Եւ
յորժամ
էանց
դառնութիւն
օդոյն
ձմեռայնոյ,
եւ
կակղացաւ
սակաւ
մի
եղանակն
եւ
մտաք
ի
թուականն
ՌՃՁԴ
(1735),
եւ
ապրիլ
ամսոյն
չուեաց
խաղաց
Թահմազ[ղուլի]
խանն
ի
վերա
Ղարսայ
քաղաքին՝
կողմամբն
Ղազախու
եւ
Լօռու՝
մինչեւ
սպառեալ
էր
ձիւնն
ի
լեռնային
կողմանցն
յայնցանէ:
Քանզի
լուաք
ի
զօրաց
պարսից
եւ
մերձակայից
Խանին,
թէ
զծործոր
մի
յորում
կամէին
անցանել
եւ
շրջիլ
ի
վերա
Ղարսայ,
սուսերօք
իւրեանց
պեղեցին,
հատին
եւ
ճանապարհորդեցին
անցանել:
Որ
եւ
ի
գիշերին
այնմիկ
կրկին
ձիւն
եկեալ
ելից
զճանապարհն,
յորում
աշխատեալ
էին
աւուրս
Բ
(2):
Եւ
ապա
այնուհետեւ
ընդ
այլ
ճանապարհ
անց
գտեալ
բազում
դժուարութեամբ
հասին
ի
սահմանս
Ղարսայ:
Որ
եւ
ելեալ
ընդդէմ
միմեանց
զմի
օր
պատերազմեցան
ընդ
իրեարս:
Եւ
երկուց
կողմանց
անկան
մեռեալք
եւ
վիրաւորեալք՝
իբրու
Զ
(6)-Է
(7)
հարիւրից:
Բայց
կողմն
հագարացւոց
ի
փախուստ
դարձան:
Եւ
Խանն
դարձաւ
ի
բանակտեղն
իւր՝
ի
տեղի
անուանեալ
Եախնի
թէփէ:
Եւս
վասն
ոչ
գոլոյ
խորակ
բաւական
զօրացն
եւ
գրաստուցն
դարձաւ
հանճարեղն
եւ
երկրորդ
Աղեկսանդրն
ի
յԱյրարատ՝
Պաշ
Ապարանովն
գալ
յԵրեւան
եւ
յԷջմիածին: