Նուագք

Ի ՆԱՀԱՏԱԿՍ ՔՐԻՍՏՈՍԻ 

Ի գլխոց լերանց առէք զօծելոյն նըւագ՝ սիրտք  սրբոց
Որք ի բըլուր մահուն յառիք անընդոստ :
Շիջանին արփիք, վերաշընչեցէք դուք ըզսիրոյն  բոց.
Բոց հատանէ նորոց կենաց ծառոյն ոստ.
Գետ ծիրանի աղբերացեալ քառավտակ
Ի դիտակԷն բարձուէ հոսէ հրակայլակ. 
Մահ հարկանէ կենաց շուք
Վերածնանին աբցուք։ 
Ձայն տուք աւետեաց , գերեդարձք են ձեզ որդիք  այլլազգեաց :
Գան թաթաւեալք եւ ցօղացայտ կարմրորակ
Յափանց Յորդանու մինչեւ ի Գանգէս , ի ծագս աշխարհաց,
Խաղան փրկչին վերամարտիկ նահատակ.
Զիա՜րդ հարեալ զահ եւ ըզմահ, առաթուր
Կարմիր մանեակ զուլամբ մընչեն սիրասուր. 
Ո՜վ պատանեակք երկնահորդք
Ո՜վ նազելի օրիորդք : 
Սէր կենարարին վառէ զկամեցողս ի զէն երկնազէն
Ի Յիսուսէ պընդի տըխեղծ ու ալեւոյթ.
Շանթ մանուածաւալլ խաղայ յերակունս, սիրտք՝ երկնի տորոփէն ։
Չիք պանծալի սպաս քան երկնից լինել փոյթ
Փառք են մանկանց ձօնել տուողին սիրտ մատաղ
Փառք են քաջաց քրիստոնեայ մահ անզըմբաղ.
Հա՜պա տուողին տայցի սէր,
Ո՜վ նահատակք տիրասէր :

1840 

ՆՈՅՆՍ 

Հոգի սիրատանջ
Ի մարտ աննահանջ,
Յօծելոյն հանդէս՝
Երագընթաց՝
Ի գոռ ասպարէս
Յարարս քաջաց
Իջանէ ի գործ:
Յահէ անփորձ :
Քարշեալ սրտաթունդ
Քառաթեւ մըկունդ
Վազէ ի ճակատ
Հըսկա յոխորտ.
Քրիստոսեան հըրատ
Ցոլայ ի սիրտ յորդ.
Թօթափէ յաչաց
Շանթ կայծակաց
Անդընդոց փառանգք :
Բազմաբիւր վահանք
Մըղեղ են յարգի
Քաջին ընդդէմ:
Յոսոխս իւր պընդի
Պէս բոց ճոխաճեմ,
Վանէ զռազմըն կուռ
Ցիր թաքթաքուր.
Ի շեղջ պարտութեան
Զինուց դիւական
Յակառն երկնաբերձ
ԶՅիսուսի դրոշ,
Կանգնէ մերձ ընդ մերձ.
Եւ իր ապարոշ
Մարտին մրցանակ 
Ընտրէ զփուշ թագ։
Որ ի թըռիչ սուր՝
Ընդ հուր եւ ընդ սուր
Մարտակից փրկչին
Չըգայ յագոն,
Չիք սիրտ ի լանջին
Հուզ սիրոյ ըմբոն.
Յուսող երկնապիշ
Յաղթէ ըմբիշ: 

1840 

Ի ՅԻՇԱՏԱԿԻ  ԱՄԵՆԱՅՆ ՍՐԲՈՑ 

Լուայ ձայն մեծ բազմութեան յերկինս՝ ասելով Ալէլուիա: 

ՅԱՅՏՆ. ԺԹ։ 

Նըման ծերոյ խարխափելոյ դրանց ի դուրս
Զայն արտասուք լոկ լընուն զաչըս թափուրս,
Ի մենաւոր լըւեալ խըղէն ձայն խրախից
Ըզբազմելոցն ի տաճարի փափկալից ,
Հառաչելով կարկառէ ձեռն ի քընար,
Եւ է՛ջ, ասէ, ընկեր կուրիս իմ՝ չըառ,
Ե՛կ երթիցուք , թէպէտ ախորժ թէ տխուր
Ձայն արկանել առ տաճարաւն այն ամուր,
Գուցէ հարեալ վանգիս՝ ունկան գըթասէր՝
Չարձակեսցէ անվարձ զողորմ՝ վաստակ մեր ։
Հանգոյն եւ ես ի միգամած կենցաղոյս
Որ հազիւ հազ ներէ հայել յերկնից կոյս ,
Յանկարծ սըրտիւս ի վեր վազեմ, մա՜յր Սիօն ,
Զերկնագումար լըւեալ որդւոց քոյին տօն.
Որոց լըքեալ ըզհողեղէնս այս անարգ՝
Ի լուսադեմն արդ յանմահից բազմին յարկ ։
Ո՛չ , թէ եւ իմ ի դըպրութեան անդ կայանաց
Իցէ գըրեալ անուն եւ բաստ կայանաց , 
ԹԷ երկրաւորս այս չէ տաղտուկ խուն բարբառ.
Որոց լըսեն զանհատական սիրոյն ճառ,
Թէ ՚նդ երջանկաց հաղորդութեան գոյ բաժին ,
Որոց ի ստուերըս դեռ մահու պանդըխտին ,
Թո՛յլ արա , մայր, քնարա սըրտիս վերամբարձ
Հարցանել զողջոյն զանմահն իմ եղբարց : 

Ո՜վ վեհավայր երկնից խորան
Երանութեանց ասպարէզ,
Բացիր սրտիս կաց յերեան,
Քանզի անմարթ չիք ինչ քեզ:
Ո՞են սրբոցն այն դասակք
Մեզ եւ զուարթնոց հարազատք՝
Ո՛ք իբր առ հողմն առաւօտին
Ի ցօղագին շուշանաց
Եւ ի վառից թերթից վարդին
Եւ յանուշից ծաղկոցաց՝
Ճամբակ խընկոց բարդ ի բարդ
Ծաւալացեալ յօդ հանդարտ,
Կամ իբր առ փող մարտայարդար
Ի զօրապետըն վըստահի՝
ԴԷտակընկալ մարտկաց գումար
Ի յաղթութիւն կամ ի մահ,
Ողջոյն տըւեալ կենցաղոյս 
Առ անծանօթն ելին յոյս։
Կամ թէ պանդուխտ տարաշխարհիկ
Ընդ բիւր անցեալ վիշտ եւ ծուփ
Զյետին հանգիստ ի հօրըն գիրկ ,
Գայ դիտելով հուպ ընդ հուպ,
Եւ անդր ի ծոց կաթոգին
Ձըգէ զխարիսխն անմեկին.
Այսպէս առ ձայնն երկնահրաւէր 
Ակընկառոյցք խորազգած՝
Ի մի խըմբեալ յուսալից սէր,
Հրաժեշտք հնարից մահացուաց ,
Յազատն ի սէր անձնատուր
Ելին յաշխարհն անտըխուր:
Ուր անմահից եւ մահացուաց՝ 
Բազմեալ յաթոռ հինաւուրց
Հաստիչն հըզօր եւ հայր Աստուած,
Անքուն աչօք յառեալ շուրջ՝
«Սըրբութեամբ զիմ` պատեցէք
Ասէ, զգահոյս , ո՜վ սրովբէք» ։
Իբր աղաւնիք՝ աչք ի բարձունս
Հոգիքն ի սիրտ մընչեցին.
Զվանդակ լանջաց ի թեւս թըրթռունս
Հարեալ՝ սիրով մաշեցին ՝
Գիշերավար աստեղաց ,
Հարցանէին զկայս իւրեանց.
Այն ինչ զըստուերքըս մերկացան , 
Այն ինչ ընդ մահ վազեցին ,
Այն ինչ փակեալ աչքըն բացան ,
Ո՜հ, ըզքեզ Տէր հուպ տեսին ,
Տեսին , եւ ոչ եւս յիշեն
Ըզտիեզերքս համօրէն ։
Չանկաւ ի սիրտ նոցին ա՛յն սէր,
Որ ընդ խաբկան կենցաղոյս՝
Առստուերագիրըն պատկեր՝
Իբր ընդ մնայում, ինչ ընդ լոյս,
Զայնքանս առնէ սըրտակաթ.
Ո՜վ մահացուաց խոր թակարդ։
Որպէս տաղտուկ ցիրտին ձմերոց
Լըքին զերկրիս օթեւան ,
Ելեալ սարտեան ի փըշոց
Ծաղկունք անփուշ անծորան.
Հոտ բուրեցաւ անուշից
Տարափք հեղան ցօղալից ։
Ոչ ոք ընդ կրունկըն կարկառէր,
Ոչ ոք բառնայր ինչ աստուստ .
Եւ թէ պըշնոյր ոք՝ ազդ առնէր
Սիրեցելոցն ի հեռուստ՝
Որք պանդըխատինս ի խոնարհ,
ԹԷ ՚նդ այս եկայք ճանապարհ։
Յերանութեանն յաւիտենից ,
Արդ ի վայելս անկասկած՝
Խումբ արարեալ հոգիքն անբիծ
Հրճուեալք երգովք առ Աստուած,
Իբրեւ սափորք տաճարին
Սեռըն սիրով զեղանին։ 

Ո՜վ, զի՜ մեծ , զի՜ հոծ ամբոխից անդ Ժողով 
Որք ի մի ծոց կուտեալ կապին մի զմիով։
Ոչ այնպէս կուռ կազմեալ փաղանգ եկք ընդ օդ
Ըզհարաւոյ դիտելով շունչ ջերմահոտ՝
Զանազանեալ պարուք յայգու գարնայնոյ
Աւետաբերք մարգաց , մայրից եւ անգոյ՝
Դեռափըթիթ ծառոց շարժուն ի դադար
Իջեւանի նըւագաձայն հաւուց պար:
Ոչ այնպէս խիտ զըսկանդիւեանն ըզխարակ
Ծովայածիկ պատէ բադից գումարտակ ,
Եւ ոչ սաստիկ այնչաի բարձըր լերանց՝
Ուղխինահոս դըռչեն հոսանք հեղեղաց ,
Գետս յարուցեալ յովկիական ծոց յաւէժ
Յորձանախառն ալեօք տուժել ծովավեժ,
Ի բիւրեղեայ փըշրեալ բեկորս բազմաբիւր
Ճօճնն ճապաղ ծաւալ փրփուր առ փրփուր.
Որպէս սըւրբոցըն խիտ կաշառք ի Սաղէմ,
Յանտես ծագաց երկրէ հասեալք տարադէմ։
Ամենեցուն մի շունչ մի երգ մի բարբառ ,
Զանժամանակին օրէնելով տէր եւ պատճառ։
Ըսկիզբն աւարտ երգոց անճառ ալէլու,
Ու անմահից կենաց ոգի է ազդու.
Եւ բովանդակն արքայութիւն ի մի թունդ
Ի մի քընար սիրահարուստ աղէպինդ։ 

Ո՜ղջ լերուք , ո՜ղջ ինձ լերուք՝
Ո՜վ ցանկալի հոգիք սուրբք ,
Յորոց երբեմն երկինք զուրկ
Երեւէին տիպք թափուրք՝
Մնալով սըրտից մեր ամբիծ
Առ աստուածեան իբր առ գիծ։
Ելցէ հասցէ ձեզ ողջոյն
Որ ի սըրտէս երերուն
Եւ երկրամած քընարէս
Չիշխէ թեւել արծուապէս.
Ո՜ղջ լիք ողջ լիք խըմբովին ,
Յաւերժութեամբ Անմահին ։ 

Ո՜ղջ լեր Սիովն , ազատ քաղաքդ Աստուծոյ ,
Զոր ոչ արտօսըր խռովեաց ոչ ձայն կոծոյ՝
Ողջ լեր սըրտից ակընկալիք մեր միակ ,
Վասն որոյ կեամքս եւ մեռանիմք համարձակ
Եւ դու արժան տան այնպիսւոյ դըլխոյ մեծ
Որ զինքն ըզՏէր բարձեր զբարձողըն զաստեղց ,
Որ զերկնի խինդ , զերկրի յոյս , զահ դըժոխոց
Յամենաբարդ ունիս ծրարեալ ի սուրբ ծոց ,
Եւ խոնարհեալ յաստուածամերձ գահոյից:
Ընդ տիեզերս պատիս աչօք գըթալից,
Ով եղելոց ու անելին դու մայր անճառ,
Ողջ լեր ողջ լեր Մարիամ, ողջ լեր իսպառ։
Ողջ լեր Հա՜յրդ Ադամ զուգակցաւդ հանդերձ
Սըրբեալ զարտասուս յաչաց լուսայեղց ,
Մատիք աներկիւղ առ կենացն ուղէշ ,
Ոչ եւս քրովբէիւք հրազինեալ պատնէշ՝
Այլ ինքնահրաւէր ձօնելով պըտուղ
Լի օշարակաւ կենաց հոգեբուխ։
Ողջ լեր նախկին զոհդ առաքինութեան
Ի վարդափըթիթ քում նընջեալ յարեան ,
Եւ նախդ ընդ մահուն խաղացեալ ընդ դրունս ,
Որ զուարթնոց իսկ ած արտօսր ի յաչկունս,
Երբ ընդ դողդոջուն մընչմամբ հովանեաց
Անլուսից դիպեալ քոյ ականողեաց ,
Եւ շուշանափայլ լանջացըդ կապոյտ
Եւ արենաթուրմ՝ վարսագեղ գլխոյդ,
Ամենայն շընչովքն ըզքեզ՝ քաղցր Աբել՝
Յանյարիր քընոյդ չուժեցին թափել: 
Եւ անմեղութեանդ կային պաշտօնեայ
Յունայնութեան լուռ բանտիցն Ողիւմբեայ։
Ողջ լեր հաւատոց հայրդ աստուածատունկ ,
Դադարք ընտրելոց ծաղկամբք լիախունկ. 

Քահանայապետ աղեաց քոց սիրուն՝
Ի ծուխ խարուկին անկեալ բաբախուն,
Յոր Հայրն հանուրց զիւր տեսեալ Միածինն ,
Յանսասան գահուն վազեաց սըրտագին,
«Կացէք ո՛ հնազանդք , զոհ՝ առ այդ սուսեր
Ինձ լոկ Աստուծոյս պատրաստել մարթ էր»՝
Ողջ լեր պատանեակ դու անախտակիր
Զվարըս հրեշտակաց իջուցեալ երկիր է
Որ սանձեցեր զսէր եւ զնախանձ անյաղթ
Ըզյաղթկուս մահու եւ ջուրց անվըկանդ :
Այդքան մեծ է սէր եւ ահ բարձրելոյն
Ի փափուկ մանկան սիրտ եդեալ ըզբոյն :
Ո՜ղջ լերուք կաճառք սուրբք հնացեալ ալեաց
Ընդ պանդուխտ կողերբք ջերմ արմաւենեաց ,
Ոյք յիշատակաւ կայիցն երջանիկ՝
Սըգախառն յուսով զաւուրս ձըգէիք:
Ո՜ղջ լեր երկնադետ հաւդ անապատի՝
Տըքնող ըստուերաց, նորամուխ սըրտի -
Որ ըզնաբատեան դաշտից ամլութիւն՝
Բիւր համբերութեամբք լըցեր ծաղկագոյն :
Եւ դու առաջնորդ ազին խըստամբակ,
Որ ըզծովի սառն , ըզվէմ անապակ ,
Ըզցօղ ի մաննա եւ զանձրեւ ի հաց ՝
Եւ ի լոր փոխեր ըզփետուրս մրըրկաց ,
Մեծըդ տեսողաց եւ դպրութեանց հայր
Ողջ լեր օծելովդ եղբարբ իւղածայր,
Եւ դու ի հօտէ ամբարձեալ ի գահ,
Անարի սկայից նահատակ անահ,
Ոչ եդեալ ըզսիրտ ի սաղմոսարան
Երդովք մրցեցար ընդ երկինս յանդամ,
Ի հեզ հանգըրուանս , ի ճակատըս գոռ ՝
ԶԱստուած իջուցեալ յայգուէ ցայգըն խոր։
Ո՜ղջ լերուք ով վեհք գաղտնեաց յայտարար
Եւ աստուածամուխ արծուիք երկնապար.
Որ զանմահին բան եւ շունչ հրաբորբոք
Ի տառ մահացու յoդեցէք ողոք։
Քաղաքավարեալք դուք աստուածագիծ
Անգիր օրինօք ի սիրտ ձեր անբիծ.
Եւ դուք որ գրաւոր ըստացայք պատուէր ,
Եւ զեկեղեցի յանապատն անբեր
Ձեզ նըշդեհակից ընդ տապանակին՝
Մինչեւ ի Սաղէմ՝ տարայք անմեկին ,
Եւ յոսկեթեւից քրոբէիցն ի լանջ:
Հետազօտիք զհաշտութեան ճաճանչ
Եւ դու յաւէտ ո՜ղջ լեր մեծ ժողովուրդ
Նոր եկեղեցւոյ սընեալ ի խորհուրդ.
Ոյր՝ իւրով Աստուած քայռ ներկեալ արեամբ
Արկ ի պարանոց սիրոյ օղալամբ ,
Ընդ աղխեալն Եդեմ զոր եբաց խաչիւ
Հորդել ճանապարհ դիւրին եւ հեշտիւ։
Ողջ, լեր դու շաղկապ օրինաց կրկին
Ազատ պարերգուդ ի բանս արգանդին,
Կարապ Յորդանու, տատրակ մենասէր ,
Արեւն կենաց հրեշտակ լուսաբեր,
Որ ափով ջընջեալ զԱնմահին ճակատ
ԸՆդ լուսացընցուղ հերացն առագաստ՝
Բիբ աչաց ի բիբ պարկեշտ ի ժըպիտ՝ 
Ընթերցար ըզկիրս սիրոյ Յիսուսիդ ։
Եւ դուք որ ընդ կեանս իբրեւ լոյս ի ջուրս
Ժըտելով սահեալ հարէք ըզփետուրս՝
Զառ ի հրեշտակաց ձեզ տըւեալս յանօթ ,
Մանկո՜ւնք երջանիկք , կենաց առաւօտ,
Ըզկաթն եւ զարիւն , ըզմարս եւ ըզլոյս,
Ձըգեալ շունչս երկու՝ թողէք առ Յիսուս:
Եւ դու որ առ նոյն՝ նա՜խ ի հրապարակ։
Ըզկենացդ առ խաչ հեղեր ըզբաժակ,
«Քարավըէժ կոծմամբ երկնից տըւեալ թունդ,
Կարմրաթեւ հոգւոյդ զուարթնոց բերեալ գունդ։
Եւ դուք որ նորին զհետ ի գանս ու ի գելս
Իբր ի բուրաստանս ճեմեալ ոսկեթելս, 
Ըզվըկայականն առեալ բրաբիոն 
Յաղթողք ի մահու ելէք ի Սիօն ։
Ողջ լերուք եւ դուք փրկչին սիրասուն,
Աշակերտակցօք եւ կանանց դասուն,
Որ ընդ լուսակոխ Տեառն ընդ գարշապար
Անիսոնի ընթացիւք գնայիք հեզաբար.
Որք արկեալ ուռկանս ամենայն ազանց
Ի գերաշխարհիկն արկէք սիրո ցանց ՝
Ողջ լիք ըստ սոցունց երթեալքդ անմոլար
Հարց , վարդապետաց աստուածախումբ պար.
Գրիգո՜րք լուսատուք , Յովհանք ոսկէխօս ,
Ներսէսք եւ Սահակք , Բարսեղք եւ Ամբրոս.
Որ զսանդարամետս ի բանից տարավ:
Ըզհերձիւք զինեալն՝ եդէք զինաթան ։
Եւ դուք անտոնեան Ճետք , անօթք հոգոյն,
Անըզբաղ կենօք երկնայնոց հանգին,
Որ զվերինն անդորր կոչեալ յամայիս
Ի քարանձաւաց ու աղբերց հովանիս՝
Միայն ընդ միայն խօսէիք ընդ սէր:
Փոքու խտրոցաւ ընդ մահ եւ եթեր.
Եւ որք մեղուօրէն գործակիցք ի վանս
Հաւասար վարձուք եւ յերկնից խորանս
Եւ դուք նազելիք փափկութիւնը երկրի
Կարծեցեալ զուարթունք ի մահու վայրի,
Ոսկեծղի տաճարք գեղոյ եւ շնորհաց՝
Երկնից տարփացեալ խումբք օրիորդաց :
Որ զակնախըտիր բարեաց բիւր վայել 
Զոր ձեզ խոստանայր աշխարհս ընծայել՝
Տարեալ ծածկեցէք յամուր կուսաստան
Աշխարհիս յուսոյ անյուշ արգելան.
Եւ որք դիմագրաւ ի կրկէս մահուն
Ըզմահ սարտուցէք , կոյսն վըկայք սիրուն :
Ողջոյն եւ ձեզ շունչք քաղցունք , կոյս հոգիք
Լաւութեանց քանդակք սրրբագործ մանկիկք ,
Որք յանցս համառօտ ընդ լալեացս հովիտ
Ծաղկունս հիւսեցէք լոկ գեղափըթիթ ։
Այլ եւ մեզ ողջոյն , ողջոյն եւ համբոյր 
Տըրտմալից սրտիս հատորք անտըխուր,
Որք ընդ իս ի նոյն սընայք գիրկ ջերմին,
Ըզմիոյ մօր կաթն արբաք յորրանին , 
Այլ դուք չըգիտեմ` զիա՞րդ ընդ զուարթնոց
Դաշինըս կըռեալ հարէք վաղ ըզկոծ :
Յայնքան սիրելեաց ճողոպրեալ թեթեւ
Հարէք յարտասուս մեր զհոգւոյդ արեւ.
Եւ դուք անծանօթք իմ` արեանառուք
Սրբոց դասակիցք , եւ դուք ողջ լերուք
Ողջ լիք ով սուրբք համօրէն
Զորս արդ հրեշտակք ողջունեն.
Որք ըզնաւակդ ի տատան 
Ընդ յարածուփս ովկիան
Յետ այնքանեաց փոթորկաց
Հարթեալ ըզդէզ կոհակաց
Յասստղըն յուսոյ լուսաճեմ`
Սիրով հողմոյն ուղղեալ դէմ,
Եւ հաւատով առեալ թինդ՝
Յուղղեակ խաչին ամրապինդ ,
Պսակահամբար հասէք յայն
Նաւահանգիստն յաւիտեան :
Հասան երկայն արտասուք
Ակընկալիք , ահ եւ սուգ,
Ընդ մէն կայլակ մի արեան.
Համբոյրս առէք աստուածեան ։
Օ՞ն, ի կայիցդ անվըրդով
Հայեցարուք յայս ժողով՝
Տարուբերեալ եղկելիս
Դարանակալ ընդ ալիս
Եւ ըզգըլխովք մեր վերուստ .
Ջահեցէք լոյս հարուտ.
Շընչեցէք սիւդ բարեկամ
Աւ ձեզ բերիլ զայս երամ:
Եւ առ որ զձեզըն կոչեաց՝
Եղբայրակից մահացուացս ,
Անդուլ լերուք բարեխօս
Շըրթամք հոգեաց սիրահոս,
Պատրաստեցէք մեր կայեանս՝
Բնակակըցել յաւիտեանս : 

Յ՚ԱՌԱՔԵԼԱՊԵՏՍՆ 

Ձայն սահանացդ, արիւնըռուշտ Տիբերիս,
Ո՞ւմ հառաչէ ի լըռութեան գիշերիս`
Լուսին չետես հանգոյն գիշեր յաւիտեան
Մինչ ի կոճեղ մըկնորսն ավանց գալիլեան ,
Ոսկանատր հանուրց զարմին Ադամայ
Հըսկէր ընդ քաջ հեթանոսացն հօր՝ Պօղայ.
Եւ ոչ այնքան զըւարթ կանխէր յօդս արեւ,
Որքան ամոլքս ի մահ՝ եդեալ դէմ թեթեւ:
Ինձ գեղեցիկք սոքա քան զլուծ նախահարց
Խայտացելոց ի խընկաբեր բըլրակաց:
Նոքա որդւովք զերկրի սահման լըցուցին ,
Սոքա զորդիսն երկնաբընակս արարին ։
Որպէս մըշակ հասեալ յաւուրցըն վախճան
Յերկ վաստակոցն արկանելով զհիւռս ական,
Նոյն եւ սոքա ՚չկունս արձակեալ պարայած,
Տեսին ըզհունձս Հոգեծընունդ զաւակաց՝
Ու ի քեզ հայեացըս մի արկին սէ՛գ քաղաք ,
Եւ սարսեցին կապիտոլեան քո աստուածք։
Ցասեաւ Ներոն, ցասեան հիւպատք եւ ատեանք,
Մահ վըճռեցին. ո՜հ , ընդէ՞ր մահ՝ եւ ոչ կեանք։
Մին ըզգլուխ զոր տայր փրկչին ի կըշիռ՝
Մինչ ընդ գընդի մատնըչին գայրն ի գըրգիռ,
Արդ հեզաբար ի պատուանդան տայ խաչին ,
Ուղղել ազատ ըզգարշազարս ընդ երկին. 
Միւսն յեռանդան սիրոյն զեղեալ ցըպարպատ
Դիմէ ձօնել զաղբիւր արեանն անընդհատ…
Ժըպտին հոգիքն իսկոյն միմեանց պատահեալ
Ի կիցս երկնից ճանապարհին լուսափայ։…
Ո՜ղջ լեր Հռովմ, չիցես դու այլ խորան դից ,
Այլ դրօշակիր գագաթն անխառըն կրօնից:
Գահոյք կայսերց խորասուզին ի Տիբեր,
Դրդուին դրօշեալք եւ քաջ արանցին պատկեր.
Պետրոսեան պերճ՝ աթոռ եւ պարծք պօղոսեան
Պաշտօն առնուն ի ցուրտ լերանց խուժաստան.
Ցորչափ զեռան ջուրք յովկիան սարսռասէր
Ամբարձցէ նիշ խաչին գալու յաղթաբեր.
Անծանօթից ափանց յերկիր տարաշխարհ
Ձայն աւետեաց հասցէ ոգւոց կենսարար:
Թողցէ զանտառ երէվայրեացն օթակից՝
Եւ գիտնագոյնըս քնընեսցէ զելն երկնից :
Զամեհի դաշտն ակօսելով կապուտակ
Սուրբ տաճարացն ածեալ ուխտից պատարագ , 
Ի ծունր անկցի դէմ գըմբեթին երկնածայր՝
Քան զոր չամբարձ երկիր Հաստչին շըքեղ վայր։ 

1840