ՏԱՂ
Ի
ՎԵՐԱՅ
ԱԳՌԱՒՈՒ
Մեր
մեղքն
է
արեր
զագռաւըն
բաղայ,
Զկըտուցն
է
սըրեր
պօղպատ
ամախտայ,
Ի
բարձր
է
նստեր,
կու
կանչէ
ղա՛յ,
ղա՛յ,
Յոր
տեղ
որ
հաւ
կայ։
Յոր
տեղ
գոյնըզգոյն
հաւու
փետուր
կայ,
Ագռաւըն
է
ժողուեր
ու
հագեր
կապայ,
Ի
թեւն
է
շարեր,
կու
կանչէ
ղա՛յ,
ղա՛յ,
Յոր
տեղ
որ
հաւ
կայ։
Ագռաւն
է
հագեր
ատլաս
ու
քէմխա,
Ի
մէջքն
է
կապեր
ոսկի
հայէսա
(ղայէսա),
Ի
վըրան
քաշած
կանանչ
ղադիֆայ,
Ի
բարձր
է
թըռեր,
կու
կանչէ
ղա՛յ,
ղա՛յ,
ղա՛յ,
ղա՛յ‚
Յոր
տեղ
որ
հաւ
կայ։
Ագռաւն
է
արեր
զանձըն
փարվանայ,
Ի
մօտէ
յարծիւն
եւ
ի
մօտ
բազայ,
Թէ՝
Ես
եմ
ձեզ
պարոն
եւ
ծանր
ամիրայ,
Ի
բարձրն
է
թռե,
կու
կանչէ
ղա՛յ,
ղա՛յ,
ղա՛յ,
ղա՛յ,
ղա՛յ‚
Յոր
տեղ
որ
հաւ
կայ։
Արծիւն
զայն
լսեց,
ու
անկաւ
լուսայ‚
Ի
յօդիցն
ի
վայր
քան
զչարխի
նետ
գայ,
Գայ
բըռնէ
զագռաւն,
եւ
կու
տայ
ջաղայ,
Վա՛յ,
վա՛յ,
վա՛յ,
հազար
վա՛յ
ագռաւուն
վերայ։