ԱՌ
ՑՕՂԻԿՆ
Ի
ՎԱՐԴԻ
Դեռ
կը
ննջե՞ս
զովիկ
ցօղիկ`
Այդ
վարդենւոյդ
ի
քնքուշ
գիրկ,
Տե՛ս,
պատռեցաւ
ցայգոյն
սեւ
քօղ,
Կը
ճաճանչէ
այգոյն
վառ
շող.
Սիրանուագ
սոխակն
աղուոր
Կը
դայլայլէ
ի
ճղւոյն
օրօր,
Յուշիկ
սահի
առուն
խոխոջ:
Օ՜ն,
արթնցի՛ր
դու
եւս
ցօղիկ`
Ծաղկիդ
գրկէն
նուրբ
եւ
փափկիկ,
Ալ
բաւ
ննջես
այսպէս
մուշմուշ
Պահ
մ’ալ
սիրոյ
համբոյրք
անուշ
Քաղէ`
կարմիր
թերթիկներէն,
Որք
պատրաստ
են
քեզ
տալ
նորէն:
12
մայիս,
1901