Յաղագս
թէ
զիա'րդ
անմտութեամբ
գնայր
ի
սպանութիւնս
նախարարացն
յանխնայ
Արշակ
արքայ
Հայոց:
Այլ
ահա
ի
ժամանակին`
յորժամ
մերժեցաւ
յարքունական
բանակէն
սուրբ
եպիսկոպոսապետն
Ներսէս,
եւ
ոչ
ոք
գոյր
ընդդիմացեալ
թագաւորին`
որ
տայր
նմա
զյանդիմանութեան
զխրատն,
այնուհետեւ
ըստ
կամաց
չարութեանն
իւրոյ
գնացեալ
լինէր
նա.
եւ
զբազումս
ի
նախարարացն
կոտորեաց,
զբազումս
ազգատ
արարեալ
անճիտեաց,
եւ
զբազմաց
տունս
հատանէր
յարքունիս:
Բայց
զտոհմս
կամսարականացն`
որ
էին
գաւառաց
տեարք,
Շիրակայ
եւ
Արշարունեաց,
ազգատ
առնէր,
եւ
զգաւառսն
ունէր
յոստան:
Բայց
յազգէն
յայնմանէ
մանկիկ
մի
փոքրիկ,
անուն
Սպանդարատ,
թագուցեալ
ապրեցուցանէր
սպարապետն
զօրավարն
Հայոց
Վասակ,
որ
յետոյ
լինէր
ժառանգ
աշխարհին:
Թագաւորն
Արշակ
հրաման
տայր`
յԱրշարունեաց
գաւառին
շինել
իւր
բերդ
մի
ամուր,
Արտագերս
անուն:
Եւ
զգաւառն
յուտեստ
ի
պատրաստութիւն
համբարաց
թողոյր
բերդին,
վասն
զի
կարի
ամուր
էր
բերդն
այն: