Որովհետեւ
առաւել
սիրոյն,
զոր
ունէր
ընդ
հիգոյս
առեալ
զիս
վեհն՝
զբօսանաց
աղագաւ
գնացինք
ի
վանորայս
եւ
յանապատս:
Բայց
ոչ
կարացին
տեւել
անդանօր
ի
սուրբ
ուխտն՝
վասն
զբաղմանցն
եւ
մեծի
հոգունակութեան
սուրբ
աթոռոյն:
Եւ
զի
աւելի
քան
զԼ
(30)
մարդ
կայինք՝
նոյնպէս
եւ
առաւել
գրաստքն,
եւ
թուիւր
ձանձրութիւն
լինիլ
ասպնջակացն
մերոց:
Եւ
զի
նրբահայեաց
գոլով
Վե
(հե)հն
եւ
յոյժ
ցաւեցող
վասն
ամենեցուն՝
ոչ
կամէր
բնաւ
զձանձրանալն
ումէք,
վասն
որոյ
աճապարէր
դառնալ
ի
սուրբ
գահն:
Մանաւանդ
զի
էր
եւ
ժամանակն
խառնակ,
եւ
ազգի-ազգի
զրոյցք
գային
ի
լսելիս
վեհին
վասն
գալստեան
Թահմազ
[ղուլի]-խանին
եւ
շարժելոյ
զօրացն
պարսկային,
փութացաւ
զդարձն
անդրէն
առ
ի
սուրբ
աթոռն,
զի
հոգասցէ
զհոգս
ամենեցուն:
Եւ
զի
այսպէս
բնաւորեալ
է
ի
բնութիւնս
մերազնեացս
ի
բնուստ
անտի՝
ոչ
հոգալ,
եւ
ոչ
ցաւել
եւ
ոչ
փոյթ
ունել
յամենայնէ,
այլ
իւրաքանչիւր
զիւր
հանգստութիւնն
ջանալ,
եւ
ապահովիլ
եւ
պաշտիչ
ուրուականին
իւրոյ
լինել,
իսկ
զամենայն
ցաւս
ընկենուլ
ի
վերա
գլխոյն:
Եւ
մինչ
կենդանի
է
թէ՛
իրաւի,
եւ
թէ՛
անիրաւ,
սակաւ
մի
ցաւեցող
ցուցանել
զինքն
մեծաւորին
իւրոյ,
եւ
այնպէս
թուի
ինձ՝
վասն
օգտի
անձին
իւրոյ
իսկ
եւ
բարեկեցութեան:
Եւ
յետ
վախճանին
այլ
ոչ
յիշել
ամենեւիմբ
եւ
ոչ
ցաւիլ,
այլ
փոխանակ
ցաւելոյ
եւ
կսկծելոյ՝
եպերել
եւ
հեգնել,
որպէս
ի
բնուստ
անտի
ունին
զայն
ազգն
մեր,
որոյ
զպատճառն
ոչ
այլ
ինչ
գիտեմ,
եթէ
ոչ՝
զտգիտութիւն
եւ
զապերախտութիւն:
Բայց
ես
կրկին
հրաման
առի
ի
վեհէն
գնալ
ի
սուրբ
անապատն
Լուսաւորչայ
եւ
մնալ
անդ
շաբաթ
մի
առանձին,
եւ
ապա
գալ:
Եւ
ետ
հրաման
գնալ:
Որ
եւ
եկեալ
հայրն
անապատին՝
Յոհան
վարդապետն,
իբրու
խնդրելով
զիս
ի
վեհէն:
Էառ
եւ
տարաւ
յանապատն:
Եւ
գնացեալ
մնացի
անդ
շաբաթ
մի
եւ
դարձայ
ի
սուրբ
աթոռն: