ՉՔՆԱՂԱԳԵՂՆ
ՇՈՒՇԱՆԻԿ
Ա՜հ,
ի՞նչ
ես
դու,
հըրեշտա՞կ,
Թէ
պերճ
հուրի
մ’ըսպիտակ.
Ցոլքըդ
չունի
վառ
արփին.
Ծաղկունք
բոյրիդ
նախանձին.
Գերազանցես
դու
յաւէտ
Առուակն
յըստակ
եւ
վէտվէտ.
Լուրթ
աչքերէդ
շողշողակ`
Իր
գոյնն
առնէ
մանիշակ.
Հրեղէն
վարսերն
արեւուն
Չարժեն`
մազերդ
ոսկեգոյն.
Վարդի
թերթ
են
քու
այտեր.
Շըրթունքներդ
մեղր
քաղցրաբեր.
Ինքիր
մէջըդ`
սէր
ես
դու,
Իսկ
ինձ
համար`
հո՜ւր,
ազդու:
Այլք
կը
կոչեն`
գեղեցիկ,
Լուսանըման
Շուշանիկ: