ԵՐԳ
Դ
ՆԱՐԳԷՍ
Յոյժ
չըքնաղ,
հըմայո՜ւն
Նարգիսոս
պատանւոյն
Պատկերիկդ
անապակ,
Օ՜
նարգէս
անուշակ:
Երբ
ժըպտիս
լուռ
այսպէս`
Սիրունիկ,
գեղատես,
Եւ
բուրես
անարգել,
Կըրնա՞մ
քեզ
չի
կորզել:
Տեսքդ
աղուոր,
գեղազարդ
Կ’ընէ
սիրտն
իմ
զըւարթ.
Լուրթ
գոյնիդ
շառաւիղն
Աչքերուս
է
խըտիղ:
Ձօնէ
քեզ
վառ
արփին
Իր
նըշոյլք
առաջին,
Այգն
ալ
իւր
արցունքներ
Ծոցդ
հեղու
զովաբեր:
Սիւքին
հետ
գիրկ
ընդ
գիրկ,
Երբ
ժըմտիս
չըքնա՜ղ,
գի՜րգ,
Ներսս
ամբողջ
կը
զարթնու
Տենչանքը
սիրելո՜ւ:
Տենչա՜նքը
ոսկեղէն,
Անուրջի
մի
հիւսկէն:
Որ
օր
մըն
ալ,
աւա՜ղ:
Պի՞տ’
թողնի
քեզ
պէս
վա՜ղ:
