Եւ
յետ
ոչ
բազում
աւուրց
կրկին
հրամ[ան]
առի
ի
վեհէն՝
գնալ
ի
հեռագոյն
վանորայսն
Արարատու:
Եւ
թէպէտ
ոչ
կամէր
հրաման
տալ,
վասն
զի
եւ
ինքն
փափագ
ունէր
տեսանել
զայն
ուխտատեղսն,
զոր
ոչ
էր
տեսեալ
բնաւ
ի
վեհապետութեանն
իւրոյ,
եւ
պատճառանօք
իմիք
փափագէր
եւ
երանելի
հոգին
տեսանել,
բայց
ցաւն
ժամանակիս
եւ
զբաղմունքն
ոչ
ետուն
թոյլ:
Վասն
որոյ
անճարացեալ
ետ
ինձ
հրաման:
Եւ
ելեալ
ի
սուրբ
աթոռոյն՝
տկարացեալ
անձամբ,
գնացի
այնու
մտօք
ի
հաւատով,
զի
բուժիցիմ
ի
չարաչար
տենդէ
ցաւոյս:
Եւ
գնացի
նախ՝
Երեւան,
որ
էր
հոկտեմբեր
ԺԶ
(16),
եւ
մի
գիշեր
մնացի
Երեւան:
Եւ
միւս
օրն
գնացի
ի
սուրբ
Վիրապ,
եւ
անտի
ի
Ակոռի
եւ
ի
սուրբ
Յակոբայ
աղբիւրն՝
ի
Մասիս:
Եւ
անդ
կատարեալ
զուխտն
իմ
եւ
մատուցանել
ետու
պատարագ:
Եւ
կատարեալ
մեր
զուխտն
եւ
դարձաք
ի
գիւղն
Արկուռին:
Եւ
անդ
սակաւիկ
մի
հանգչեալ
եւ
ճաշ
արարեալ՝
դարձաք
ի
Վիրապն:
Եւ
ի
Վիրապին
յատակն
իջեալ
իմ
ժամրարական
պատրաստութեամբն՝
աւարտեցի
զպատարագն
եւ
ելեալ
ի
Վիրապէն
մնացի
զգիշերն:
Եւ
այգուցն
առ[ե]ալ
ընդ
իս
առաջնորդ
ճանապարհին
աբեղայ
մի,
գնացի
ի
Հաւուց
Թառ,
որ
է
Ամենափրկչի
վանք,
եւ
մնալով
անդ
Բ
(2)
գիշեր:
Եւ
անտի՝
ի
Աղջոց
վանքն:
Եւ
դարձայ
ի
սուրբ
Գեղարդն
մնալով
անդ
եւ
Բ
(2)
գիշեր:
Եւ
անտի
եկի
ի
Գառնի,
մնալով
գիշեր
մի:
Եւ
անտի՝
ի
Նորք,
մնալով
անդ
եւս
գիշեր
մի:
Եւ
ապա
գնացի
ի
յԵրեւան,
եւ
գիշեր
մի
եւս
մնացի
անդ:
Եւ
ապա
գնացի
ի
Գետարգել:
Եւ
անդ
հասան
հրաւիրակքն
վեհին,
զոր
երկիցս
եւ
երիցս
մարդ
էր
յղեալ
գրով
եւ
թղթով՝
խնդրելով
զիս
շեշտիւ
եւ
արագ
արագ
հասանել
նմա:
Նախ՝
վասն
կարօտութեան
երանելւոյն:
Երկրորդ՝
վասն
գալոյ
Թօխաթու
նուիրակին՝
Աղէքսանդր
վարդապետին
եւ
Սարգիս
վարդապետին՝
աշակերտին
պատրիարգի,
որ
յետոյ
կոչեցաւ
Դէտ
Կեսարու:
Եւ
երրորդ՝
վասն
խօթութեան
պատահելոյ
նմա:
Զի
եղանակն
եւ
տարին
ծանր
էր,
եւ
օդն՝
ապականեալ,
վասն
զի
համայնք
խօթացեալք
էին
միաբանքն
ի
սուրբ
աթոռն,
եւ
եւս՝
ի
գիւղն:
Որ
եւ
բազումք
մեռան.
յորս
էր
նախ՝
հայր
սուրբն,
եւ
Թէքիրտաղցի
Սարգիս
վարդապետն,
եւ
Բաղիշեցի
Զաքարիայ
վարդապետն,
եւ
հոգեւոր
տիրոջ
մահտեսի
Աւետիսն,
եւ
այլք
ի
մահտեսեաց
եւ
ի
գիւղէն
յոլովք:
Իսկ
այլք
խօթացեալք
ընդ
երկար
տկարութեամբ
հազիւ
գտան
զառողջութիւն
մինչեւ
ի
սուրբ
պասեքն:
Որ
եւ
ի
տեսանելն
իմ
զեկեալսն
եւ
զգրերն
աճապարեցի,
եւ
դարձայ
ի
կրունկն
Երեւան
եւ
հասայ
Էջմիածին
նոյեմբերի
Դ
(4):
Վասն
զի
կամէի
գնալ
ի
Բջնի,
ի
Կարենիս
եւ
այլ
վանորայսն,
բայց
ի
բաց
թողի,
որովհետեւ
հրաւիրեցայ
ի
վեհէն
եւ
փութացայ
ի
սուրբ
գահն՝
ի
տեսութիւն
սրբազանին: