Գողգոթայի ծաղիկներ

ՍԻՐՏՍ Է ՅՈԳՆԱԾ…

Սիրտս է յոգնած, վիրաւո՜ր.
Ո՛չ մէկ գարնան ծաղիկներուն կը սպասէ.
Կին մը ապուշ մոլուցքով
Զայն բըզըքտեց. արդ տասը լոյս մատերէն
Արիւններս են, որ հատերու պէս նուռի,
Կաթիլ կաթիլ կը ծորին…
Սիրտս է յոգնա՜ծ,
Ու սէրս իմ մէջ վիրաւոր։

Քնարս է տըրտում, փըշրըւա՜ծ.
Կը սպասէ ո՛չ մէկ տօնական գինիի.
Կին մ՚անգիտակ ոճիրով
Անոր լարերն աղիքներուս պէս փետտեց.
Ու տօսախէ պորտին մէջ
Կըթեց թոյներն իր ծիծերուն ու լեզուին…
Քնարս է տըրտո՜ւմ,
Ու երգս իր մէջ վիրաւոր։