684 թուականի պատմութիւն

[ ԽԱ. Հաւատալն Հոնաց ի Քրիստոս ի ձեռն եպիսկոպոսին Իսրայեղի, եւ կործանումն զոհարանացն եւ կանգնել խաչին Քրիստոսի ]
       1  Քանզի յորդորեալ էին յոյժ յունկնդրութիւն բանից առնն Աստուծոյ բարեմիտ իշխանն մեծագահ Աղփ Իղութուեր մեծամեծաւքն հանդերձ եւ աշխարհախումբ բանակաւքն, որոց ախորժաբար լուեալ զծաղկազարդ նորա վարդապետութիւնն եւ զքաղցրուսոյց զխրատն, փառաւոր առնէին զԱստուած եւ ասէին. 2  «Արդ հաւատամք ճշմարտութեամբ, եթէ առաքեաց Տէր ի ձեռն սորա զմխիթարութիւն շնորհաց իւրոց առ մեզ, զի ապրեցուսցէ զմեզ ի խաւարային գործոց եւ յամենայն սատանայական գնացից »։
       3  Ապա այնուհետեւ մխիթարութեամբ հնազանդեցուցեալ զանձինս միամտութեամբ լծոյ ծառայութեանն Քրիստոսի՝ սրբութեամբ եւ պարկեշտութեամբ զարդարէին զանձինս ի պահս Քառասներորդացն պահաւք եւ աղաւթիւք զցայգ եւ զցերեկ ըստ հոգեւոր նախանձուն այր քան զընկեր փութային յերկրպագութիւն սրբոյ եկեղեցւոյն՝ մոռանալով զառաջին որկորստութեանն սովորութիւնն՝ զայն եւս շնորհաւք լուսատու խրատու սրբոյ եպիսկոպոսին ի բաց քերեալ ի մտաց նոցա։ 4  Երագ երագ հնազանդելով հրամանի սրբոյ եպիսկոպոսին՝ վաղվաղակի յանձն առնոյր աստուածասէր իշխանն իւրով մաւտակաց մերձակայիւքն զեաւթանեսին եաւթներորդսն ամի ամի սրբութեամբ կատարել։ 5  Զի ինքն էր բարեմիտ այր յոյժ, նոյնժամայն հրամանակատար լինէր աստուածային պատուիրանին, կարգելով զինքն բարեպաշտ՝ հալածականս առնէր զորդիսն խաւարի։
       6  Այսպէս հաւատացեալ լուսափայլ վարդապետութեան նորա՝ աւր ըստ աւրէ պայծառանայր սիրովն Քրիստոսի, ասպնջական ցանկալի սուրբ հաւատոցն լինելով՝ յաշխարհածնունդ հայրենեացն որդի գտանիւր շնորհացն Աստուծոյ՝ մերձաւոր կենարար կենացն լինելով եւ ինքն ։ 7  Այլ ուժով պնդութեամբ հարստութեանն քաջ եւ անուանի եղեալ ի մարտ պատերազմաց, որպէս Ուղումպ ազգք Յունաց հզաւր երեւեալ առ ամենեսեան՝ զհոյակապ քաջութեանն անուն ժառանգէր՝ բազում գործս արութեան ցուցեալ եւ անդ ի Թուրքաստանսն առ Խազր խականին ։ 8  Վասն որոյ ի սէր իւր գրաւել զնա՝ խոստանայ հարկաւորեալ զդուստր իւր նմա կնութեան ։ 9  Եւ ինքն զլիթուերութեանն բերելով պատիւ՝ փառաւորեալ լինէր ի մէջ երից աշխարհացն ։
       10  Եւ քանզի իբրեւ զպսակ պարծանաց ընդունէր զխրատն ի լուսաւոր վարդապետութենէ եպիսկոպոսին, առ սակաւ սակաւ ջանայր խափանել ի վերայ մեռելոցն զմոլեկան լալիսն եւ զդիւական սրակոծութիւնսն՝ գարշելի եւ պիղծ համարելով զհայրենի պաշտամունսն, ուխտէր առ ամենեսեան զԱսպանդիատայ զզոհարանսն եւ զայլոց չաստուածոցն խափանել զնուէրս եւ պաշտել զԱստուած կենդանի՝ զարարիչն երկնի եւ երկրի, եւ զորդին միածին, եւ զՀոգին համազաւր։ 11  Եւ զամենայն յաւելուածս չարեաց իւրոց հերքելով ի բաց ի մտաց իւրեանց, իբրեւ զարդի ծնեալ մանուկ անխարդախ կաթինն փափագէր ։ 12  Շինէր ի տեղիս տեղիս եկեղեցիս եւ մեծացուցանէր զպատիւ քահանայիցն Աստուծոյ։ 13  Քանզի վարսաւոր ծառոցն կաղնեացն բարձրագոյնից, զորս ձաւնեալ էին Ասպանդիատայ գարշելոյ՝ առ ի զոհս մատուցանելոյ նմա ձիովք, զորոց զարիւնն հեղուին զծառաւքն եւ զգլուխն եւ զկաշին արկանէին զոստովք ծառոցն, հրամայէր եպիսկոպոսն հատանել զմի ի նոցանէ, որ գլուխ եւ մայրն էր ամենայն ծառոցն բարձրագունից, ձաւնելոցն յանուն դիցն սնոտեաց, զոր պաշտէին յոքումբք աշխարհն Հոնաց, իշխանն եւ ազատքն ամենայն, զի համարէին զնա աստուածոցն փրկիչ եւ կեցուցիչ եւ տուող ամենայն բարեաց։
       14  Եւ իբրեւ լսէին զայն, թէ հրամայէ հատանել զսկայաձիր դիւցազանց ծառն, որով գայթակղեալք էին ի կործանել, ամենեցուն զճիչ բարձեալ, զաւձիս հարեալ՝ ի ձայն բարձր աղաղակէին կախարդքն եւ քաւդեայքն, վհուկքն եւ քրմապետքն հանդերձ ռամկաւքն առ իշխանն Հոնաց եւ առ մեծամեծսն աշխարհին եւ ասէին, եթէ. 15  «Զիա՞րդ մարթէք եւ իմանայք եւ գիտէք առնել զայդ, զոր հակառակորդն մեր եւ թշնամի աստուածոցն մերոց ասէ ընդ ձեզ հատանել զծառն զայն։ 16  Եւ ընդէ՞ր իսկ բնաւ անսայք նմա եւ լսէք քանդել եւ աւերել, կործանել զբագինս մեհենաց մերոց, զոր հարքն ձեր կանգնեցին՝ թագաւորք եւ իշխանք, եւ աշխարհս մեր բոլորովին պաշտեցին մինչեւ ցայժմ եւ գտին զպարգեւս բարեաց ի նոյն ինքն ի դիցն մեհենաց, եւ ի ծառոցն ձաւնելոց շնորհեցին զմարդաշատութիւն աշխարհիս՝ զաւրաւոր եւ յաղթող լինել ձեզ ի պատերազմունս թշնամեաց ձերոց։ 17  Արդ՝ դուք համարիք ինչ զդա եւ լսէք բանի դորա եւ տայք դմա զիշխանութիւնդ զայդ հանել, աւերել, քակտել զմեհեանս աստուածոց ձերոց ։ 18  Ո՞չ ապաքէն յորժամ պաշտէիք եւ մատուցանէիք զզոհս եւ զնուէրս առաջի ծառոցն յանուն սկայազաւր քաջին Սպանդիատայ, զոր ինչ խնդրէիք, առնուիք եւ գտանէիք զբարիսն. զհիւանդս առողջացուցանէր, զչքաւորս եւ զաղքատս մեծացուցանէր ։ 19  Յարեգակնակէզ երաշտոցն եւ տոթախառն ջերմութեանցն անձրեւ ածէաք ձեզ նոցա զաւրութեամբն, որ զտապ խոշակին զովացուցանէր, եւ զբոյսս եւ զտունկս դալարեցուցանէին եւ զպտուղս պարարեցուցանէին ի վայելումն եւ ի կերակուր ձեզ։ 20  Նոյնպէս եւ ի սաստիկ անձրեւաց եւ ամբոց. յեթերական փայլակնացայտ աւդոց որոտընդոստ խռովութեանցն խաղաղութիւն առնէաք ձեզ։
       21  Բայց արդ՝ թէեւ այլ մոլորական բանից դորա հաւատայք եւ պաշտէք զԱստուածն, զոր դայն քարոզէ ձեզ, սակայն զբնական աստուածսն ձեր, զոր նախնիք ձեր եւ դուք պաշտեցիք, ոչ է պարտ ձեզ թողուլ եւ ուրանալ եւ ի բաց ընկենուլ եւ մատնել ի ձեռս դորա, որ ընդ ոտն արկեալ մանրեսցէ։ 22  Այլ նոյնպէս պաշտեցէք, զի մի՛ սրտմտեալ բարկասցին եւ յանդիմանեսցեն զաշխարհս մեր մեծամեծ եւ չարաչար հարուածովք ։ 23  Այլ եւ ո՞վ իշխեսցէ իսկ մաւտել, հպել եւ մերձենալ ի յայն վայրն, ուր սկայազաւրին Սպանդիատայ մեհեանքն եւ բագինքն շինեալ եւ հաստատեալ են, կամ ի ծառն գեղեցկաբոյս, որ պահիչ եւ կեցուցիչ է աշխարհիս այսորիկ ։ 24  Ո՞չ ապաքէն որք անգիտութեամբ ի ծառոյն յայնմանէ յանկելոյ տերեւոց եւ կամ ի փայտից ինչ, որ ի նմանէ, առնուին ի պէտս ինչ իւրեանց, չարաչար կեղաւք եւ այսահարութեամբ այլ եւ մահուամբ իսկ յանդիմանէր զնոսա եւ տունն եւ ազգն հատանէր։ 25  Եւ արդ՝ դա կարէ՞ հպել, մաւտել եւ կտրել զդա եւ կամ աւերել զմեհեանսն աստուածոց մերոց ։ 26  Արդ գիտեմք զայս, եթէ յամառեալ պնդի եւ մերձեսցի առ նոսա, յանդիմանի չարաչար ցաւաւք, այլ եւ ի կենաց իսկ հատանի այրդ այդ »։
       27  Յայնժամ պատասխանեալ իշխանն Հոնաց առ քաւդեայսն եւ առ կախարդսն եւ վհուկսն եւ առ պաշտաւնեայս բագնացն եւ ծառոցն, եւ ասէ. 28  «Մեք հաւանեալ հաւատացաք քարոզութեան առնս այսմիկ եւ պաշտեմք եւ երկրպագեմք Աստուծոյն, զոր դայն քարոզէ մեզ, եւ ոչ արգելումք զդա յաւերելոյ եւ ի քանդելոյ զմեհեանս եւ խլելոյ եւ կտրելոյ զծառն եւ այրել ի հուր։ 29  Արդ՝ եթէ դուք կարող ինչ էք բագնաւք եւ մեհենաւք եւ ծառաւքն ձաւնելովք զարհուրեցուցանել ինչ զդա եւ կամ ի ցաւս ծանրութեան ախտի ինչ արկանել եւ կամ մահ հասուցանել իսկ ի վերայ դորա, հաւատամք ի ձեզ եւ հաստատիմք անդրէն շինել եւ պաշտել զմեհեանս եւ զբագինս եւ զանդրիագործ պատկերսն եւ երկիր պագանեմք ծառոցն եւ մատուցանեմք զոհս եւ նուէրս, որպէս մինչեւ ցայժմ։ 30  Ապա եթէ դուք ոչ կարէք յանդիմանել զդա եւ զարհուրեցուցանել ինչ, եւ դա աւերեալ քանդէ զբագինս եւ զմեհեանս եւ հատանէ զծառս եւ ի հուր այրէ, եւ ոչ ցաւք ինչ հասանեն դմա եւ ոչ մահ, մեք նոյնպէս հաւանեալ հաւատամք ի դա, եթէ յԱստուծոյ առաքեցաւ դա մեզ, եւ երկրպագեմք միոյ Աստուծոյ, որ արար զերկինս եւ զերկիր, զարեգակն եւ զլուսին եւ զաստեղս, եւ զձեզ կապեալ ոտիւք եւ ձեռաւք՝ մատնեցից ի ձեռս դորա, որ ընդ նոյն ծառաւքն եւ ընդ մեհենաւքն զձեզ այրեսցէ »։
       31  Յայնժամ քաւդեայքն եւ կախարդքն եւ վհուկքն Ափրոդիտեայ մոլեկան կախարդութեամբն սկսան դիւթութիւնս առնել։ 32  Ստապաճոյճ գետնակոչութեամբքն ուռուցս եւ բարբաջմունս իմն յաւրինէին, եւ ոչ ինչ կարէին գործել ի սուտ եւ ի մոլար արուեստիցն իւրեանց ։ 33  Զի երբեմն յառաջ քան զայս կապէին զմարդիկ անյայտ կապանաւք եւ, զոր կամէին, ի ծանր ցաւս արկանէին՝ այսս առաքելով ի նոսա։ 34  Եւ ապա քարոզէին նոցա փաստապատիր բանիւք, եթէ պարտ էր ձեզ զոհս եւ նուէրս մատուցանել մեհենացն եւ ծառոց, եւ ոչ մատուցէք՝ փոխանակ այնորիկ եղեւ այդ առ ձեզ յանդիմանութիւն ի մեծէ աստուածոցն մերոց, բայց արդ առէք զոհս եւ նուէրս եւ մատուցէք առաջի ծառոցն եւ մեհենացն, ապա ապրիք ի ցաւոց եւ ի հարուածոց այտի ։ 35  Եւ յառաջն յաղագս ահ արկանելոյ նոցա, որպէս ասէինն, նոյնպէս առնէր եւ կատարէր սատանայ։ 36  Այլ եւ երբեմն առ աչաւք եւ ցնորաւք անձրեւս սաստիկս երեւեցուցանէին եւ երբեմն երաշտաւք ցամաքեցուցանէին զերկիր դիւակործան եւ սատանայագրգիռ մոլորութեամբքն ։ 37  Եւ այնու ամենայնիւ գայթակղեցուցանէին եւ կործանէին զաշխարհս նոցա, զի մոլորեալք էին եւ մոլորեցուցանէին զյողդողդամիտսն ։
       38  Ապա յայնժամ ոչ կարացեալ յայսցանէ զմի ինչ ի գործ եւ ի կիր արկանել եւ զարհուրեցուցանել զայրն Աստուծոյ եւ յաղթել նմա, զի կապեցան եւ փակեցան ի նշանէ Սուրբ խաչին ամենայն զաւրութիւնք նոցա, ապա սկսաւ խաւսել եպիսկոպոսն՝ սուրբ աւրէնսուսոյցն, առ իշխանն Հոնաց եւ առ մեծամեծսն, եւ ասէ. 39  «Ես ոչ ինչ զարհուրիմ եւ երկնչիմ կամ զմտաւ ինչ ածեմ վասն դոցա զրախաւսութեանդ, զի են իսկ դոքա անյոյսք ի ճշմարիտ կենացն Աստուծոյ, որ կամին դիւապաշտ կախարդութեամբն զարհուրեցուցանել զիս, որպէս եւ զայլս ի մարդկանէ զմորոսամիտս ։ 40  Եւ ոչ ի ծառոցդ բարձրագունից մեհենաց զմտաւ ինչ ածեալ՝ զանգիտեմ կերպ ի կերպս լինելով դոցա առաջի իմ, այլ ես յայտ յանդիման ամենեցուն ձեր գործեմ աներկիւղաբար՝ յուսալով ի շնորհս Սուրբ խաչին Քրիստոսի։ 41  Եւ բառնամ զկարծիս ի սրտից ձերոց եւ զծառագոթի մոլորութիւնդ, որ ոչ ինչ իսկ են եւ ոչ չար ինչ կամ բարի առնել կարեն եւ ոչ զպաշտաւնեայսն պատուել կարեն եւ ոչ անարգել զթշնամադիրսն իւրեանց, զոր այժմ դուք աչաւք ձերովք տեսանէք առ կուռսն համերս, թէ որպէս մանրեալ փշրեսցի ի ձեռաց իմոց եւ ընդ ոտն անկեալ կոխեսցի ի գնացս աշխարհի »։
       42  Յայնժամ հրամայէր եպիսկոպոսն քահանայիցն առնուլ փայտատ ի ձեռն, դնել ծունր եւ աղաւթել՝ կարդալով առ Աստուած զսաղմոսս զայս. 43  Յարիցէ Աստուած, եւ ցրուեսցին ամենայն թշնամիք նորա, փախիցեն ատելիք նորա յերեսաց նորա ։ 44  Եւ ապա արարեալ զնշան խաչին ի վերայ ծառոցն բարձրագունից, զորս ձաւնեալ էր յանուն Ասպանդիատայ գարշելւոյն, եւ դիմեալ ի ներքս քահանայիցն առ հասարակ՝ կտրեցին զծառսն, եւ նոյնժամայն հրամայէր բերել ի քաղաքն Վարաչան։ 45  Եւ կոչեալ առ ինքն ի ճարտարագործ հիւսանց քաղաքին՝ հրամայէր առնել զնա խաչ պայծառակշիւռ, բոլորագուլ եւ յաւրինուածաւք նկարակերպ, եւ պէսպէս կենդանագիրս հաստատեաց, եւ սոսընձեալս ի վերայ բոլորովին ծածկելով գեղեցկութեամբն, պատկերագործ նմանահանութեամբն ճշգրտեալ, ի ծայրից մինչեւ ի խոնարհ համանման դեղաւքն պաճուճեալ։ 46  Նոյն աւրինակ եւ յաջոյ կողմանէ գեղեցկագոյն իմն եւ լուսեղէն խաչս մի զմիոյ զկնի ի վերուստ ի վայր տողեալ՝ պնդէր հաստահեղոյս բեւեռաւք, եւ առ ի յստորելն՝ դռնակ մի երկբացիկ քանդակագործ, շուշանաձեւ, չորեքկուսի, յորում կայր խաչ մի արծաթեղէն՝ մասնաւորեալ ի տէրունական խաչէն։
       47  Այսպիսի աւրինակաւ կարգեալ եւ յարմարեալ զանազան եւ հրաշալի գեղեցկութեամբ՝ կանգնէր զնա յուխտի եւ ի խնդրուածոց տեղի յարքունական դրանն ընդ արեւելս։ 48  Ասէ. «Առաջի այսր ամենակեցոյց նշանիս երկրպագեցէք Տեառն արարչին ձերոյ, զի որն սովորն էիք երկիր պագանել ծառոյդ այդմիկ մոլեկան մտածութեամբ, սովորական ընդելութեամբն երկիր պագէք խաչիդ եւ անտեսանելւոյ պատկերի աստուածութեանն։ 49  Եւ քանզի ուտէիք եւ ըմբէիք զմիս եւ զարիւն զոհիցն անասնոցն, եւ զոր դիւացն առաջի ծառոցն մատուցանէիք, վասն այնորիկ փոխանակ նուիրեալ ծառոցն զխաչն իւր կանգնեաց ի մէջ տիեզերաց եւ փոխանակ արեանցն զոհիցն զարիւնն իւր ետ ի քաւութիւն մեզ ամենեցուն ։ 50  Արդ՝ գիտեմ, զի անգիտութեամբ արարէք, զոր ինչ արարէքն, բայց այժմ այսուհետեւ մատուցէք զանձինս ձեր առաջի աթոռոյ շնորհացն Աստուծոյ՝ թաւթափելով ի բաց զամենայն ախտս չարեաց անաւրէնութեան ձերոյ եւ զփառացն լուսոյ պատմուճանն արժանի լիջիք զգենուլ յանձինս ձեր»։
       51  Իսկ բարեպաշտ իշխանն Հոնաց իբրեւ լսէր զայն մեծամեծաւք հանդերձ, յորդորեալ ի սէր եւ յերկիւղն Աստուծոյ՝ եւ զայն եւս տեսանէր, թէ ոչ յայնցանէ, զոր քաւդեայքն ասէին՝ յանդիմանել ինչ նմա ի ծառոցն մեհենից եւ անկանել ի ցաւս ծանունս եւ հասանել ի մահ, ոչ ինչ դիպեալ նմա յայսցանէ չար, այղ եւս քան զեւս առաւել պայծառացեալ զուարթանայր եւ զաւրանայր ի գործ մշակութեանն Քրիստոսի։ 52  Եւ նոքա առաւել եւս հաստատէին ի հաւատսն եւ լսէին զբան վարդապետութեան նորա։ 53  Ապա յայնժամ մեծասաստ իշխանութեամբ տայր հրաման զսատանայակուր եւ զդիւամոլ ազգ կախարդացն եւ քաւդեացն գլխաւոր քրմապետաւքն հանդերձ ունել եւ կապել ոտիւք եւ ձեռաւք, եւ ածեալ առաջի առնն Աստուծոյ՝ տայր ի ձեռս նորա։ 54  Իսկ նա հրամայէր զոմանս ի հուր ընկենուլ ի յանցս ճանապարհաց, յել եւ ի մուտ փողոցեացն՝ առ ի տեսիլ առնել զսնոտի զաւրութիւն կախարդութեանն, եւ զոմանս բանդարգելս արարեալ։ 55  Եւ զերծեալ աշխարհն ամենայն յունայնակրաւն պաշտամանցն՝ հնազանդեցան ամենահեշտ լծոյ ծառայութեանն Քրիստոսի։ 56  Քանզի ոմանց, որոց կապեալ ունէին յանձինս իւրեանց զոսկեղէն հեթանոսական ձուլածոյսն, հրամայէր զերծուլ եւ հանել ի նոցանէ եւ ինքն իւրովք ձեռաւքն խորտակէր յանդիման ամենեցուն՝ առնելով եւ զայս նշան տէրունական խաչին։ 57  Այսպէս եւ այսու աւրինակաւ ցուցանէր առ ամենեսեան զիւրն աստուածպաշտութիւն։
       58  Եւ կարգեցաւ այս ամենայն կարգաւորութիւնս ի սուրբ Քառասներորդսն ի բիւրաւոր արքունական Հոնաստանեայցն բանակս, կազմեցաւ, պատրաստեցաւ կամաւք Տեառն Աստուծոյ ի ձեռն եպիսկոպոսին, ազդեցութեամբ Հոգւոյն Սրբոյ, որով ծաւալէր շնորհք պարգեւաց անպատում փառացն Քրիստոսի։ 59  Իսկ ծագումն արփիափայլ լուսոյ Պասեքին սրբոյ իբրեւ հասանէր, բազումք ի քրմապետացն եւ ի գլխաւոր կախարդասար քաւդէիցն դեռեւս ի դժնդակ կապանս անկեալ դնէին։ 60  Բայց ապա հաւանութեամբ իշխանին Իլութուերու ժողովեալ բոլոր քաղաքայնոցն՝ հրաման լինէր ատեան դնել եւ հրապարակս յաւրինել։ 61  Եւ տուեալ ցեղիցն երկաքանչիւրոցն պայքար յանդիման կաճառախիտ բազմութեանն՝ սկսաւ եպիսկոպոսն յաստուածային Գրոց ձեռն ի գործ արկանել վարդապետական բանին եւ սաստկագոյն յանդիմանէր զնոսա եւ ի նախատինս դսրովանաց արկանէր։ 62  Եւ զրապարիշտ եւ թշուառական քուրմքն յամաւթ եղեն ի տէրունական խաչէն, զոր միշտ ի ձեռին ունէր եպիսկոպոսն։ 63  Պակուցեալ սրտաբեկք լինէին եւ ինքեանք իսկ զանձինս դսրովէին, խոստովանեալ զիւրեանց մեղս՝ դարձան ի հաւատս ճշմարիտս, զքուէս կորուսիչ հմայիցն ի ձեռն տուեալ եպիսկոպոսին՝ ի նիւթ հրոյ ծախէին՝ արժանի լինելով վերստին ծննդեանն ի ձեռն սրբոյ աւազանին։
       64  Իսկ իբրեւ ետես իշխանն զայն Հոնաց, ամենայն բազմութեամբն հանդերձ առաւել եւս հաստատեցան ի սէր հաւատոցն Քրիստոսի՝ հեռացեալ ի սնոտիագործ պղծութեան պաշտամանցն։ 65  Քանզի յաւուր նաւակատեաց նորոգազարդ նշանի խաչին, զոր կանգեալ էր եպիսկոպոսին յարքունական դրանն, արարեալ իշխանին զենմունս պատարագաց եւ ամենայն մեծամեծացն, մինչդեռ զաւրհնութիւնսն կամէին երգել քահանայքն ի վերայ ընծայիցն առաջի խաչին, ասէ եպիսկոպոսն ցիշխանն. 66  «Ահա զխոստմունս սիրոյ քո, զոր ունիս առ Աստուած, այսաւր հատո՛ Տեառն հաշտեցուցանել զնա ընդ ձեզ՝ ի բաց բառնալով զանաւրէնութիւն ի ձէնջ, զի յայսմ հետէ մի՛ լիցի խէթ եւ խութ ընդ ոտն. մանաւանդ զայս քրմապետունս յայսմ նուագի փորձէ Հոգին Սուրբ, որով եւ դուք եղերո՛ւք կատարեալք, որպէս եւ Հայրն ձեր երկնաւոր կատարեալ է։ 67  Արդ՝ հաւանեցարո՛ւք այսմ բանի. որոտընդոստ չոփայիցդ շիրիմք Դարքունանդ կոչեցեալ, նախ նա այրեսցի յայսմ մեծի աւուր ի ձեռն խոստովանող քրմապետացդ այդոցիկ, որոց երթեալ նզովելով նզովեսցեն եւ ապա այրեսցեն յետ այնր եւ մկրտեսցին եւ ճաշակեսցեն կերակուր»։
       68  Իբրեւ լուաւ զայս բարեպաշտ իշխանն Հոնաց, փութով տայր ի ձեռս նորա քանդել զմեհեանսն։ 69  Յայնժամ առաքեաց եպիսկոպոսն եւ իշխանն զՄովսէս՝ այր հմուտ արհեստական շնորհի, հանդերձ այլ քահանայիւք՝ քանդել եւ այրել զմեհեանսն, գործակցելով եւ քրմապետացն դասուց դիւցազնեա՝ զպղծանոցսն բոցակէզ սպառէին առ հասարակ։ 70  Ինքնին եպիսկոպոսն ելեալ ի բարձրաւանդակ տեղի հանդէպ կռոցն, եդեալ ծունր եւ արարեալ զնշան խաչին տէրունական, հողմն ուժգին սաստկապէս հասեալ վառէր զայրեցումն բարձու մեհենիցն եւ զչոփայսն զազիր մորթովքն հանդերձ զոհարանաց։ 71  Անտի դարձեալք մեծաւ ուրախութեամբ ի քաղաքն՝ լուսազգեստ մկրտութեամբն լինէին, եւ զաւրն զայն տաւնից տաւն եւ ժողովոց ժողով առնէին իշխանն եւ մեծամեծքն։