Զկնի
այսորիկ
մինչ
էի
ի
Երեւան
վասն
շնորհաւորելոյ
զհաստատութիւն
եւ
զիշխանութիւն
Երեւանայ
խանին
ահա
կրկին
հրաման
եկն
ի
մեծ
Խանէն
Երեւանայ
խանին,
զի
ի
նորանալն
լուսնի
երեքին
չուիցէ
Երեւանու
եւ
ի
գաւառէն
Արարատու
եւ
գնասցէ
ի
դաշտն
Մուղանու
որ
է
ԺԵ
(15)
աւուր
ճանապարհ
Երեւանայ:
Եւ
պատուիրեալ
էր
ի
մեջ
րախամին,
թէ՝
«Առցես
ընդ
քեզ
զԽալիֆայն
եւ
զաղայներն,
զքալանթարն
եւ
զմէլիքներն,
եւ
քանի
մի
քէտխուտայք,
եւ
գայցէք
անյապաղ
ի
Մուղանու
չօլն,
զի
պատշաճաւոր
խօսք
եւ
խորհուրդ
ունիմ
ընդ
ամենեսեանդ»:
Եւ
ահա
պատրաստեալ
եմ
գնալ
յետ
չորից
եւ
հնգից
աւուր,
զօր
Տէր
Յիսուս
եւ
Աստուածն
ամենակարող
ի
բարին
յաջողեսցէ
եւ
խաղաղութեամբ
հասուսցէ
զմեզ
ի
սուրբ
Աթոռս
եւ
ի
մետաղս
մեր:
Աստուծոյ
եւ
աղօթից
ձերոց
ապաստան,
զի
ի
բարին
եզերեսցի
կամքն
եւ
յառաջարկութիւն
մեծի
Խանին:
Եւ
ընդ
այս
յոյժ
զարմացեալ
եմք:
Եւ
ոչ
գիտեմք,
թէ
վասն
է՞ր
է
կոչումս
այս:
Միայն
Աստուծոյ
է
գիտելի:
Բայց
կարծիք
ոմանց,
թէ
զշահն
նստուցանելոց
է
ի
գահոյս
իւր:
Եւ
իսկ՝
ոմանք,
թէ
ինքն
նստելոց
է:
Բայց
հաւաստին
եւ
վասն
էրն
ոչ
է
յայտնի:
Իսկ
մեք
աղաչեսցուք
զԱստուած,
զի
բարին
առաջնորդեսցէ
եւ
ի
հաճոյս
իւր
յաջողեսցէ:
Ամէն: