսցուք
զհարսն
մեր
եւ
զմեզ
ի
բամբասանաց.
ողջ
լեր՚։
Զայս
մեք
գտաք
գրեալ
ըստ
հաճոյս
զոր
երկրորդեաց
Յուստիանոս.
մանաւանդ
ստուգեաց
զՀրէից
ասելն
առ
Մարկիանոս։
Յորմէ
քաջալերեալ
Հրեայն
չոգաւ
ի
վերայ
Նենգրանայ
եւ
կոտորեաց
զՔրիստոնեայս.
զոր
ցուցանէ
պատմութիւնն՝
որ
յաղագս
նոցա։
Եւ
թուղթն
առ
Յուստիանէ.
եւ
դեսպանքն
նորա
որ
գնացին
առ
Մնդուրն
թագաւորն
Տաճկաց
սիրոյ
աղագաւ.
եւ
մինչդեռ
անդէն
կային,
գրեցին
առ
Յուստիանէ
զրոյց
զայս
օրինակ։
ՙԳիտասցէ
ինքնակալութիւնդ
ձեր,
զի
աջողելովն
Տեառն
եկաք
ի
Հերեթաս
քաղաք
արքայանիստ
Տաճկաց.
եւ
ոչ
էր
անդ
թագաւորն.
եւ
առեալ
անտի
առաջնորդ,
գնացաք
ընդ
անապատ
եւ
ընդ
աւազուտ
երկիր
աւուրս
տասն,
եւ
տեսաք
զթագաւորն
Մնդուր
նստեալ
երեւելի
փառօք.
եւ
տուաք
զընծայս։
Իսկ
նա
զառաջինն
արար
զմեզ
այպն,
եւ
ասաց.
ո՞ւր
է
Քրիստոսն
ձեր,
որ
արարէք
Աստուած
երկնի
եւ
երկրի.
եւ
արդ՝
որպէս
լուաքս,
առիք
ի
նմանէ
ոչ
միայն
զԱստուածութիւն,
այլ
եւ
զՀռովմայեցւոց
թագաւորութիւնն .
եւ
ասացիք
զնա
մարդ
մի
մեռեալ
եւ
կենդանացեալ։
Եւ
մինչ
զայս
ասէր,
եկին
դեսպանք
ի
Ջհուտ
թագաւորէն,
եւ
տուին
թուղթ
գրեալ
զայս
ձեւ։
ՙԶօրացաք
մեք
Աստուծովն
Իսրայելի
եւ
հալածեցաք
զԳալիլեացին,
եւ
զհաւատացեալսն
ի
նա
կորուսաք։
Առաք
եւ
զՆենգրան
երդմամբ,
եւ
կոտորեցաք
զնա
գիտելով
զի
ոչ
մեղադրէ
մեզ
Աստուած
վասն
երդմանն
ի
կորուսանել
զթշնամիս
նորա։
Բայց
ոչ
կարեմ
գրել
առ
քեզ
զսէրն
զոր
ունին
ի
Քրիստոսն
իւրեանց.
զի
մանուկ
մի
ոչ
կարացի
պատրել
ի
բաց
դառնալ
ի
նմանէ։
Եւ
էր
անդ
կին
մի
թագուհի
չորիւք
դստերօք,
զամենայն
հնարս
փորձեցի
եւ
ոչ
լուաւ
ինձ.
ապա
ասացի
ցնա
քաւ
լիցի
ինձ
ապականել
զայդպիսի
գեղեցկութիւնդ.
միայն
ասա՝
զոր
դաւանէ
թագաւորն
Հռովմայ,
թէ
մարդ
էր
Քրիստոս,
եւ
մարդ
խաչեցաւ
եւ
թողում
զքեզ։
Եւ
զայրացեալ
եթուք
յերեսս
իմ
անզգամն
այն
եւ
մահասէրն.
եւ
սպանի
զնա
ընդ
դստերս
իւր
չարամահ։
Եւ
Յուստիանէ
յորդորեաց
զիս
յայս.
բայց
մի
արասցես
ընդ
նմա
խաղաղութիւն,
այլ
գնասցուք
ի
միասին
եւ
բարձցուք
զթագաւորութիւն
նորա՚։
Եւ
զայս
գրեցաք
առ
քեզ
ի
ձեռն
Աբրահամու
երիցու
որ
ընդ
մեզ,
զի
նախագոյն
ծանիցես,
եւ
թէ
զի՞նչ
ասասցէ
մեզ
պատասխանի
ոչ
գիտեմք.
ողջ
լեր՚։
Յետ
այսորիկ
Պարսք
եւ
Տաճիկք
միաբանեալք
եկին
մինչեւ
յԱնտաք
եւ
յԵփեմիա,
եւ
գերեցին։
Ի
սոյն
աւուրս
եղեւ
շփոթ
ի
Կոստանդնուպօլիս
եւ
սպանին
զդատաւորն.
եւ
ի
նոյն
օրն
այրեցաւ
մեծ
կաթուղիկէն.
եւ
այս
ամենայն
պտուղք
էին
չարեացն
Յուստիանեայ.
այլ
մեք
սակաւն
գրեցաք
ի
բազմացն.
չարածե՛րն
այն
եւ
անիմաստն՝
որ
այնչափ
եթող
իւր
արձանագրութիւնս
նզովից։
Սա
մերձ
ի
վախճանելն
իւրում
արար
զՔուեր
որդին
իւր
զհոմանունն
Կեսար,
եւ
առաքեաց
ընդդէմ
Պարսից.
որ
եկեալ
ի
Մըմբէճ,
լուաւ
վասն
կուսի
միոյ
դստեր
երիցու ,
եւ
խնդրեաց
ի
կնութիւն.
եւ
երէցն
պահանջեաց
ի
նմանէ
ուղղափառութիւն։
Եւ
նա
երդուաւ
նմա
պահել
զդուստր
նորա
ուղղափառ
եպիսկոպոսիւ
եւ
քահանայիւք.
եւ
թէ
իցէ
հնար
դարձուսցէ
զամենայն
երկիրն
ի
նոյնն։
Զի
այդ
հաճոյ
է
ինձ
ասէ.
եւ
դու
աղօթեա՛
վասն
իրացդ։
Եւ
ետ
նմա
զաղջիկն
որում
անուն
էր
Թէոդորայ.
վասն
որոյ
բազում
դիւրութիւն
եղեւ
եկեղեցւոյ,
եւ
տարաւ
զնա
ի
Կոստանդնուպօլիս
ուղղադաւան
եկեղեցականօք.
եւ
յետ
երից
ամաց
մեռաւ
ծերն
Յուստիանոս,
թագաւորեալ
ամս
ինն։
Եւ
թագաւորեաց
տղայ
Յուստիանոս
ամս
երեսուն
եւ
ութ՝
եւ
ամիսս
եւթն։
Իսկ
Պարսից
թագաւորն
Կուտն
ետ
զորդին
իւր
ի
Մանիքեցիսն
ի
դպրոց.
եւ
ուսաւ
զաղանդ
նոցա.
եւ
ուխտեաց,
թէ
թագաւորէ
նա՝
պաշտէ
զուսումն
նոցա։
Եւ
իմացեալ
Կուտն՝
ժողովեաց
զամենայն
Մանիքեցիսն,
եւ
այրեաց
զնոսա
զի
մի
ասէ
լսիցեն
թագաւորք
մոգուցն,
եւ
սպառեսցեն
զիս.
եւ
զեկեղեցիս
Մանիքեցւոցն
ետ
ի
Քրիստոնեայսն։
Լու
եղեւ
բանս
այս
եւ
ի
Կոստանդնուպօլիս.
եւ
հաւաքեցնի
զանդ
գտեալ
Մանիքեցիսն,
եւ
ջանացին
զի
արասցեն
զնոսա
քրիստոնեայս,
եւ
ոչ
հաւանեցան.
եւ
այրեցին
զնոսա
նոյնպէս։
Ի
սոյն
աւուրս
առաքեցաւ
Վաղիսիրիս
զօրագլուխ
մեծ
զօրու
ի
Պարսս,
եւ
եհաս
անդ
ի
մեծի
Պասեքին։
Եւ
ասաց
Կուտն
պատուեսցուք
զտօնս
Քրիստոսի
վասն
ձեր
եւ
վասն
քրիստոնէիցս
որ
ընդ
մեզ
են.
եւ
մի՛
պատերազմեսցուք
մինչեւ
անցցէ
օրս
երեւելի.
եւ
ոչ
լուաւ
յանդուգնն.
վասն
որոյ
յաղթահարեալ
մատնեցան
ի
ձեռս
Պարսից
եւ
կոտորեցան.
եւ
ոմանք
գետասոյզ
եղեն,
եւ
դարձան
սակաւք։
Մեռաւ
Կուտն
յետ
յաղթութեանն.
եւ
թագաւորեաց
որդի
նորա
Խոսրով։
Եւ
մայր
նորա
չարչարէր
ի
դիւաց,
եւ
ոչ
կարէին
օգնել
նմա
մոգքն
եւ
կախարդքն։
Եւ
հաւատաց
ի
Քրիստոս,
եւ
մկրտեցաւ
ի
Սիմէոնէ
միայնակեցէ
եւ
բժշկեցաւ։
Զայսու
ժամանակաւ
ապստամբեցին
Հրեայքն
որ
ի
Սամարիա,
եւ
կոտորեցին
զՆիկոպօլիս.
եւ
երթեալ
զօրն
Հռովմայեցւոց
ջնջեցին
զնոսա։
Իսկ
թագուհին
Թէոդորայ
աղաչէր
զթագաւորն
վասն
ուղղափառութեանն.
եւ
գրեաց
թագաւորն
թուղթ
յանապատն
յԵգիպտոս
առ
միանձունսն.
զի
եկեալ
իւրեանց
առ
Աստուած
համարձակութեամբն
խնդրեսցեն
յԱստուծոյ
զիրաւացին։
Գրեաց
եւ
առ
Սեւերոս
յԱղեքսանդրիա,
զի
աշխատ
լիցի,
եւ
եկեսցէ
ի
գործ
եկեղեցւոյ,
եւ
եկին
յոլովութիւն
անապատաւորաց
եւ
սուրբն
Սեւերոս։
Նոյնպէս
եւ
հրամանաւ
թագաւորին
եկին
եւ
յամենայն
կողմանց
բազմութիւն
եկեղեցականաց,
եւ
արարին
քննութիւն
զտարի
մի.
եւ
շահ
այս
եղեւ.
զի
Անթիմոս
եպիսկոպոսն
Կոստանդնուպօլսի
դարձաւ
յուղղափառութիւն,
յաղթեալ
ի
ճշմարտութենէն.
եւ
դադարեաց
հալածումն
Եկեղեցւոյ
ուղղափառաց.
եւ
գրեթէ
բազմութիւն
քաղաքին
հաւանեցան
ուղիղ
խոստովանութեանն
ի
տեսանելն
բազում
նշանս
ի
սրբոցն,
բաց
յեկեղեցականացն՝
որք
լրբէին
վասն
հպարտութեանն։
Եւ
մինչ
յայսոսիկ
էին,
եհաս
համբաւ
ասպատակի
բարբարոսաց
յաշխարհն
Թրակացւոց.
եւ
ելին
զօրքն
գնալ
ի
վերայ
հինին
քսան
հազար
արանց
սպառազինաց.
եւ
գնային
խնդութեամբ
բազմաւ,
յուսալով
թէ
լինի
ուղղափառութիւն։
Եւ
թագաւորն
յուղարկէր
զնոսա
ելեալ
ի
քաղաքէն
եւ
դարձաւ
յեկեղեցին
յաղօթս.
եւ
շարժեցաւ
քաղաքն
ամենայն
եւ
լցան
փողոցք
եւ
վերնասրահք
եւ
տանիք
բազմութեամբ
արանց
եւ
կանանց.
որք
աղաղակէին
միաբերան
եւ
ասէին.
բարեպաշտ
արքայ,
ողջացո՛
զպատառումն
եկեղեցւոյ.
եւ
արա՛
միադաւան
զամենեսեան.
փութա՛
թագաւոր,
եւ
ի
կեանս
քո
արա՛
խաղաղութիւն
եւ
միաւորութիւն
եղբարց
բաժանելոց.
որ
լինի
միաբանութեամբ,
եւ
միաւորութեամբ
բանին
Աստուծոյ։
Եւ
ելաց
արքայ
լալիւն
մեծ.
լայր
եւ
ամենայն
քաղաքն.
զի
ասէին
եթէ
միակեացք
որք
երկնային
վարուք
են
եւ
աստուածախօսք
եւ
սքանչելագործք
զոր
ինչ
դաւանեն,
այն
է
ճշմարիտն։
Ախորժէր
յոյժ
թագաւորն
քարոզել
ընդ
ամենայն
երկիր
զուղղափառութիւն։
Բայց
զի
մտանէին
առ
նա
Քաղկեդոնիքն
եւ
արկանէին
նմա
երկիւղուկս
հոգեւոր
եւ
մարմնաւոր,
ասելով
վեց
հարիւր
երեսուն
եւ
վեց
եպիսկոպոսք
միաբան
են
կապեալ
նզովիւք.
զիա՞րդ
լուծանես
զայն.
այլ
եւ
ոչ
ներեն
քեզ
կեալ
ըստ
մարմնոյ
յայտնի
կամ
ի
ծածուկ
այսմ
դաւանութեան
հետեւողքն։
Մի՛
խաբիր
արքայ
ի
կնոջէ։
Եւ
երկեաւ
թագաւորն
ի
նզովից
եւ
ի
մահուանէ,
եւ
լռեաց։
Իսկ
Սեւերոս
ասաց
ի
նզովից
նոցա
մի՛
զանգիտեր.
զի
Պետրոսի
տուաւ
իշխանութիւն
կապել
եւ
արձակել,
որ
մի
դաւանեաց
զՔրիստոս
որդի
Աստուծոյ
միաւոր
բանիւն
զերեւեալն՝
զոր
տեսանէր.
եւ
բաժանողքն
կապեալք
են
եւ
նզովեալք,
ոչ
զոք
կարեն
կապել
կամ
արձակել.
այլ՝
մահն
մարմնոյ
կարծելի
է
ի
դոցանէ։
Բայց
լսել
արժան
է
Քրիստոսի,
եւ
ոչ
երկնչել
ի
սպանողացն
մարմնոյ։
Իսկ
միադաւանքն
եւ
կրօնաւորքն
յորժամ
տեսին
թէ
յերկարեաց
բանն,
եւ
ոչ
լինի
խաղաղութիւն
եւ
բարի
ինչ ,
ասեն.
ո՛վ
թագաւոր,
հաւատս
մեր
ոչ
է
մանկագոյն
եւ
նոր,
թէ
հասանի.
եւ
ոչ
ծերացեալ՝
թէ
նորոգի.
եւ
ոչ
թերի՝
որ
լնու.
եւ
ոչ
առաւելեալ՝
որ
պակասի.
այլ
զոր
սերմանեցին
մարգարէքն՝
այսինքն
Հոգին
սուրբ
էր
սերմանօղն,
նոյն
ինքն
ժողովեաց
առաքելովքն.
եւ
Տէր
Քրիստոս
Աստուած
ճշմարիտ
հատաստեաց
եւ
կնքեաց
արեամբն
անճառելի.
յայնմանէ
մեք
ոչ
թիւրիմք.
ոչ
պարգեւօք.
եւ
ոչ
փաղաքշանօք.
ոչ
մահուամբ,
եւ
ոչ
կապանօք,
այլ
յայնմ
եմք
եւ
կացցուք
մնասցուք
առաջի
մարդկան.
որպէս
եմք
առաջի
Աստուծոյ.
զձերն
դուք
գիտէք։
Եւ
զայս
ասացեալ
գնացին
մենաւորքն
առեալ
ընդ
ինքեանս
եւ
Սեւերոս
եւ
զԱնթիմոս։
Եւ
լուեալ
զայս
Մօրզօրու
որ
ի
սահմանս
Ամթայ
քաղաքի,
եւ
գնաց
տասն
աշակերտօքն
ի
Կոստանդնուպօլիս.
եւ
տեսեալ
զթագաւորն
ասէ.
մինչեւ
յե՞րբ
է
անիծեալ
ժողովոյն
չարիքն.
վասն
է՞ր
ոչ
լուար
հարանցն
Եգիպտոսի
սրբոցն։
Եւ
ցասեաւ
թագաւորն
եւ
եհար
ձեռամբ
զլանջ
սրբոյն,
եւ
ասէ.
զի՞
նզովես
զսուրբ
ժողովն,
եւ
կամ
զի՞նչ
նշանս
առնես
վասն
այդչափ
համարձակելոյդ
քո
առաջի
իմ։
Եւ
ասէ
սուրբն
նզովեսցի
եւ
եղիցի
նզովեալ
ինքն
չար
ժողովն
եւ
ամենայն
հաւանեալքն
նմա.
եւ
զի
նշանս
խնդրեցեր,
յուսամ
ի
տէր
զի
զքեզ
արասցէ
նշան .
եւ
ել
բարկութեամբ
ի
թագաւորէն։
Եւ
թագաւորն
առաւել
տրտմեալ
գրեաց
թուղթ
եւ
առաքեաց
ընդ
ամենայն
երկիր.
եթէ
ոք
անիծեսցէ
ասէ
զժողովն
Քաղկեդոնի,
սպանցի։
Եւ
առաւել
փութացուցին
զհրամանն
քաղցրացեալքն
ի
յաղանդն։
Զկնի
աւուր
միոյ
փայլատակեաց
հրեշտակ
մի
Աստուծոյ
առաջի
թագաւորին
եւ
եհար
զգլուխ
նորա.
եւ
անկաւ
թագաւորն
եւ
անշնչացաւ.
եւ
տեսեալ
թագուհին
չոգաւ
եւ
անկաւ
առ
ոտս
սրբոյն.
եւ
աղաչանօք
էած
զնա
ի
հաւան,
զի
եկեալ
աղօթեսցէ
ի
վերայ
նորա.
եւ
յարեաւ
առողջացեալ .
եւ
խրատեաց
զնա
եւ
ած
ի
հաւան։
Եւ
խնդրեաց
թագաւորն
ժողով,
զի
արասցեն
վերստին
քննութիւն։
Եւ
լուեալ
զհրամանն,
եկին
Սեւերոս
եւ
Անթիմոս
եւ
Թէոդորոս
պատրիարքն
Աղեքսանդրի.
եւ
զկնի
նոցա
եկն
Ագադոն
պապն
Հռովմայ։
Իսկ
թագաւորն
եւ
քաղաքն
ելին
ընդ
առաջ
նորա
եւ
մեծարեցին
զմուտ
նորա։
Բայց
երեք
պատրիարգունք
ոչ
ելին
ընդ
առաջ
նորա.
եւ
մեղադիր
եղեւ
թագաւորին
Ագադոն
եւ
ասէ.
ո՞վ
է
խաբեբայն
այն
Մօրզօրաւ.
զի
վասն
նորա
մաղես
դարձեալ
զհաւատս
սուրբ
ժողովոյն .
արա՛
զնա
ի
հրամանս
իմ,
եւ
խրատեցից
զնա.
եւ
ասէ
թագաւորն,
որպէս
եւ
կամիս
հայր ,
արա՛։
Իսկ
այրն
սքանչելի
առանձնացեալ
էր
եւ
կայր
ի
լռութեան
եւ
ի
զգուշութեան.
զի
էր
առաջին
շաբաթն
աղուհացիցն.
եւ
առաքեաց
կոչնականս
նմա
երիցս
եւ
ոչ
ետ
պատասխանի.
յղեաց
ապա
առ
նա
եւ
ասէ.
կամ
եկ
առ
մեզ.
եւ
թէ
ոչ՝
գամք
առ
քեզ
ես
եւ
թագաւորս։
Ետ
պատասխանի
եւ
ասէ.
ես
մինչեւ
ի
մեծ
հինգշաբաթն
ոչ
գնամ
առ
ոք.
եւ
ոչ
ընդունիմ
զոք
առ
իս։
Իսկ
Ագադոն
բարկացեալ
արար
ատեան
եւ
նզովեաց
զսուրբն
Սեւերոս
եւ
զԱնթիմոս,
եւ
զԹէոդորոս,
եւ
զՄօրզօրաւ.
եւ
դաւանեաց
երկու
բնութիւն.
եւ
առ
ժամայն
եհաս
բարկութիւն
Տեառն
ի
վերայ
նորա
եւ
թանձրացաւ
լեզու
նորա
եւ
ոչ
տանէր
բերանն
եւ
եհան
արտաքս.
եւ
երեք
անգամ
կտրեցին
բժիշկքն
զթանձրութիւն
նորա
եւ
չո
դադարէր
կեղն.
եւ
դառնագոյն
տանջեաց
զնա
զաւուրս
սուրբ
պահոցն.
եւ
ի
մեծի
հինգշաբաթուն
սատակեցաւ
չարապէս։
Իսկ
թոյլ
թագաւորն
այլ
ինչ
ոչ
արար,
բայց
միայն
զի
եբարձ
զհրաման
սպանման
անիծողացն
զՔաղկեդոնի
ժողովն.
եւ
գնացին
սուրբքն
յիւրաքանչիւր
տեղիս։
Աստ
յայտնեցաւ
նշխարք
սրբոյն
Մարինեայ
ի
գաւառին
Անտիոքու
ի
Ճանդարիս
գիւղն,
եւ
էր
անփուտ .
եւ
ամենայն
մարմինն
վէրք,
եւ
մածեալ
ընդ
տախտակսն,
եւ
բերաւ
յԱնտիոք։
Եւ
բազում
բժշկութիւն
եղեւ
ի
փառս
Քրիստոսի։
Զայսու
աւուրբք
ելին
Պարսիկք
ի
Միջագետս,
եւ
գերեցին
մինչեւ
ի
Հալապ
եւ
յԱնտիոք
կամակարութեամբ.
մինչեւ
տարան
զկնի
սիւնս
կոճս։
Եւ
գնացին
Հռովմայեցիք
եւ
առին
զվրէժն
գերելով
զաշխարհն
Պարսից։
Եւ
զհետ
նոցա
ել
Խոսրով
արքայն
Պարսից
անձամբ,
եւ
քակեաց
զԱնտիոք.
եւ
գերեաց
զՍրուճ.
եւ
ոչ
կարաց
առնուլ
զՈւռհայ,
եւ
գնաց։
Յաւուրս
յայսոսիկ
առաքեցան
ի
Կոստանդնուպօլիս
եպիսկոպոսք
երկու
քաղկեդոնիկք,
գտեալք
յարուագիտութեան,
Եսայի
եւ
Աղեքսանդրոս.
եւ
եհատ
զերանս
նոցա
թագաւորն,
եւ
հանեալ
ի
ձող
եցոյց
քաղաքին
եւ
աղաղակէր
մունետիկն,
թէ
այս
է
դատաստանն
այնպիսի
գործողացն։
Եւ
կատարեցաւ
բան
առաքելոյն
թէ
որովհետեւ
ոչ
ընտրեցին
զԱստուած
ունել
ի
գիտութիւն,
մատնեաց
զնոսա
յանարժան
գործս։
Ի
հնգետասան
ամին
Յուստիանեայ
ելին
Պարսք
եւ
գերեցին
զԴիմիտոն
եւ
զԿալանիկոն.
եւ
զՊելիայ
քակեցին.
եւ
հանին
անտի
զսուրբ
նշխարն
Բաքոսի,
եւ
զոսկին
որ
ի
տապանն
սրբոյն
Սարգսի.
զզարդն
քակեցին
առին,
եւ
տարան
յաշխարհն
իւրեանց։