Յաղագս
արքայորդւոյն
Պապայ,
թէ
զիա'րդ
յայտնի
էին
դեւքն
ի
նմա,
եւ
հանդերձ
նոքօք
գործէր
զպղծութիւնն:
Պապ
որդին
Արշակայ
ծնաւ
ի
մօրէն
Փառանձեմայ
սիւնւոյ,
որ
էր
լեալ
կին
Գնելոյն.
զոր
եսպան
արքայն
Արշակ,
եւ
առ
զկին
նորա
Փառանձեմ
իւր
կին,
եւ
ծնաւ
ի
նմանէ
որդի`
որ
կոչեցաւն
Պապ:
Եւ
եղեւ
իբրեւ
ծնաւ
զնա
մայրն
իւր,
քանզի
անօրէն
մարդ
էր
եւ
ամենեւին
յԱստուծոյ
ոչ
երկնչէր,
նուիրեաց
զնա
դիւաց.
եւ
բնակեցին
դեւք
բազումք
ի
մանուկն,
եւ
վարէին
զնա
ըստ
կամաց
իւրեանց:
Սնաւ
եւ
աճեաց,
եւ
գործէր
զմեղս,
զպոռնկութիւն,
զպղծութիւն
ստուագիտութեան
եւ
զանասնագիտութիւն,
եւ
զազրալի
գարշութիւն.
բայց
կարի
զարուագիտութիւն:
Դարձեալ
ինքն
իգանայր
այլոց,
եւ
այսպէս
մըմկեալ
թաւալեալ
էր:
Եւ
երբեմն
իբրեւ
զգաց
մայր
նորա
զարուագիտութիւնն,
եւ
ոչ
կարացեալ
համբերել
պարսաւանացն
վատանուանութեանն,
ասէ
ցսենեկապան
որդւոյն
իւրոյ,
թէ
յորժամ
նա
խնդրեսցէ
ի
պղծութիւն
զարսն`
ընդ
որ
սովորն
է
անկանել,
դուք
զիս
ի
ներքս
կոչեսջիք:
Յորժամ
պատանեակն
Պապ
ինքն
ընդ
անկողին
մտեալ`
խնդրէր
զարսն
ի
պղծութիւն,
եմուտ
մայր
նորա
եւ
նստաւ
զառաջեաւ
նորա`
իւր
որդւոյն:
Ապա
սկսաւ
ճչել
վայել
պատանեակն,
եւ
ասէ
ցմայր
իւր.
Յարիցես
գնասցես
ի
բաց,
զի
մեռանիմ
խորովիմ
կսկծիմ
պայթիմ,
թէ
ոչ
յարիցես
գնասցես
ի
տանէս:
Իսկ
մայրն
ասէ`
թէ
ոչ
գնացեալ
ելից
ի
տանէ
աստի:
Իսկ
նա
հաղ
քան
զհաղ
ճչէր,
բազմացուցանէր
զվայելն:
Իսկ
մայրն
նայեցեալ
տեսանէր
աչօք
իւրովք
օձք
սպիտակք,
զի
պատեալք
էին
զգահոյիցն
ոտամբք,
եւ
ճապատէին
ի
վերայ
պատանեկին
Պապայ,
մինչ
դեռ
ընգողմանեալ
էր
նա.
կայր
ի
մահիճսն,
վայէր
եւ
խնդրէր
զպատանեակսն
ընդ
որ
սովորն
էր
գիտանալ:
Իսկ
մայրն
գիտացեալ
յիշեաց
զայն,
որոց
ի
ծննդեանն
նուիրեաց
զորդին
իւր.
գիտաց
թէ
նոքա
են,
որ
ի
կերպարանս
օձիցն
ճապատէին
զորդւովն
իւրով.
յարտասուս
հարեալ`
ասաց.
Վա~յ
ինձ,
որդեակ
իմ.
զի
քեզ
տագնապ
էր,
եւ
ես
ոչ
գիտէի:
Յարուցեալ
գնաց
եթող
զտեղին,
կատարել
զպէտս
ցանկութեանն:
Եւ
այսպէս
դիւօք
վարեալ,
յայսպիսի
գործս
զամենայն
աւուրս
կենաց
իւրոց
ըմբռնեալ
Պապն
որդին
Արշակայ,
մինչ
եհաս
ի
թագաւորութիւնն,
մինչեւ
ի
մահ
իւր:
